Που να ταξιδεύει άραγε ο νους σαν κλείσεις τα μάτια; Τι να σκέφτεσαι όταν η κούραση της ρουτίνας σε σπρώχνει στην ανάπαυση; Σε ποιό όνειρο να τρέξει η φαντασία όταν η χαλάρωση του σώματος ξαπλώνει το κουρασμένο σώμα; Και πως να τακτοποιήσεις τη σκέψη όταν σου δείχνει σαν ταινία ότι πέρασες στη μέρα σου;Αυτά συζητούσα με την καλλιτέχνιδα του παραπάνω πίνακα (που την ευχαριστώ για την άδειά της να τον φωτογραφίσω) καθώς τον κοίταζα. Και αναρωτιέμαι αν η κοπέλα που αναπαρίσταται, δεν βλέπει απλά ένα όνειρο, αλλά αναπολεί το παρελθόν... Ίσως στη λίγη αυτή ανάπαυση να κάνει μια ανασκόπηση της μέρας που έφυγε. Ίσως και του χρόνου που μας αποχαιρετά.
Συμβολισμοί και νοήματα από έναν πίνακα που παρά τη «σιωπή» του, δεν έμεινε σιωπηλός καθώς στάθηκα να τον κοιτάζω...
