Ακούμε στην αυριανή περικοπή:
λοιπὸν ἀπόκειταί μοι ὁ τῆς δικαιοσύνης στέφανος, ὃν ἀποδώσει μοι ὁ Κύριος ἐν ἐκείνῃ τῇ ἡμέρᾳ, ὁ δίκαιος κριτής, οὐ μόνον δὲ ἐμοί, ἀλλὰ καὶ πᾶσι τοῖς ἠγαπηκόσι τὴν ἐπιφάνειαν αὐτοῦ. (Β' Τιμ. 4, 8)
Τώρα πια με περιμένει το στεφάνι της δικαιοσύνης, που μ’ αυτό θα με ανταμείψει ο Κύριος εκείνη την ημέρα, ο δίκαιος κριτής. Κι όχι μόνο εμένα, αλλά κι όλους εκείνους που περιμένουν με αγάπη τον ερχομό του.
Ο απ. Παύλος μιλάει με βεβαιότητα για την ανταμοιβή του από το Θεό, αισθανόμενος ότι πλησιάζει το τέλος του. Θα τον δικαιώσει ο Θεός για το έργο του. Γιατί είναι τόσο σίγουρος, ὀτι θα λάβει το στεφάνι της δικαιοσύνης; Πως γνωρίζει ότι όντως έκανε πάντα αυτά που έπρεπε και δεν υπέπεσε σε σφάλματα; Μήπως αυτή του η πεποίθηση είναι υπερβολική; Σ' αυτά τα λογικά ερωτήματα, την απάντηση την έχει δώσει ο ίδιος ο Θεός! Όταν επέμβηκε ο ίδιος και σταμάτησε τον Παύλο να καταδιώκει τους χριστιανούς αφενός και αφετέρου όταν τον ανέβασε στον τρίτο ουρανό και του απεκάλυψε ακατάληπτες αλήθειες. Αν λοιπόν έβλεπε τον Παύλο να παραστρατεί από το δύσκολο έργο του, τότε προφανώς με κάποιον τρόπο ή θα τον επανέφερε στον σωστό δρόμο ή έστω θα τον σταματούσε. Συνεπώς λοιπόν, ο Παύλος περιμένει την ανταμοιβή του από τον Κύριο εξαίροντας την δικαιοσύνη Του. Το στεφάνι του νικητή είναι στεφάνι που δεν δίδεται χαριστικά ή εις βάρος άλλων. Δίδεται δίκαια. Και όχι μόνο στον Παύλο. Ο απόστολος εδώ υπενθυμίζει ότι η ίδια ανταμοιβή θα δοθεί σε όλους όσους κράτησαν καθαρή την καρδιά τους από την αμαρτία και περιμένουν την ένδοξη εμφάνιση του Κυρίου. Αυτήν του την πεποίθηση την μεταδίδει στον Τιμόθεο και σε όλους μας. Αυτό το στεφάνι της δικαιοσύνης είναι που πρέπει να προσμένουμε όλοι όσοι προσπαθούμε να εφαρμόσουμε και να μεταδώσουμε το ευαγγέλιο του Κυρίου. Κάτι που προορίζεται για όλους μας, αρκεί να προσπαθήσουμε.
Άλλα σχόλια για την αυριανή περικοπή, εδώ, εδώ και εδώ.
λοιπὸν ἀπόκειταί μοι ὁ τῆς δικαιοσύνης στέφανος, ὃν ἀποδώσει μοι ὁ Κύριος ἐν ἐκείνῃ τῇ ἡμέρᾳ, ὁ δίκαιος κριτής, οὐ μόνον δὲ ἐμοί, ἀλλὰ καὶ πᾶσι τοῖς ἠγαπηκόσι τὴν ἐπιφάνειαν αὐτοῦ. (Β' Τιμ. 4, 8)
Τώρα πια με περιμένει το στεφάνι της δικαιοσύνης, που μ’ αυτό θα με ανταμείψει ο Κύριος εκείνη την ημέρα, ο δίκαιος κριτής. Κι όχι μόνο εμένα, αλλά κι όλους εκείνους που περιμένουν με αγάπη τον ερχομό του.
Ο απ. Παύλος μιλάει με βεβαιότητα για την ανταμοιβή του από το Θεό, αισθανόμενος ότι πλησιάζει το τέλος του. Θα τον δικαιώσει ο Θεός για το έργο του. Γιατί είναι τόσο σίγουρος, ὀτι θα λάβει το στεφάνι της δικαιοσύνης; Πως γνωρίζει ότι όντως έκανε πάντα αυτά που έπρεπε και δεν υπέπεσε σε σφάλματα; Μήπως αυτή του η πεποίθηση είναι υπερβολική; Σ' αυτά τα λογικά ερωτήματα, την απάντηση την έχει δώσει ο ίδιος ο Θεός! Όταν επέμβηκε ο ίδιος και σταμάτησε τον Παύλο να καταδιώκει τους χριστιανούς αφενός και αφετέρου όταν τον ανέβασε στον τρίτο ουρανό και του απεκάλυψε ακατάληπτες αλήθειες. Αν λοιπόν έβλεπε τον Παύλο να παραστρατεί από το δύσκολο έργο του, τότε προφανώς με κάποιον τρόπο ή θα τον επανέφερε στον σωστό δρόμο ή έστω θα τον σταματούσε. Συνεπώς λοιπόν, ο Παύλος περιμένει την ανταμοιβή του από τον Κύριο εξαίροντας την δικαιοσύνη Του. Το στεφάνι του νικητή είναι στεφάνι που δεν δίδεται χαριστικά ή εις βάρος άλλων. Δίδεται δίκαια. Και όχι μόνο στον Παύλο. Ο απόστολος εδώ υπενθυμίζει ότι η ίδια ανταμοιβή θα δοθεί σε όλους όσους κράτησαν καθαρή την καρδιά τους από την αμαρτία και περιμένουν την ένδοξη εμφάνιση του Κυρίου. Αυτήν του την πεποίθηση την μεταδίδει στον Τιμόθεο και σε όλους μας. Αυτό το στεφάνι της δικαιοσύνης είναι που πρέπει να προσμένουμε όλοι όσοι προσπαθούμε να εφαρμόσουμε και να μεταδώσουμε το ευαγγέλιο του Κυρίου. Κάτι που προορίζεται για όλους μας, αρκεί να προσπαθήσουμε.
Άλλα σχόλια για την αυριανή περικοπή, εδώ, εδώ και εδώ.
