Ακούμε στην αυριανή περικοπή:
δι᾿ ἃ ἔρχεται ἡ ὀργὴ τοῦ Θεοῦ ἐπὶ τοὺς υἱοὺς τῆς ἀπειθείας (Κολ. 3, 6)
Για όλα αυτά θα πέσει η οργή του Θεού πάνω σ’ εκείνους που δε θέλουν να πιστέψουν.
Αυτή η απειλή για τις αμαρτίες έχει λεχθεί πολλάκις και από πολλούς, ως το έσχατο επιχείρημα για να φοβηθούν οι αμαρτωλοί. Αν δεν πείθονται με το καλό, θα πειστούν με το άγριο! Να μην κάνουν αμαρτίες γιατί φοβούνται τον οργισμένο Θεό, λοιπόν. Θέλει άραγε εδώ ο απ. Παύλος να φοβερίσει και να τρομάξει τους υιούς της απειθείας; Κατ' αρχάς, μια διευκρίνηση: Ποιοί είναι οι υιοί της απειθείας (=άπιστοι); Δεν είναι όσοι κάνουν συγγνωστά λάθη, ή και πιο βαριά αμαρτήματα αλλά μετανοούν και προσπαθούν να ξανασταθούν στα πόδια τους. Δεν είναι όσοι πέφτουν σε αμαρτήματα αλλά προσπαθούν να διορθώσουν τα σφάλματά τους και ζητούν τη βοήθεια του Θεού. Είναι οι άπιστοι που αμαρτάνουν εκ πεποιθήσεως, πωρωμένοι στην κακία τους (συνέπεια της εγωπάθειας) και παραδομένοι στα πάθη τους. Παραμένουν αμετανόητοι και προσπαθούν να παρασύρουν κι άλλους στην πλάνη τους. Γι' αυτούς, ο απ. Παύλος δεν προειδοποιεί απλά αναφέροντας την θεϊκή οργή, ως τιμωρία. Η αμαρτία δεν είναι κάτι φυσιολογικό και είναι ξένη με τα όσα δημιούργησε ο Θεός. Ως ξένο σώμα θα αποβληθεί όταν έθρει η ώρα της κρίσεως και μαζί της όσοι της είναι πιστοί. Δηλαδή οι αμετανόητοι και πωρωμένοι αμαρτωλοί.
δι᾿ ἃ ἔρχεται ἡ ὀργὴ τοῦ Θεοῦ ἐπὶ τοὺς υἱοὺς τῆς ἀπειθείας (Κολ. 3, 6)
Για όλα αυτά θα πέσει η οργή του Θεού πάνω σ’ εκείνους που δε θέλουν να πιστέψουν.
Αυτή η απειλή για τις αμαρτίες έχει λεχθεί πολλάκις και από πολλούς, ως το έσχατο επιχείρημα για να φοβηθούν οι αμαρτωλοί. Αν δεν πείθονται με το καλό, θα πειστούν με το άγριο! Να μην κάνουν αμαρτίες γιατί φοβούνται τον οργισμένο Θεό, λοιπόν. Θέλει άραγε εδώ ο απ. Παύλος να φοβερίσει και να τρομάξει τους υιούς της απειθείας; Κατ' αρχάς, μια διευκρίνηση: Ποιοί είναι οι υιοί της απειθείας (=άπιστοι); Δεν είναι όσοι κάνουν συγγνωστά λάθη, ή και πιο βαριά αμαρτήματα αλλά μετανοούν και προσπαθούν να ξανασταθούν στα πόδια τους. Δεν είναι όσοι πέφτουν σε αμαρτήματα αλλά προσπαθούν να διορθώσουν τα σφάλματά τους και ζητούν τη βοήθεια του Θεού. Είναι οι άπιστοι που αμαρτάνουν εκ πεποιθήσεως, πωρωμένοι στην κακία τους (συνέπεια της εγωπάθειας) και παραδομένοι στα πάθη τους. Παραμένουν αμετανόητοι και προσπαθούν να παρασύρουν κι άλλους στην πλάνη τους. Γι' αυτούς, ο απ. Παύλος δεν προειδοποιεί απλά αναφέροντας την θεϊκή οργή, ως τιμωρία. Η αμαρτία δεν είναι κάτι φυσιολογικό και είναι ξένη με τα όσα δημιούργησε ο Θεός. Ως ξένο σώμα θα αποβληθεί όταν έθρει η ώρα της κρίσεως και μαζί της όσοι της είναι πιστοί. Δηλαδή οι αμετανόητοι και πωρωμένοι αμαρτωλοί.
Η οργή επίσης ως προειδοποίηση, μας παραπέμπει στη θεία δικαιοσύνη. Δίχως τη δικαιοσύνη η αγάπη ενίοτε γίνεται άδικη και επικίνδυνη. Ο Θεός ταυτοχρόνως λοιπόν, είναι η απόλυτη αγάπη αλλά και η απόλυτη δικαιοσύνη. Για μεν τους μετανοούντας (πιστούς) η δικαιοσύνη θα προσφέρει στην ώρα της κρίσεως αγάπη και μετοχή στη θεία χάρη, για τους δε υιούς της απειθείας οργή και αποβολή από την ουράνια βασιλεία. Συνεπώς λοιπόν, μας καθιστά σαφές ο απ. Παύλος ότι η έξη στην αμαρτία ούτε περνά απαρατήρητη, ούτε δεν θα τη βρούμε μπροστά μας διότι προκαλεί στο Θεό «οργή» (ανθρωπομορφισμός για να γίνει αυτό πιο κατανοητό).
Άλλα σχόλια για την αυριανή περικοπή, εδώ, εδώ και εδώ.
Άλλα σχόλια για την αυριανή περικοπή, εδώ, εδώ και εδώ.
