καὶ εἶπε πρὸς αὐτούς· τί ὅτι ἐζητεῖτέ με; οὐκ ᾔδειτε ὅτι ἐν τοῖς τοῦ πατρός μου δεῖ εἶναί με; (Λουκ. 2, 49)
Και είπε προς αυτούς: «Γιατί με ζητούσατε; Δεν ξέρατε ότι πρέπει να είμαι στα πράγματα του Πατέρα μου;»
Ανάμεσα στους ραββίνους διδάσκαλους, βρισκόταν ως μαθητής, τους ρωτούσε και έδινε θαυμαστές τοποθετήσεις σε θεολογικά θέματα. Ανυπάκουος ο μικρός Ιησούς προς τους γονείς του, που τον έψαχναν; Όχι. Τους υπενθυμίζει, χωρίς να τους επιπλήττει, ότι εβρισκόμενος στο περίβολο του ναού, τη θεϊκή φύση Του. Δεν ανήκει μόνο στους γονείς Του, ως προς την ανθρώπινη φύση, αλλά κυρίως στο Θεό, ως Θεός και ο ίδιος. Η παρουσία του στο ναό ήταν μια μικρή ένδειξη του μετέπειτα έργου Του. Επίσης, είναι μία παρότρυνση προς τους νέους (αλλά και όλους εν γένει), να βρίσκονται με ανθρώπους από τους οποίους έχουν να πάρουν κάτι καλό. Κυρίως, μας τονίζει ότι η θεϊκή φύση Του, ήταν παρούσα και ενεργή ακόμη και στην παιδική ηλικία του. Δεν ήταν παραγκωνισμένη ούτε ανενεργή μέχρι να ενηλικιωθεί ο Ιησούς.
