Ακούμε στο Εξαποστειλάριο (Ἦχος γ')
Τὸν νυμφῶνά σου βλέπω, Σωτήρ μου κεκοσμημένον, καὶ ἔνδυμα οὐκ ἔχω, ἵνα εἰσέλθω ἐν αὐτῷ, λάμπρυνόν μου τὴν στολὴν τῆς ψυχῆς, Φωτοδότα, καὶ σῶσόν με.
(Το νυφικό σου θάλαμο βλέπω, Σωτήρα μου, στολισμένο και δεν έχω ένδυμα για να εισέλθω σ' αυτόν. Λάμπρυνέ μου Κύριε, που χορηγείς το Φως, τη στολή της ψυχής μου και σώσε με.)
(Το νυφικό σου θάλαμο βλέπω, Σωτήρα μου, στολισμένο και δεν έχω ένδυμα για να εισέλθω σ' αυτόν. Λάμπρυνέ μου Κύριε, που χορηγείς το Φως, τη στολή της ψυχής μου και σώσε με.)
Ο πιστός βλέπει στον άυλο κόσμο ένα στημένο νυμφώνα. Είναι φωταγωγημένος από το φως της άκτιστης θείας ενέργειας, αστράφτοντας τη δόξα της Αγίας Τριάδας. Σε αυτόν το νυμφώνα ο Υιός του Θεού θα τελέσει το γάμο του με την Εκκλησία, δηλαδή με τις ταπεινές ψυχές που τον πίστεψαν στη γη και θα τις οδηγήσει μέσα στο άκτιστο φως στην ουράνια βασιλεία.
Η ευσεβής ψυχή σαστίζει βλέποντας τον εαυτό της να μην έχει το κατάλληλο ένδυμα του γάμου. Το ένδυμά της είναι βρώμικο από την αμαρτία. Είναι κλητή αλλά όχι εκλεκτή. Πως θα ενωθεί με τον ουράνιο Νύμφιο; Μη έχοντας άλλη δυνατότητα στρέφεται στον Φωτοδότη Νύμφιο παρακαλώντας τον να τη λαμπρύνει με τη χάρη του για να μπορέσει να εισέλθει στη χαρά της ουράνιας βασιλείας.
Η ευσεβής ψυχή σαστίζει βλέποντας τον εαυτό της να μην έχει το κατάλληλο ένδυμα του γάμου. Το ένδυμά της είναι βρώμικο από την αμαρτία. Είναι κλητή αλλά όχι εκλεκτή. Πως θα ενωθεί με τον ουράνιο Νύμφιο; Μη έχοντας άλλη δυνατότητα στρέφεται στον Φωτοδότη Νύμφιο παρακαλώντας τον να τη λαμπρύνει με τη χάρη του για να μπορέσει να εισέλθει στη χαρά της ουράνιας βασιλείας.
