καὶ βαπτισθεὶς ὁ Ἰησοῦς ἀνέβη εὐθὺς ἀπὸ τοῦ ὕδατος· καὶ ἰδοὺ ἀνεῴχθησαν αὐτῷ οἱ οὐρανοί, καὶ εἶδε τὸ Πνεῦμα τοῦ Θεοῦ καταβαῖνον ὡσεὶ περιστερὰν καὶ ἐρχόμενον ἐπ᾿ αὐτόν· (Ματθ. 3, 16)
Βαφτίστηκε, λοιπόν, ο Ιησούς κι αμέσως βγήκε από το νερό. Κι αμέσως άνοιξαν γι’ αυτόν οι ουρανοί και είδε το Πνεύμα του Θεού σαν περιστέρι να κατεβαίνει και να έρχεται πάνω του.
Ο Ιησούς αφού βαπτίστηκε από τον Ιωάννη, είναι ο μόνος που βγήκε αμέσως από το νερό. Όλοι οι άλλοι, έμεναν εντός του ύδατος καθ' όσον εξομολογούνταν τις αμαρτίες τους. Ο Ιησούς όντας αναμάρτητος, δεν ζήτησε να εξαιρεθεί από το βάπτισμα. Τη στιγμή εκείνη συνέβη κάτι που δεν ξέρουμε αν το αντιλήφθηκε κανείς πλην του Ιησού. Οι ουρανοί «άνοιξαν», για να τονιστεί το από που ήρθε το Άγιο Πνεύμα, το οποίο εμφανίστηκε με τη μορφή περιστεριού δίχως να είναι περιστέρι (απλώς του έμοιζε), και πήγε επάνω από τον Κύριο. Αυτή η εμφάνιση έγινε αισθητή από το παρεβρισκόμενο πλήθος. Φιλάνθρωπο πτηνό και σύμβολο σοφίας και πραότητας υπέδειξε τον πλέον φιλάνθρωπο και απόλυτα πράο Ιησού, ως τον προορισμό προς τη σωτηρία του ανθρωπίνου γένους, που ταλανίζονταν από τον κατακλυσμό της αμαρτίας. Όπως το περιστέρι που έστειλε ο Νώε για να βρει γη, ως τόπο σωτηρίας των πλασμάτων που είχαν σωθεί από τον κατακλυσμό του ύδατος. Μόνο στον αναμάρτητο Υιό του ανθρώπου βρήκε ανάπαυση το Άγιο Πνεύμα, και σ' Εκείνον μας δείχνει ότι θα βρούμε κι εμείς ανακούφιση και ανάπαυση. Αυτή η κάθοδος δεν έγινε για να προσφέρει στον ενανθρωπίσαντα Υιό του Θεού θεία χάρη ή μετάδοση ξένης δωρεάς όπως έγινε στους απόστολους κατά την Πεντηκοστή, αλλά για να σηματοδοτήσει την αρχή της δημόσιας δράσης Του ως σωτήρα του κόσμου, φανερώνοντας στον Ιωάννη και στους Ιουδαίους την ήδη συντελεσμένη εσωτερική χρίση του Κυρίου (εξ ου και η ονομασία Χριστός, ο κεχρισμένος βασιλιάς) και την ανάδειξή του ως Μεσσία.
Άλλο σχόλιο για τη σημερινή περικοπή, εδώ.
