Ὁ ἀχώρητος παντί, πῶς ἐχωρήθη ἐν γαστρί; ὁ ἐν κόλποις τοῦ Πατρός, πῶς ἐν ἀγκάλαις τῆς Μητρός, πάντως ὡς οἶδεν ὡς ἠθέλησε καὶ ὡς, ηὐδόκησεν, ἄσαρκος γὰρ ὢν, ἐσαρκώθη ἑκών, καὶ γέγονεν ὁ Ὢν, ὃ οὐκ ἦν δι' ἡμᾶς, καὶ μὴ ἐκστὰς τῆς φύσεως, μετέσχε τοῦ ἡμετέρου φυράματος. Διπλοῦς ἐτέχθη, Χριστὸς τὸν ἄνω, κόσμον θέλων ἀναπληρῶσαι.
Ο ιερός υμνογράφος βαθυγνώστης της αλήθειας περί του Τριαδικού Θεού, μέσα από την εύστοχη αντίθεση προσπαθεί να μας εισάγει στο ανεπανάληπτο θαύμα της ενσάρκωσης του Υιού του Θεού. Πως χώρεσε σε μια γαστέρα, αυτός που δεν τον χωρά ολόκληρο το σύμπαν! Και αυτό έγινε κατόπιν δικής του θελήσεως. Είναι άσαρκος και πήρε σάρκα. Χωρίς να χάσει ή αλλοιώσει την θεία του φύση, πήρε τη δική μας φύση την ανθρώπινη. Και γεννήθηκε «διπλούς», έχοντας δύο φύσεις και δύο θελήσεις. Την θεία και την ανθρώπινη. Με την ανθρώπινη να υποτάσσεται στη θεία, όπως μας λέει η Στ' Οικουμενική Σύνοδος του 680.
Σκοπός αυτού του θαύματος, «τὸν ἄνω, κόσμον ἀναπληρῶσαι». Εννοεί την αποκατάσταση του ουρανίου κόσμου. Αν θυμηθούμε, πρόσφατα ακούσαμε την παραβολή του Μεγάλου Δείπνου. Δεν την έβαλε τυχαία η Εκκλησία κοντά στα επερχόμενα Χριστούγεννα. Ο Χριστός ενσαρκώθηκε για να αποκαταστήσει το «καθ' ομοίωσιν», δηλαδή τον προορισμό μας, την κατά χάριν θέωση. Αυτό μας υπενθυμίζει ο ιερός υμνογράφος, σε αυτό το δογματικό κάθισμα.
Σκοπός αυτού του θαύματος, «τὸν ἄνω, κόσμον ἀναπληρῶσαι». Εννοεί την αποκατάσταση του ουρανίου κόσμου. Αν θυμηθούμε, πρόσφατα ακούσαμε την παραβολή του Μεγάλου Δείπνου. Δεν την έβαλε τυχαία η Εκκλησία κοντά στα επερχόμενα Χριστούγεννα. Ο Χριστός ενσαρκώθηκε για να αποκαταστήσει το «καθ' ομοίωσιν», δηλαδή τον προορισμό μας, την κατά χάριν θέωση. Αυτό μας υπενθυμίζει ο ιερός υμνογράφος, σε αυτό το δογματικό κάθισμα.
Πατώντας το play θα ακουστεί το υπέροχο αυτό κάθισμα. Ψάλλει ο Π. Καβαρνός:
