Ακούμε στη σημερινή περικοπή:
εἰ δὲ ὑμεῖς Χριστοῦ, ἄρα τοῦ Ἀβραὰμ σπέρμα ἐστὲ καὶ κατ᾿ ἐπαγγελίαν κληρονόμοι (Γαλ. 3, 29)
Κι αφού ανήκετε στο Χριστό, είστε απόγονοι του Αβραάμ και κληρονόμοι της ζωής, όπως την υποσχέθηκε ο Θεός.
Ανήκουμε στο Χριστό; Δηλαδή κάνουμε βίωμα το ευαγγέλιό Του; Ή απλά προσποιούμαστε ότι τάχα είμαστε καλοί χριστιανοί πηγαίνοντας μόνο στην εκκλησία; Το να ανήκουμε στο Χριστό, δεν είναι κάτι εύκολο, ούτε όμως και ακατόρθωτο. Άλλο να λέμε ότι πιστεύουμε και άλλο να το αποδεικνύουμε. Ο Αβραάμ κλήθηκε να αποδείξει την πίστη του με το να κληθεί να θυσιάσει το μοναχοπαίδι του! Εμείς ίσως να μην έχουμε μια τέτοια περίπτωση δοκιμασίας, αλλά όταν αμαρτάνουμε δείχνουμε ότι την πίστη την περιορίζουμε στα λόγια... Για τους πραγματικά πιστούς λοιπόν ανήκει ο παραπάνω στίχος του απ. Παύλου. Αυτοί λοιπόν, δίχως να είναι Ιουδαίοι, στην εν Χριστῷ εποχή γίνονται ουσιαστικά οι απόγονοι του Αβραάμ. Το «σπέρμα Αβραάμ» δεν λέγεται κυριολεκτικά αλλά μεταφορικά. Ο «περιούσιος λαός» ξεκίνησε με τους Ισραηλίτες την εποχή του νόμου (στην Παλ. Διαθήκη), αλλά με τον Χριστό, επεκτάθηκε σε όλα έθνη. Είναι η Εκκλησία και ο καθένας, ανεξαρτήτως καταγωγής, μπορεί να ενταχθεί σ' αυτήν. Η νέα γη της επαγγελίας, είναι η ουράνια βασιλεία και αυτή μας περιμένει όλους μας, αρκεί να κοπιάσουμε για να πάμε!
