Πόσο μακριά είναι η φαντασία από την πραγματικότητα, άραγε; Πολύ για κάποιους, λίγο για άλλους, πάντως θα βρίσκεται πάντα αιωρούμενη στο μυαλό, και μέσα από τα όνειρα και την ενατένιση, θα μας ταξιδεύει το νου στα μονοπάτια των πόθων και των παθών, χωρίς φρένο, φόβους και αναστολές. Ποιός δεν θα 'θελε να βιώνει την φαντασία του, έστω και για πολύ λίγο, στην καθημερινότητά του, ε; Ποιός όμως θα τολμούσε να εγκλωβίσει τον εαυτό του στη φαντασία δίχως να μπορεί να επιστρέψει στην πραγματικότητα; Σκέψεις που μου γεννήθηκαν διαβάζοντας το παρακάτω ποίημα του Ιακώβου Πολυλά, από το Αναγνωστικό της Στ' τάξης (1957) με τίτλο «Ο Ερασιτέχνης», και με κάνουν να αναρωτηθώ, εν τέλει, το πόσο άχαρη θα είναι η ζωή χωρίς το ταξίδι στο άπιαστο, το φανταστικό και το ιδεατό και πόσο άχαρη γίνεται όταν προσηλωνόμαστε σε μια πραγματικότητα που δύσκολα μπορούμε να αλλάξουμε...
