Ακούμε στην αυριανή περικοπή:
δι᾿ ἃ ἔρχεται ἡ ὀργὴ τοῦ Θεοῦ ἐπὶ τοὺς υἱοὺς τῆς ἀπειθείας (Κολ. 3, 6)
για τα οποία έρχεται η οργή τού Θεού επάνω στους γιους της απείθειας.
Για τις γήινες αμαρτωλές απολαύσεις, έρχεται η οργή του Θεού μας λέει ο απ. Παύλος. Μια έκφραση που μπορεί να ακούγεται ως απειλή και με διάθεση να φοβερίσει τους παραλήπτες της επιστολής, εντούτοις λέει ξεκάθαρα ότι ο Θεός δεν θα είναι ούτε επιεικής, ούτε συγκαταβατικός. Η ανταμοιβή για τις αμαρτίες και την ειδωλολατρεία (ο κύριος σκοπός της επιστολής ήταν οι αιρετικές διδασκαλίες που αναπτύχθηκαν στις Κολοσσές) είναι η οργή. Δηλαδή η αυστηρή τιμωρία. Η φράση του Παύλου εξειδικεύει ποιοί θα δεχθούν την θεία οργή. Τα τέκνα της απείθειας. Όχι όσοι βρίσκονταν ακόμη σε άγνοια, ούτε όσοι κάνουν σοβαρή προσπάθεια να επανέλθουν στον ίσιο δρόμο. Αλλά όσοι δεν πείθονται προς το ορθό κήρυγμα του Ευαγγελίου και είναι αμετανόητοι υπέρ της αμαρτίας τους. Η απείθεια, δεν είναι απλά επιλογή, αλλά εκούσιος σκοτισμός του νου. Είναι τέκνο του τυφλού εγωισμού που αρνείται πεισματικά να δεχτεί την ψυχική θαλπωρή που παρέχει ο Κύριος. Αυτοί λοιπόν θα δεχτούν ουσιαστικά τη συνέπεια της επιλογής τους, αναλύοντας την θεία οργή: ψύχος και μοναξιά δίχως ανακούφιση.
