Η ΑΡΕΤΗ ΤΗΣ ΣΥΝΕΣΗΣ

ἀλλ᾽ οὔ πως ἅμα πάντα δυνήσεαι αὐτὸς ἑλέσθαι.
ἄλλῳ μὲν γὰρ ἔδωκε θεὸς πολεμήϊα ἔργα,
ἄλλῳ δ᾽ ὀρχηστύν, ἑτέρῳ κίθαριν καὶ ἀοιδήν,
ἄλλῳ δ᾽ ἐν στήθεσσι τιθεῖ νόον εὐρύοπα Ζεὺς
ἐσθλόν, τοῦ δέ τε πολλοὶ ἐπαυρίσκοντ᾽ ἄνθρωποι,
καί τε πολέας ἐσάωσε, μάλιστα δὲ καὐτὸς ἀνέγνω.
(Ιλιάδα Ν, 729-734)

Διόλου όμως δε γίνεται όλα εσύ να έχεις.
Σ' άλλον χαρίζει ο Θεός τα έργα του πολέμου,
σ' άλλον κιθάρα και φωνή, χορό στον άλλο δίνει,
σ' άλλον ο βροντόλαλος ο Δίας βάζει σκέψη
σωστή, και άνθρωποι πολλοί κερδίζουν από 'κείνον,
πολλούς γλιτώνει, και το καλό το αισθάνεται αυτός πρώτος.

Σοφά τα λόγια του συνετού Πολυδάμα στον, παρασυρμένο από τη μάχη κοντά στα πλοία των Αχαιών, Έκτορα. Δεν γίνεται να τα έχουμε όλα. Ο Θεός έχει μοιράσει τις αρετές και τις δεξιότητες ξεχωριστά στον κάθε άνθρωπο. Είναι αλαζονικό να νομίζουμε πως έχουμε τα πάντα. Κυρίως ο Πολυδάμας υπενθυμίζει στον Έκτορα την αρετή που πρέπει να διακρίνει τον ηγέτη: Τη σύνεση. Γιατί από αυτήν εξαρτάται ο λαός του. Αν δεν την έχει, τότε ο λαός χάνει και κινδυνεύει. Οπότε λοιπόν, οφείλει ο κάθε ηγέτης να δείχνει τη δέουσα σωφροσύνη, ειδικά δε, όταν βρίσκεται στο πεδίο της μάχης. Γι' αυτό, δεν πρέπει να παρασύρεται από το πάθος και την αλαζονεία.
Επίκαιρος ο Όμηρος, σε εποχές που οι ηγεσίες επιδεικνύουν μεγάλο έλλειμμα σύνεσης...