Ένας χωρικός είχε φορτώσει με αλάτι το γάιδαρό του, και ξεκίνησε να πάει σε ένα κοντινό χωριό για να το πουλήσει. Στο δρόμο έπρεπε να περάσει ένα ποτάμι. Καθώς το διέσχιζαν, ο γάιδαρος παραπάτησε και βούλιαξε μέσα στο νερό με συνέπεια να λιώσει το αλάτι και να χαθεί στο νερό. Έτσι ο γάιδαρος ένιωσε πολύ ανάλαφρος και ευχαριστημένος ενώ ο χωρικός στενοχωρήθηκε που έχασε το αλάτι του.
Μια άλλη φορά, ο χωρικός φόρτωσε ξανά το γάιδαρο, αλλά στα κοφίνια δεν έβαλε αλάτι μα σφουγγάρια. Όταν διέσχιζαν ξανά το ποτάμι, ο γάιδαρος νομίζοντας πως και αυτή τη φορά θα γλίτωνε το φορτίο του, έκανε πως γλίστρησε μέσα στο νερό και βούλιαξε. Μόνο που τώρα τα σφουγγάρια δεν διαλύθηκαν όπως το αλάτι, αλλά ήπιαν νερό και βάρυναν τόσο πολύ που ο γάιδαρος δεν μπόρεσε να βγει στην επιφάνεια και πνίγηκε.
Να λοιπόν που η πονηριά δε στάθηκε ικανή να σώσει το γάιδαρο από το βάρος. Και μπορεί καμιά φορά να φέρνει κάποια αποτελέσματα, αλλά όχι συνεχώς. Ο Αίσωπος θέλει να μας δείξει πως πρωτίστως χρειάζεται να έχουμε μυαλό και εξυπνάδα. Και βέβαια δεν πρέπει να αποφεύγουμε τη δουλειά με τεχνάσματα.
