«ΜΙΑ ΑΔΕΣΠΟΤΗ ΣΦΑΙΡΑ, ΠΡΟΚΑΛΕΙ... ΔΙΠΛΩΜΑΤΙΚΟ ΕΠΕΙΣΟΔΙΟ»!

Ως γνωστόν, κυρίως το βράδυ της Αναστάσεως, τα βεγγαλικά, οι φωτοβολίδες, τα δυναμιτάκια και λοιπά μπαρουτοειδή που κάνουν κρότο, έχουν την... τιμητική τους. Πολύ παλιά, προπολεμικά και βάλε, έριχναν στον αέρα σφαίρες. Κάτι που ευτυχώς εξαλείφθηκε αλλά δεν έγινε το ίδιο και για τα μπαρουτοειδή με αποτέλεσμα είτε να αυτοτραυματίζονται τα κορόιδα που τα χρησιμοποιούν, είτε να τραυματίζουν συνανθρώπους τους. Από τη Βεντέτα Νο 361 (6/4/1972) το παρακάτω αρθράκι το οποίο αναφέρεται σε ένα ατύχημα από σφαίρα που έγινε στην Ανάσταση του 1847, και προκάλεσε σοβαρό διπλωματικό επεισόδιο μεταξύ Ελλάδος και Αγγλίας! Ένα συμβάν από την μεταεπαναστατική Ελλάδα, ξεχασμένο σήμερα μεν, εντούτοις πολύ ενδιαφέρον. Πάλι καλά που η αδέσποτη σφαίρα δεν σκότωσε την Αγγλίδα... 

ΔΙΑΒΑΣΕ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ (=read more)...

«ΤΟ ΑΡΝΙ ΤΗΣ ΛΑΜΠΡΗΣ»

Είναι κομματάκι ενοχλητικό, αυτό το σούβλισμα του οβελία πασχαλιάτικα! Διότι οι περισσότεροι που θα σουβλίσουν, πρωτίστως μας έχουν σουβλίσει τα... αυτιά για αυτό το σούβλισμα! Άσε δε στα φέσιμπουκ και στα ινσταγκράμ που ανεβάζουν ένα σκασμό φωτογραφίες με το αρνί στη σούβλα! Πιο πολύ χρόνο τρώνε για να βγάζουν φωτογραφίες παρά για να σουβλίζουν! Κάτι τέτοια μας λέει και το παρακάτω χιουμοριστικό αρθράκι από το Ρομάντσο Νο 1311 (16/4/1968). Και φαντάσου ότι τότε δεν υπήρχε το διαδίκτυο...

ΔΙΑΒΑΣΕ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ (=read more)...

ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΠΟΣΤΟΛΟ (5/05/2024) ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΟΥ ΠΑΣΧΑ

Ακούμε στη σημερινή περικοπή:

καὶ συναλιζόμενος παρήγγειλεν αὐτοῖς ἀπὸ Ἱεροσολύμων μὴ χωρίζεσθαι, ἀλλὰ περιμένειν τὴν ἐπαγγελίαν τοῦ πατρὸς ἣν ἠκούσατέ μου· (Πραξ. 1, 4)

Ενόσω ήταν μαζί τους κι έτρωγε, τους παρήγγειλε: «Μην απομακρυνθείτε από τα Ιεροσόλυμα, αλλά να περιμένετε από τον Πατέρα την εκπλήρωση της υποσχέσεως για την οποία σας μίλησα»

Μετά την ανάστασή του ο Χριστός, ήταν μαζί με τους μαθητές σωματικώς και όχι ως οπτασία. Κάτι που αποδεικνύεται από το ότι συνέτρωγε με αυτούς, κάτι που δεν είχε πλέον ανάγκη το αναστημένο σώμα του Κυρίου. Κάποια στιγμή ενώ συνέτρωγαν, τους πρόσταξε να μην φύγουν από τα Ιεροσόλυμα. (Ιεροσόλυμα είναι η ευρύτερη περιοχή της Ιερουσαλήμ, ενώ η αναφορά στην Ιερουσαλήμ σημαίνει την αγία πόλη) Ήταν πολύ λογικό να θέλουν απομακρυνθούν διότι εκεί σταυρώθηκε ο διδάσκαλός τους. Διότι εκεί ο κόσμος είχε αποδοκιμάσει τον Κύριο και ζητούσε τη σταύρωσή του. Διότι φοβόντουσαν μην έχουν κι αυτοί ως μαθητές του Χριστού, διώξεις από τους αρχιερείς και τους Ρωμαίους. Όμως το σχέδιο του Θεού, ήταν να επιτελεστεί το σχέδιο του στην Ιερουσαλήμ και όχι πέραν αυτής, που ενδεχομένως οι μαθητές να σκορπίζονταν. Στα Ιεροσόλυμα τελέστηκε το σταυρικό πάθος, εκεί θα γίνει η ανάληψη και εκεί θα έλθει το Άγιο Πνεύμα στους μαθητές. Να περιμένουν, τους είπε, την επαγγελία του πατρός, για τη οποία σας μίλησα. (Μια φράση που ο Λουκάς έχει ξαναχρησιμοποιήσει στο Λουκ. 24, 49 και δείχνει τη συνάφεια των δύο βιβλίων του). Με την επαγγελία του πατρός, εννοεί το Άγιο Πνεύμα, το οποίο εκπορεύεται από τον Πατέρα, κάτι που τους το είχε πει (Ιω. 14, 16 & Ιω. 14, 26). Αυτό προϋποθέτει, ότι Εκείνος θα έχει φύγει όταν έλθει το ο παράκλητος για να συνεχίσει το έργο του Χριστού.   

