ΜΕΜΟΝΩΜΕΝΟ ΧΡΩΜΑ...

Το αποτέλεσμα της ζωής μου δεν θα είναι τίποτε άλλο από μια διάθεση, ένα μεμονωμένο χρώμα. Το αποτέλεσμά μου θα έχει ομοιότητα με τον πίνακα του ζωγράφου εκείνου, που του δόθηκε η παραγγελία να ζωγραφίσει το πέρασμα των Ιουδαίων μέσα από την Ερυθρά θάλασσα και στο τέλος έβαψε όλο το λινό κόκκινο, εξηγώντας ότι οι Ιουδαίοι είχαν ήδη περάσει και οι Αιγύπτιοι πνίγηκαν.
(Ζαίρεν Κίερκεγκωρ, «Είτε-Είτε» κλικ εδώ, μετάφραση Γεωργίου Ρούκαλη)

Για φαντάσου, με ένα χρώμα να αποδοθεί το αποτέλεσμα της ζωή σου! Με ένα μονότονο χρώμα. Χωρίς σχέδια, χωρίς αποχρώσεις... Ο ζωγράφος αντί να περιγράψει το βιβλικό περιστατικό που του παραγγέλθηκε, αρκέστηκε με ένα μόνο χρώμα να δώσει μία διάστασή του: όχι τη χαρά των Ιουδαίων που σώθηκαν, αλλά τον θάνατο των Αιγυπτίων. Και έβαλε απλά το κόκκινο, το χρώμα του αίματος που συμβολίζει και το θάνατο! Αυτή η οπτική, του διέγειρε την προσοχή και την έμπνευση.

Ποιά οπτική θα προέταζες για να χαρακτηρίσει τον πίνακα της ζωής σου; Και με τι χρώμα θα την συμβόλιζες άραγε; Εύκολα θα διάλεγε κανείς το κόκκινο, για το πάθος που νομίζει πως έχει στη ζωή του. Αλλά ποιός είναι αυτός που δεν νομίζει πως έχει πάθος; Και το κόκκινο συμβολίζει παράλληλα το αίμα... Ποιά οπτική λοιπόν θα διάλεγες για να ντύσει με χρώμα τη ζωή σου και να καλύψει όλες τις δραστηριότητές σου; Και ποιό χρώμα θα την απέδιδε καλύτερα;

Μην απαντήσεις! Αυτό δεν θα το κάνεις εσύ! Θα το κάνουν οι άλλοι που θα δουν τη ζωή σου από μακριά. Σαν το ζωγράφο. Δεν μετείχε του γεγονότος, απλά το χρωμάτισε. Κάποιος άλλος ζωγράφος ίσως να του έδινε άλλο χρώμα, βλέποντας το αλλιώς. Και εμείς «χρωματίζουμε» όσους άλλους γνωρίσαμε... Τι χρώμα όμως θα ήθελες να αντανακλάς; Τι χρώμα αντανακλάς όμως στην πραγματικότητα; Το πρώτο το εύχεσαι, το δεύτερο το αγνοείς! Δύσκολα σου λένε την γνώμη τους οι γύρω σου και ακόμα πιο δύσκολα την δέχεσαι. Φαντάσου αντί της γνώμης να σου έδιναν έναν πίνακα με κάποιο χρώμα...