Λέει στη σημερινή ευαγγελική περικοπή ο Ιωάννης ο Πρόδρομος στον Ιησού:
ὁ δὲ ᾿Ιωάννης διεκώλυεν αὐτὸν λέγων· ἐγὼ χρείαν ἔχω ὑπὸ σοῦ βαπτισθῆναι, καὶ σὺ ἔρχῃ πρός με; (Ματθ. 3, 14)
Αλλά ο Ιωάννης τον εμπόδιζε επίμονα λέγοντας: «Εγώ έχω ανάγκη από σένα να βαφτιστώ, κι εσύ έρχεσαι προς εμένα;»
Δεν είναι η πρώτη φορά που έρχεται σε επαφή με τον Ιησού, ο Ιωάννης. Στο Λουκ. 1, 41 όταν ήταν ακόμα έμβρυο στην κοιλιά της Ελισάβετ, σκίρτησε όταν η μητέρα του συνάντησε την εγκυμονούσα Θεοτόκο. Και τώρα αντιδρά. Καταλαβαίνει χωρίς να του το πει ανθρώπινο στόμα, ποιόν έχει απέναντί του! Ενώ συνομιλούσε και εξομολογούσε τις αμαρτίες όσων προσέρχονταν σ' αυτόν, τώρα δεν χρειάστηκε παρά ένα βλέμμα. Και αντί να φωνάξει από χαρά, εκείνος που καλούσε σε μετάνοια τους Εβραίους, ξεδιπλώνει την ταπεινότητά του. Εγώ είμαι αμαρτωλός και έχω ανάγκη να βαπτισθώ από σένα, λέει στον Ιησού. Επιπλέον όχι μόνο αναγνωρίζει το Μεσσία, αλλά και το σωτηριολογικό του έργο. Να βαπτισθώ από σένα. Να εξαλείψεις τις αμαρτίες. Όχι απαλλαγή από κατακτητές και κακούς άρχοντες. Γι' αυτό και εμπόδιζε τον Ιησού να βαπτισθεί. Χωρίς να γνωρίζει το σχέδιο του Θεού.