Άλλα σχόλια για την αυριανή περικοπή, εδώ, εδώ, εδώ, εδώ, και εδώ.

______________

Το blog της Αποκαλύψεως του 999 εύχεται στους αναγνώστες, τους επισκέπτες και όλους ανεξαιρέτως, Καλή Ανάσταση και Καλό Πάσχα με υγεία και ευτυχία.

ΔΙΑΒΑΣΕ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ (=read more)...

ΜΕΓΑΛΗ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ (Μ. ΣΑΒΒΑΤΟ ΕΝ ΤΩ ΟΡΘΡΩ)

Aκούμε σήμερα το εξής κάυθισμα Τριωδίου μετά τα εγλώμια και τα ευλογητάρια, σε ήχο α':

Σινδόνι καθαρᾷ καὶ ἀρώμασι θείοις, τὸ Σῶμα τὸ σεπτόν, ἐξαιτήσας Πιλάτῳ, μυρίζει καὶ τίθησιν, Ἰωσὴφ καινῷ μνήματι· ὅθεν ὄρθριαι, αἱ μυροφόροι γυναῖκες, ἀνεβόησαν· Δεῖξον ἡμῖν ὡς προεῖπας, Χριστὲ τὴν Ἀνάστασιν.

Ο Ιωσήφ αφού ζήτησε το σεπτό σώμα από τον Πιλάτο, το περιτύλιξε σε σεντόνι καθαρό, το άλειψε με μύρα και το τοποθέτησε σε μνήμα καινούργιο. Για τούτο οι μυροφόρες γυναίκες που ήλθαν πολύ πρωί στο μνημείο αναβόησαν, δειξε μας Χριστέ την ανάσταση, όπως προείπες.

Ο ιερός υμνογράφος μας περιγράφει απλά και λιτά, τη σκηνή που ο Ιωσήφ από την Αριμαθαία, αφού είχε ζητήσει από τον Πιλάτο να πάρει το σώμα του Κυρίου, μαζί με το Νικόδημο το φρόντισαν και το ετοίμασαν στον τάφο (Ιω. 19, 38-42). Το έπλυναν, το άλειψαν με ακριβό άρωμα (μείγμα αλόης με σμύρνα) που είχε φέρει σε μεγάλη ποσότητα ο Νικόδημος και το περιτύλιξαν με λωρίδες καθαρού σεντονιού, όπως ήταν το ταφικό έθιμο των Ιουδαίων. Δίχως να αναφέρεται πουθενά η θλίψη τους για το διδάσκαλό τους, δίχως να μοιρολογούν, δίχως να δείχνουν κάποια ανησυχία για το τι μέλει γενέσθαι. Μη λησμονούμε ότι ο Ιησούς είπε προφητέψει την ανάστασή του μόνο στον κύκλο των δώδεκα μαθητών πριν εισέλθει στην Ιερουσαλήμ, και πιθανότατα να μην το γνώριζαν. Ωστόσο ετοίμασαν ευπρεπώς το ιερό σκήνωμα και το έβαλαν σε μέρος που δεν είχε ξανά ξανά χρησιμοποιηθεί ως τάφος. Κάτι που δείχνει πόσο ξεχωριστά αντιμετώπισαν τον Κύριο στην (προσωρινώς) τελευταία κατοικία του. Σε αυτό το μνήμα πολύ πρωί έφθασαν οι γυναίκες, Μαρία Μαγδαληνή η μία μητέρα του Ιακώβου και η Σαλώμη (Μαρκ. 16, 1) φέροντας μύρα για να αλείψουν το σώμα. Σε όλο το τροπάριο πουθενά δεν υπάρχουν οι μαθητές. Μόνο αυτοί που είχαν την τόλμη και την αποφασιστικότητα. Οι μαθητές βρίσκονταν κρυμμένοι και κυριευμένοι από φόβο. Πόσο σέβας, πόσο αξιοπρέπεια και πόσο θάρρος έδειξαν δύο από τους κρυφούς ακολούθους του Κυρίου, κυρίως ο Ιωσήφ από την Αριμαθαία, σε μια στιγμή που δοκιμάζονταν η πίστη όσων πίστεψαν τον Κύριο. (Πόσοι άραγε είχαν την πεποίθηση της αναστάσεως του;) Το αυτό και για τις γυναίκες που δεν λογάριασαν τη ρωμαϊκή φρουρά και πήγαν χαράματα στον τάφο. Δείξε μας την ανάστασή σου, μας λέει ο ιερός υμνογράφος, πως έλεγαν οι γυναίκες, δείχνοντας ότι η πίστη τους ήταν ακέραια.     

