Ακούμε στη σημερινή αποστολική περικοπή:
ὧν οὐκ ἦν ἄξιος ὁ κόσμος, ἐν ἐρημίαις πλανώμενοι καὶ ὄρεσι καὶ σπηλαίοις καὶ ταῖς ὀπαῖς τῆς γῆς. (Εβρ. 11, 38)
για τους οποίους δεν ήταν άξιος ο κόσμος, περιπλανιόνταν σε ερημιές και σε όρη και σε σπηλιές και στις τρύπες της γης.
Ο απ. Παύλος αναφέρεται σε προφήτες και δίκαιους της Παλ. Διαθήκης, οι οποίοι επέδειξαν με κόστος, την πίστη τους. Πολλοί από αυτούς δεν μπόρεσαν να συμβιώσουν με τον κόσμο. Δηλαδή με το πλήθος των ανθρώπων, που βάδιζε στην οδό της αμαρτίας. Οι ερημιές, τα βουνά και οι σπηλιές ήταν πιο φιλόξενα γι' αυτούς, παρά οι άνθρωποι. Η κοινωνία των ανθρώπων είχε εκπέσει ηθικά που δεν ήταν άξια για να έχει αυτούς τους πιστούς ανάμεσά της. Σ' αυτή την κοινωνία, δυστυχώς, τείνει να ομοιάσει και ο σημερινός κόσμος. Το καλό είτε χλευάζεται, είτε νοθεύεται. Οι αξίες και τα ήθη διαποτίστηκαν από τον εγωισμό και τον υλισμό. Οι πιστεύοντες (όχι με τα λόγια, αλλά εμπράκτως) λιγοστεύουν και περιθωριοποιούνται... Με αποτέλεσμα να μην είναι σε λίγο ούτε ο δικός μας κόσμος άξιος για τους λίγους πιστούς. Η γέννηση του Θεανθρώπου κατάντησε δρώμενο για κρεπάλη, αντί υπενθύμιση για πνευματική προκοπή και ανάταση. Ο Κύριος που θα γεννηθεί, αναγκάζεται να απομακρυνθεί από έναν κόσμο ανάξιο που τον αποστρέφεται. Αντί να παρασυρθούμε αυτές τις μέρες από το κάλεσμα για κοσμικές κρεπάλες, ας στραφούμε στο να δυναμώσουμε την πίστη μας, φέρνοντας στις καρδιές μας το νεογέννητο Ιησού. Ας ανοίξουμε με την πνευματική μας άσκηση, χώρο σ' Εκείνον από τον οποίο πηγάζουν η αγάπη και η αιώνια ζωή. Μη γίνουμε για τον Χριστό, μέρος ενός ανάξιου κόσμου...
Άλλο σχόλιο για τη σημερινή περικοπή, εδώ.
