Ακούμε στην αυριανή περικοπή:
ἵνα τοὺς ὑπὸ νόμον ἐξαγοράσῃ, ἵνα τὴν υἱοθεσίαν ἀπολάβωμεν. (Γαλ. 4, 5)
για να εξαγοράσει αυτούς που ήσαν κάτω από τον νόμο, ώστε να λάβουμε την υιοθεσία.
Ποιός ο σκοπός της ενανθρωπίσεως του Θεού Λόγου; Διττός, αφενός να εξαγοράσει με τη σταυρική του θυσία αυτούς που βρίσκονταν υποδουλωμένοι στο μωσαϊκό νόμο. Εύκολα κάποιος θα θέσει τα εξής ερώτηματα: Μα ο μωσαϊκός νόμος δεν δόθηκε από το Θεό; Πως λοιπόν αυτό που δόθηκε από το Θεό, θέτει σε κατάσταση δουλείας τους ανθρώπους; Έδωσε ο πανάγαθος Θεός εν γνώση του κάτι ανεπαρκές και κακό; Και με τη θυσία του ο Κύριος εξαγόρασε μόνο τους υπόδουλους στο νόμο και όχι τους υπόδουλους στην αμαρτία; Μήπως ο νόμος και η αμαρτία εντέλει ή ταυτίζονται ή συνάδουν; Πράγματι, ο μωσαϊκός νόμος προέρχεται από το Θεό. Και ως εκ τούτου δεν είναι κακός ούτε οδηγεί σε κακό. Μόνο που δόθηκε κατ' ανάγκην διότι ο άνθρωπος λόγῳ της αμαρτίας όχι απλά έχασε τον παράδεισο, ούτε μόνο λοξοδρόμησε. Σκοτίστηκε τελείως ο νους του και έχασε κάθε άμεση επαφή με το Θεό. Αμαυρώθηκε η ψυχή του και απώλεσε εντελώς τον προσανατολισμό του. Για να μπορέσει να δεχτεί το Μεσσία, ο οποίος θα τον επανέφερε στην οδό της σωτηρίας, χρειάζονταν προετοιμασία. Ο χρόνος λοιπόν της προετοιμασίας και της παιδαγώγησης για την εκπλήρωση του θείου σχεδίου της σωτηρίας, ήταν η περίοδος του νόμου. Η τήρηση του νόμου δεν επέφερε τη σωτηρία, αλλά άνοιγε το δρόμο για να υποδεχτεί ο άνθρωπος το Μεσσία. Δυστυχώς όμως η κακή χρήση του, επέφερε την τυπολατρεία και τη στρέβλωση του πνεύματος που τον διείπε. Με συνέπεια, ο άνθρωπος από τη μία προσπαθούσε να αποφύγει την αμαρτία, και από την άλλη εγκλωβίζονταν στο γράμμα του νόμου. Από αυτόν τον τραγικό εγκλωβισμό τον έσωσε ο Χριστός, χωρίς να καταργήσει το νόμο, αλλά τελειοποιώντας τον.
Ο δεύτερος σκοπός της ενανθρωπίσεως του Κυρίου, ήταν να λάβουμε την υιοθεσία. Να γίνουμε παιδιά του Θεού. Μα δεν είμασταν; Όχι, είμασταν απλά δημιουργήματα, όπως όλη η πλάση. Να γίνουμε τέκνα Θεού, και ο Θεός να γίνει για εμάς Πατέρας (Η προσφώνηση του α' προσώπου της Αγ. Τριάδος ως Πατήρ, σχετίζεται με τον Υιό τον οποίο γεννάει, όχι με εμάς τους ανθρώπους). Και αυτό γίνεται όχι μόνο αποδεχόμενοι την ύπαρξη του Θεού, αλλά όταν εμπράκτως τον ακολουθήσουμε, πιστεύοντας και πράττοντας το ευαγγέλιο του Κυρίου, και να γίνουμε διά του μυστηρίου της βαπτίσεως, μέλη της Εκκλησίας, που έχει ως κεφαλή τον Ιησού Χριστό. Τότε κατά χάριν ο Θεός μας υιοθετεί και μας ανάγει σε κάτι παραπάνω από δημιουργήματα, σε τέκνα. Γι' αυτό και κατά χάριν θα κληρονομήσουμε την βασιλεία των ουρανών.
Άλλo σχόλιo για την αυριανή περικοπή, εδώ.
* * * * *
Το blog της Αποκαλύψεως του 999 εύχεται στους αναγνώστες και στους επισκέπτες του, όπως και σε όλο τον κόσμο, υγεία, ευτυχία και προπαντός σύνεση. Χρόνια Πολλά.
