Β' ΣΤΑΣΙΣ ΤΩΝ ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΩΝ

Θα ακούσουμε στον Η' Οίκο, σήμερα που έχουμε την δεύτερη Στάση των Χαιρετισμών:

Ἤκουσαν oἱ ποιμένες,
τῶν Ἀγγέλων ὑμνούντων,
τὴν ἔνσαρκον Χριστοῦ παρουσίαν,
καὶ δραμόντες ὡς πρὸς ποιμένα,
θεωροῦσι τοῦτον ὡς ἀμνὸν ἄμωμον,
ἐν γαστρὶ τῆς Μαρίας βοσκηθέντα,
ἥν ὑμνοῦντες εἶπον·

Οι ποιμένες άκουσαν τους Αγγέλους να υμνούν την ενσαρκωμένη παρουσία του Χριστού και σπεύσαντες να τον συναντήσουν ως ποιμένα, τον βλέπουν ως αμνό άμωμο που βοσκήθηκε στη μήτρα της Μαρίας προς την οποία, ανυμνούντες, είπαν:

Χαῖρε, Ἀμνοῦ καὶ Ποιμένος Μῆτερ·
χαῖρε, αὐλὴ λογικῶν προβάτων.
Χαίρε, μητέρα και του αμνού και του ποιμένα·
χαίρε, αυλή λογικών προβάτων.

Χαῖρε, ἀοράτων ἐχθρῶν ἀμυντήριον·
χαῖρε, Παραδείσου θυρῶν ἀνοικτήριον.
Χαίρε, το αμυντήριο κατά των αοράτων εχθρών·
χαίρε, το ανοικτήριο των (κλεισμένων) θυρών του Παραδείσου.

Χαῖρε, ὅτι τὰ οὐράνια συναγάλλεται τῇ γῇ·
χαῖρε, ὅτι τὰ ἐπίγεια συγχορεύει οὐρανοῖς.
Χαίρε, διότι τα ουράνια αγάλλονται μαζί με τη γη·
χαίρε, διότι τα επίγεια χορεύουν μαζί με τα ουράνια.

Χαῖρε, τῶν Ἀποστόλων τὸ ἀσίγητον στόμα·
χαῖρε, τῶν Ἀθλοφόρων τὸ ἀνίκητον θάρσος.
Χαίρε εσύ που είσαι το ασίγητο στόμα των Αποστόλων·
χαίρε, εσύ που είσαι το ακατάβλητο θάρος των αθλοφόρων.

Χαῖρε, στερρὸν τῆς πίστεως ἔρεισμα·
χαῖρε, λαμπρὸν τῆς Χάριτος γνώρισμα.
Χαίρε, εσύ που είσαι το ισχυρό στήριγμα της φύσης·
χαίρε, εσύ που είσαι το φωτεινό γνώρισμα της χάριτος.

Χαῖρε, δι' ἧς ἐγυμνώθη ὁ Ἅδης·
χαῖρε, δι' ἧς ἐνεδύθημεν δόξαν.
Χαίρε, εσύ διά της οποίας γυμνώθηκε ο Άδης·
χαίρε εσύ διά της της οποίας ντυθήκαμε τη δόξα.