κἀνταῦθα, ὦ ξένε, τὸ νικᾶν αὐτὸν αὑτὸν πασῶν νικῶν πρώτη τε καὶ ἀρίστη, τὸ δὲ ἡττᾶσθαι αὐτὸν ὑφ' ἑαυτοῦ πάντων αἴσχιστόν τε ἅμα καὶ κάκιστον. ταῦτα γὰρ ὡς πολέμου ἐν ἑκάστοις ἡμῶν ὄντος πρὸς ἡμᾶς αὐτοὺς σημαίνει.
(=Κι εδώ, αγαπητέ μου, το να νικάς τον εαυτό σου θεωρείται η πρώτη και πιο ωραία απ’ όλες τις νίκες, το να νικάσαι δε από τον εαυτό σου, το χειρότερο και πιο ατιμωτικό απ’ όλα. Αυτά, πράγματι, σημαίνουν ότι, μέσα στον καθένα μας επικρατεί πόλεμος εναντίον του εαυτού μας.)
Πολύ σοφά τα λόγια του Κλεινία από τους ΝΟΜΟΥΣ (βιβλίο Α' [626e]) του Πλάτωνα. Η μάχη εναντίον του εαυτού μας, δε σημαίνει πως τον μισούμε και έχουμε τάσεις αυτοκτονίας. Απεναντίας είναι μια μάχη με στόχο τη βελτίωσή του. Ο εσωτερικός αυτός πόλεμος, στρέφεται κατά των παθών που όταν νικούν, γιγαντώνονται και παρασέρνουν τον άνθρωπο στην απομόνωση και την καταστροφή.
Τα πάθη που είτε κάνουν κακό στο σώμα (βουλιμία, αλκοολισμός, ναρκωτικά κ.α.), είτε κάνουν κακό στο χαρακτήρα (αλαζονεία, οίηση, φιλαργυρία κ.α.) έχουν αποτέλεσμα την αποστροφή. Και χρειάζεται πολύ δύναμη για να τα νικήσει κανείς. Γι' αυτό και όποιος κατορθώνει να απαλλαγεί από κάποιο πάθος ή έστω να το μετριάσει, γεμίζει από χαρά. Όμως, όσο και να νικηθεί το πάθος, δεν παύει να ελοχεύει ο κίνδυνος να ξαναφυτρώσει άμα υπάρχει εφησυχασμός. Γι' αυτό και επικρατεί μέσα μας ο πόλεμος. Γιατί ο κίνδυνος των παθών παραμονεύει, οπότε χρειάζεται να είμαστε σε επιφυλακή.
Ένα επίκαιρο μήνυμα από τους αρχαίους προγόνους μας, στην περίοδο της Μεγάλης Τεσσαρακοστής που εισήλθαμε.
