Ακούμε μετά την ανάγνωση του ευαγγελίου το παρακάτω τροπάριο του Κανόνα:
Διακονῆσαι, αὐτὸς ἐλήλυθα, οὗ τὴν μορφὴν ὁ Πλαστουργός, ἑκὼν περίκειμαι, τῷ πτωχεύσαντι Ἀδάμ, ὁ πλουτῶν Θεότητι, θεῖναι ἐμήν τε αὐτοῦ, ψυχὴν ἀντίλυτρον, ὁ ἀπαθὴς Θεότητι.
(Ήρθα στη γη για να υπηρετήσω αυτόν, του οποίου τη μορφή φέρω ως πλαστουργός με τη θέλησή μου, τον πτωχευμένο από τα θεία χαρίσματα Αδάμ, παρόλο που είμαι απαθής Θεός ήρθα να προσφέρω τη ζωή μου ως λύτρο για την απελευθέρωσή του.)
Ο υμνογράφος βάζει τον ίδιο τον Ιησού να λέει, το σκοπό της έλευσής του στο κόσμο. Με δική του θέληση, χωρίς εξαναγκασμό για να λυτρώσει τον άνθρωπο από τα δεσμά της αμαρτίας. Φέρει την φύση του Αδάμ ακέραιη χωρίς την αμαρτία. Αυτήν τη φύση, που ήταν πλούσια από θεία χαρίσματα και με την παρακοή του ο Αδάμ, την πτώχευσε. Ο Θεός παρότι είναι απαθής, με το εκούσιο πάθος, προσφέρει τη ζωή του ως λύτρο για να σώσει από το θάνατο τον άνθρωπο.
