Ακούμε στην αυριανή περικοπή:
Πιστὸς ὁ λόγος καὶ πάσης ἀποδοχῆς ἄξιος, ὅτι Χριστὸς Ἰησοῦς ἦλθεν εἰς τὸν κόσμον ἁμαρτωλοὺς σῶσαι, ὧν πρῶτός εἰμι ἐγώ· (Α' Τιμ. 1, 15)
Αξιόπιστος είναι ο λόγος μου και άξιος κάθε αποδοχής· ότι ο Ιησούς Χριστός ήλθε στον κόσμο να σώσει τους αμαρτωλούς, των οποίων πρώτος είμαι εγώ.
Ο απ. Παύλος, για να προκαλέσει την προσοχή αλλά και να εισαγάγει μια σοβαρή αλήθεια, προλογίζει αυτό που θα πει. Τονίζει την αξία αυτού που θα ακολουθήσει και εφιστά σε αυτό, την δέουσα πνευματική εστίαση. Και τι λέει λοιπόν; Με μια μικρή φράση, μας λέει τη βασική μας πίστη περί του Ιησού Χριστού. Μας θυμίζει ότι ήλθε στον αμαρτωλό κόσμο μας για να σώσει τους αμαρτωλούς ανθρώπους. Δεν αρκέστηκε μόνο σε παρεμβάσεις μέσῳ αντιπροσώπων, όπως έκανε ο Θεός στην Παλ. Διαθήκη με τους προφήτες, ούτε προτίμησε να κάνει εκ του μακρόθεν θαύματα. Ήρθε αυτοπροσώπως, και με τη δική του διδασκαλία αλλά κυρίως με το σταυρικό Του πάθος και την ανάστασή Του, μας (ξανά)έδωσε την προοπτική της σωτηρίας. Βέβαια ήρθε μόνο για τους αμαρτωλούς, αλλά αν εξαιρέσουμε την Παναγία, η συντριπτική πλειονότητα τότε ήταν αμαρτωλοί, δυστυχώς όπως είναι και στις μέρες μας... Ο απ. Παύλος δεν εξαιρεί τον εαυτό του. Παρότι ο Θεός τον μετέστρεψε προς το καλό, υπενθυμίζει την αμαρτωλότητά του. Δεν ξεχνά ότι στο παρελθόν ήταν διώκτης των χριστιανών. Και αντί να επαίρεται για το έργο του υπέρ της Εκκλησίας, υπογραμμίζει αυτό που του βαραίνει την ψυχή. Θεωρεί τον εαυτό του πρώτο από τους αμαρτωλούς. Ταπεινώνεται μη προσπαθώντας να κρύψει την αλήθεια, δίνοντας το παράδειγμα στον Τιμόθεο, ότι όσοι υπηρετούν τον Κύριο, αντί να κομπάζουν σαν τους Φαρισαίους, θα πρέπει να έχουν ταπεινοφροσύνη και ευτελισμό του εγωισμού τους.
Άλλα σχόλια για την αυριανή περικοπή, εδώ.
Πιστὸς ὁ λόγος καὶ πάσης ἀποδοχῆς ἄξιος, ὅτι Χριστὸς Ἰησοῦς ἦλθεν εἰς τὸν κόσμον ἁμαρτωλοὺς σῶσαι, ὧν πρῶτός εἰμι ἐγώ· (Α' Τιμ. 1, 15)
Αξιόπιστος είναι ο λόγος μου και άξιος κάθε αποδοχής· ότι ο Ιησούς Χριστός ήλθε στον κόσμο να σώσει τους αμαρτωλούς, των οποίων πρώτος είμαι εγώ.
Ο απ. Παύλος, για να προκαλέσει την προσοχή αλλά και να εισαγάγει μια σοβαρή αλήθεια, προλογίζει αυτό που θα πει. Τονίζει την αξία αυτού που θα ακολουθήσει και εφιστά σε αυτό, την δέουσα πνευματική εστίαση. Και τι λέει λοιπόν; Με μια μικρή φράση, μας λέει τη βασική μας πίστη περί του Ιησού Χριστού. Μας θυμίζει ότι ήλθε στον αμαρτωλό κόσμο μας για να σώσει τους αμαρτωλούς ανθρώπους. Δεν αρκέστηκε μόνο σε παρεμβάσεις μέσῳ αντιπροσώπων, όπως έκανε ο Θεός στην Παλ. Διαθήκη με τους προφήτες, ούτε προτίμησε να κάνει εκ του μακρόθεν θαύματα. Ήρθε αυτοπροσώπως, και με τη δική του διδασκαλία αλλά κυρίως με το σταυρικό Του πάθος και την ανάστασή Του, μας (ξανά)έδωσε την προοπτική της σωτηρίας. Βέβαια ήρθε μόνο για τους αμαρτωλούς, αλλά αν εξαιρέσουμε την Παναγία, η συντριπτική πλειονότητα τότε ήταν αμαρτωλοί, δυστυχώς όπως είναι και στις μέρες μας... Ο απ. Παύλος δεν εξαιρεί τον εαυτό του. Παρότι ο Θεός τον μετέστρεψε προς το καλό, υπενθυμίζει την αμαρτωλότητά του. Δεν ξεχνά ότι στο παρελθόν ήταν διώκτης των χριστιανών. Και αντί να επαίρεται για το έργο του υπέρ της Εκκλησίας, υπογραμμίζει αυτό που του βαραίνει την ψυχή. Θεωρεί τον εαυτό του πρώτο από τους αμαρτωλούς. Ταπεινώνεται μη προσπαθώντας να κρύψει την αλήθεια, δίνοντας το παράδειγμα στον Τιμόθεο, ότι όσοι υπηρετούν τον Κύριο, αντί να κομπάζουν σαν τους Φαρισαίους, θα πρέπει να έχουν ταπεινοφροσύνη και ευτελισμό του εγωισμού τους.
Άλλα σχόλια για την αυριανή περικοπή, εδώ.
