καὶ εἶπεν ὁ νεώτερος αὐτῶν τῷ πατρί· πάτερ, δός μοι τὸ ἐπιβάλλον μέρος τῆς οὐσίας. καὶ διεῖλεν αὐτοῖς τὸν βίον.
καὶ
μετ᾿ οὐ πολλὰς ἡμέρας συναγαγὼν ἅπαντα ὁ νεώτερος υἱὸς ἀπεδήμησεν εἰς
χώραν μακράν, καὶ ἐκεῖ διεσκόρπισε τὴν οὐσίαν αὐτοῦ ζῶν ἀσώτως. (Λουκ. 15, 12 - 13)
Και ο νεότερος από αυτούς είπε στον πατέρα του:
“Πατέρα, δώσε μου το μέρος της περιουσίας που μου ανήκει”. Εκείνος
διαίρεσε σ’ αυτούς την περιουσία. Και
μετά από λίγες ημέρες, αφού τα σύναξε όλα ο νεότερος γιος, αποδήμησε σε
χώρα μακρινή και εκεί διασκόρπισε την περιουσία του ζώντας άσωτα.
Ο νεώτερος γιος, ο πιο ανόητος, με αλαζονεία ζητά από τον ζωντανό πατέρα του, την κληρονομική του μερίδα! Αξίωσε κάτι που δεν του άνηκε. Μπροστά στα θέλγητρα και τις απολαύσεις του κόσμου απαξίωσε την πατρική στοργή. Αισθανόταν καταπίεση και στεναχώρια στον οίκο του πατέρα του. Τον βάρυνε η πατρική κηδεμονία. Και για να ικανοποιήσει τις επιθυμίες του χρειαζόταν χρήμα και ελευθερία. Ο πατέρας του, δεν τον απέτρεψε. Σεβάστηκε το αυτεξούσιό του και τον άφησε ώστε να διδαχθεί από την εμπειρία που θα αποκτούσε. Του έδωσε χρήματα και ελευθερία. Τα οποία ο επαρμένος νέος τα σπατάλησε σε ασωτίες.
Έτσι και ο Θεός. Δεν κρατά κοντά του κανέναν διά της βίας. Δίνει χαρίσματα και αρετές και αφήνει τον καθένα να έρθει αυτοβούλως σ' Εκείνον. Ο καθένας είναι υπεύθυνος για το πως θα αξιοποιήσει τα χαρίσματά του. Μόνο που η ανεξαρτησία είναι πολλές φορές παγίδα, στην οποία πέφτει ο άνθρωπος από εγωισμό και πνίγεται στα αδιέξοδα που οδηγούν οι υπερβολικές υλικές απολαύσεις. Η έπαρση του νεώτερου γιου της παραβολής, του ασώτου, είναι παράδειγμα προς αποφυγή και οδηγεί στην απομάκρυνση από το καλό.
