...ἐν τῇ μὴ προσηκούσῃ ἄγραφος μνήμη παρ' ἑκάστῳ τῆς γνώμης μᾶλλον ἢ τοῦ ἔργου ἐνδιαιτᾶται. οὓς νῦν ὑμεῖς ζηλώσαντες καὶ τὸ εὔδαιμον τὸ ἐλεύθερον, τὸ δ' ἐλεύθερον τὸ εὔψυχον κρίναντες μὴ περιορᾶσθε τοὺς πολεμικοὺς κινδύνους. οὐ γὰρ οἱ κακοπραγοῦντες δικαιότερον ἀφειδοῖεν ἂν τοῦ βίου, οἷς ἐλπὶς οὐκ ἔστιν ἀγαθοῦ, ἀλλ' οἷς ἡ ἐναντία μεταβολὴ ἐν τῷ ζῆν ἔτι κινδυνεύεται καὶ ἐν οἷς μάλιστα μεγάλα τὰ διαφέροντα, ἤν τι πταίσωσιν. ἀλγεινοτέρα γὰρ ἀνδρί γε φρόνημα ἔχοντι ἡ μετὰ τοῦ [ἐν τῷ] μαλακισθῆναι κάκωσις ἢ ὁ μετὰ ῥώμης καὶ κοινῆς ἐλπίδος ἅμα γιγνόμενος ἀναίσθητος θάνατος. (Επιτάφιος 43)
...ἆθλα γὰρ οἷς κεῖται ἀρετῆς μέγιστα, τοῖς δὲ καὶ ἄνδρες ἄριστοι πολιτεύουσιν. (Επιτάφιος 46)
Καὶ στὰ πιὸ μακρινὰ μέρη, ἡ μνήμη τους, ἄγραφη, μένει ζωηρότερη μέσα στὶς ψυχές, περισσότερο γιὰ τὴν ἀνδρεία τους παρὰ γιὰ τὸ ἔργο ποὺ ἔκαναν. Ἔχοντας αὐτοὺς γιὰ παράδειγμα καὶ ξέροντας πὼς εὐτυχία θὰ πῆ ἐλευθερία καὶ ὲλευθερία σημαίνει ἀνδρεία, δὲν πρέπει νὰ δειλιάζετε μπροστὰ στοὺς κινδύνους τοῦ πολέμου. Δὲν εἶναι ἀλήθεια πὼς ὅσοι δυστυχοῦν καὶ δὲν ἔχουν ἐλπίδα μιᾶς καλύτερης μοίρας θυσιάζουν πιὸ εὔκολα τὴ ζωὴ τους. Τὴν θυσιάζουν ἐκεῖνοι πού, ἄν θελήσουν νὰ τὴν σώσουν ἀποφεύγοντας τό μοιραῖο, κινδυνεύουν νὰ πάθουν τὸν μεγαλύτερο ἐξευτελισμό ἄν νικηθούν. Γιὰ τοὺς ἀνδρείους ὁ ἐξευτελισμὸς τῆς δειλίας εἶναι χειρότερος ἀπ' τὸν γενναῖο κι ἀναπάντεχο θάνατο.
Ἐκεὶ ὅπου ὁρίζονται σπουδαῖα ἔπαθλα γιὰ τὴν ἀνδρεία, ἐκεῖ καὶ ὑπάρχουν οἱ ἄριστοι πολίτες.
Είπα να μην ασχοληθώ με την ανάρμοστη συμπεριφορά των γυναικών (γιατί λόγῳ ηλικίας δεν τις λες μαθήτριες) στην παρέλαση για την 28η Οκτωβρίου. Όμως διαβάζοντας το ιδεολογικοφανές κείμενό τους (εδώ) με το οποίο τάχα θέλησαν να δικαιολογήσουν τον χλευασμό τους προς εκείνους που πολέμησαν και έπεσαν για την πατρίδα, δεν μπορώ παρά να τους δώσω μια απάντηση στο βαρύγδουπο και παράλογο ερώτημά τους «Τι κοινό μπορεί να'χει ο μιλιταρισμός με την ελευθερία; Τι σχέση μπορεί να'χει η υπεράσπιση της ελευθερίας ενός λαού με τον πατριωτισμό που διδασκόμαστε από μικρά παιδιά;»
Η απάντηση είναι του Θουκυδίδη διά στόματος Περικλή, στο παραπάνω απόσπασμα από τον επιτάφιο λόγο του σπουδαίου δημοκράτη πολιτικού. Δεν χρειάζεται ιδιαίτερης ανάλυσης για να καταλάβει κανείς τι λέει. Σε αντίθεση με τις τάχα «αγωνίστριες» και «προοδευτικές», που προφανώς αγνοούν αυτό που μαθαίνουν τα παιδιά στο λύκειο. Βέβαια, τα πιστεύω του Περικλή και τα ιδεώδη της αρχαίας δημοκρατικής Αθήνας έμειναν ως σύμβολο και παρακαταθήκη σε όλους τους λαούς στο διηνεκές. Αλλά με τα κριτίρια των σύγχρονων προοδευτικάριων, που ότι θεωρούν πρόοδο μόνο ότι αντιλαμβάνεται το κούφιο και με παρωπίδες κεφάλι τους, ο Περικλής δεν θα ήταν για αυτούς παρά ένας φασίστας...
Το ευτύχημα είναι ότι ο κόσμος αντέδρασε αρνητικά σε αυτήν τους την... «καλλιτεχνική επέμβαση» όπως την αποκαλούν οι ίδιες. Άλλο ένα μελανό σημείο για την πολιτική παράταξη που προστατεύει ιδεολογικά τέτοιου είδους ανθελληνιστικά «δρώμενα»!
