Ακούμε στην αυριανή περικοπή:
Πίστει καὶ αὐτὴ Σάῤῥα δύναμιν εἰς καταβολὴν σπέρματος ἔλαβε καὶ παρὰ καιρὸν ἡλικίας ἔτεκεν, ἐπεὶ πιστὸν ἡγήσατο τὸν ἐπαγγειλάμενον. (Εβρ. 11, 11)
Mε πίστη και η ίδια η Σάρρα πήρε δύναμη στο να συλλάβει σπέρμα, και παρά τον καιρό τής ηλικίας γέννησε, επειδή θεώρησε αξιόπιστο εκείνον που της το είχε υποσχεθεί.
Στην πίστη της Σάρρας αναφέρεται ο απ. Παύλος, η οποία γέννησε σε προχωρημένη ηλικία υιό. Το θαύμα αυτό δεν έγινε μόνο λόγῳ της πίστης του Αβραάμ, ή απλά επειδή έτσι ήταν το σχέδιο του Θεού. Έγινε και με τη συναίνεση της Σάρρας. Και πως συναίνεσε, αφού δεν ρωτήθηκε; Διά της πίστης της στο Θεό. Πίστη γεμάτη καρτερία και υπομονή. Όχι μόνο είχε ασθένεια στη μήτρα της, αλλά σιγά σιγά περνούσαν τα χρόνια στα οποία ήταν ηλικιακά γόνιμη. Αντί να απογοητευτεί, εκείνη μαζί με τον Αβραάμ περίμεναν. Μεγάλη πράγματι η δοκιμασία της, όπως μεγάλο και το θαύμα που έλαβε ως ανταμοιβή. Αν είχε ασθενή πίστη, αν δεν εμπιστεύονταν το Θεό, τότε δεν θα συνέβαλε στο να έχει απογόνους ο πατριάρχης του Ισρηλίτικου λαού. Μην λησμονούμε ότι παρότι επικρατούσε η πατριαρχία και στον περιούσιο λαό, ο Θεός ουδέποτε υποβάθμισε τη γυναίκα και το ρόλο της. Το αντίθετο μάλιστα. Ο Θεός λοιπόν, δοκίμασε την πίστη της Σάρρας, (όπως αργότερα και του Αβραάμ με τη θυσία του Ισαάκ) και την ευλόγησε διά της θείας χάριτος. Στο πρόσωπο της πολύ πιστής Σάρρας, προτυπώνεται η Παναγία, η οποία γέννησε και εκείνη με θαυματουργικό τρόπο. Μπορεί να μην ήταν ηλικιωμένη όπως η Σάρρα, εντούτοις εμπιστεύτηκε πλήρως και αδιαμαρτύρητα το θέλημα του Θεού. Η πρώτη γερασμένη, με το δυναμωμένο εκ Θεού σπέρμα του Αβραάμ καρποφόρησε, η δεύτερη καρποφόρησε δίχως ανδικό σπέρμα αλλά διά της μυστηριακής ενέργειας της θείας χάριτος. Ο Θεός επενέργησε με βάση τη δυνατή πίστη, κάτι που πρέπει να μας γίνει πρότυπο και παράδειγμα για τις δύσκολες ώρες του βίου μας.
