Το πλοίο φάντασμα, είναι αυτό που για έναν άγνωστο λόγο εγκαταλείφθηκε από το πλήρωμά και τους επιβάτες του. Τα προσωπικά τους αντικείμενα και το φορτίο του πλοίου να βρίσκονται άθικτα στη θέση τους, ενώ όλοι τους έχουν εξαφανισθεί μυστηριωδώς. Ο άνεμος και το κύμα που ανέλαβαν να κουμαντάρουν το σκάφος μας το αφήνουν στην επιφάνεια της θάλασσας για να παρασυρθούμε στο μυστήριο που το περιβάλλει...
Για φαντάσου, αυτό το πλοίο να είναι μια χώρα. Χωρίς καπετάνιο και πλήρωμα. Έτοιμη να παραδοθεί στον πρώτο που θα κάνει ρεσάλτο. Με τις μόνες ζώσες ψυχές, ποντίκια και ζωύφια. Ποντίκια που αν δεν βρουν τροφή, τρώγονται μεταξύ τους. Κάποια στιγμή θα χτυπήσει σε κάποια ξέρα ή θα τσακιστεί σε κάποια βράχια. Πόσο θα αντέχει να πλέει επιβιώνοντας στις φουρτούνες... Αυτή η χώρα κάποια στιγμή θα σβηστεί από το χάρτη και θα περάσει στην ιστορία.
Όχι δεν προσπαθώ να συγκρίνω την Ελλάδα με το Maria Celeste ή τον Ιπτάμενο Ολλανδό. Μπορεί να ομοιάζει πολύ η Ελλάς με τα πλοία φαντάσματα, αλλά υστερεί στο... μυστήριο! Γνωρίζουμε καλά το γιατί είμαστε ουσιαστικώς ακυβέρνητοι, και γιατί την κοπανάνε οι επιτήδειοι από την κυβέρνηση. Απλά αν είχαμε τουλάχιστον λίγο σασπένς, θα είχαμε το άλλοθι για την αδράνειά μας. Θα κρύβαμε τον ωχαδελφισμό μας στο μυστήριο. Κρίμα για εμάς...