ΔΙΑΒΑΣΕ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ (=read more)...

ΜΕΓΑΛΗ ΠΕΜΠΤΗ (ΜΕΓ. ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ ΕΝ ΤΩ ΟΡΘΡΩ)

Ακούμε σήμερα το εξής αντίφωνο σε ήχο πλ. δ', μετά την ανάγνωση του 2ου Ευαγγελίου:

Σήμερον ὁ Ἰούδας, καταλιμπάνει τὸν Διδάσκαλον, καὶ παραλαμβάνει τὸν διάβολον, τυφλοῦται τῷ πάθει τῆς φιλαργυρίας, ἐκπίπτει τοῦ φωτός, ὁ ἐσκοτισμένος· πῶς γὰρ ἠδύνατο βλέπειν, ὁ τὸν φωστῆρα πωλήσας, τριάκοντα ἀργυρίων, ἀλλ' ἡμῖν ἀνέτειλεν ὁ παθῶν ὑπὲρ τοῦ Κόσμου, πρὸς ὃν βοήσωμεν· Ὁ παθών, καὶ συμπαθῶν ἀνθρώποις, δόξα σοι.

Σήμερα ο Ιούδας εγκαταλείπει τον Διδάσκαλο και υποδέχεται το διάβολο. Τυφλώνεται από το πάθος της φιλαργυρίας, ξεπέφτει από το φως ο σκοτισμένος· πως μπορούσε να βλέπει αυτός που πούλησε αυτόν που φωτίζει (το Χριστό) για τριάντα αργύρια; Για μας ανέτειλε αυτός που έπαθε υπέρ του κόσμου, προς τον οποίο ας φωνάξουμε δυνατά, δόξα σε σένα που έπαθες και συμπαθείς τους ανθρώπους. 

O Ιούδας σήμερα εγκαταλείπει με την προδοσία του το Διδάσκαλο. Ενώ είχε την τιμή να ανήκει στο στενό κύκλο των μαθητών Του, να παρίσταται στις περισσότερες δραστηριότητες του Ιησού, να έρχεται σε συνεχή επαφή μαζί Του, δυστυχώς δεν φωτίστηκε από τον φωστήρα Χριστό. Δεν θέλησε να μεταλαμπαδευτεί μέσα του το φως της αλήθειας. Παρέμεινε πιστός στο κοσμικό φρόνημα που προτάσσει το υλικό κέρδος και τη σάρκα αντί του πνεύματος. Παραλαμβάνει το διάβολον, μας λέει εύστοχα ο ιερός υμνογράφος, δηλαδή τον υποδέχεται μέσα του, διότι είναι τυφλωμένος από το πάθος της φιλαργυρίας. Όσοι προσπάθησαν να τον δικαιολογήσουν, λένε πως ήθελε να εξαναγκάσει τον Χριστό για να μην τον σκοτώσουν οι Ρωμαίοι, να αντισταθεί με θαυματουργικό τρόπο και να ελευθερώσει έτσι τους Ιουδαίους από το ρωμαϊκό ζυγό. Τότε γιατί να δεχτεί αμοιβή για την προδοσία του; Προφανώς γιατί το χρήμα δεν έπαψε ποτέ να τον γοητεύει... (Μη λησμονούμε την αντίδραση του για τα 300 δηνάρια που κόστισε το μύρο της Μαρίας, αδελφής του Λάζαρου Ιω. 12, 5) Πνευματικά τυφλός ο Ιούδας, δεν αντιλήφθηκε ποιον πρόδωσε.  Για λίγα χρήματα, παρέδωσε αυτόν που είναι ατίμητος. Για μας τους χριστιανούς, ανέτειλε ως ήλιος ο Κύριος και έπαθε υπέρ μας λόγῳ της αγάπης του για την ανθρωπότητα. 

ΔΙΑΒΑΣΕ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ (=read more)...

ΜΕΓΑΛΗ ΤΕΤΑΡΤΗ (ΜΕΓΑΛΗ ΠΕΜΠΤΗ ΕΝ ΤΩ ΟΡΘΡΩ)

Ακούμε σήμερα, το εξής τροπάριο της ε' Ωδής σε ήχο πλ. β'

Μαθηταῖς ὑποδεικνύει, ταπεινώσεως ὁ Δεσπότης τύπον· ὁ νεφέλαις δὲ τὸν πόλον περιβάλλων, ζώννυται λέντιον, καὶ κάμπτει γόνυ, δούλων ἐκπλῦναι πόδας, οὗ ἐν τῇ χειρὶ πνοὴ πάντων τῶν ὄντων.

Ο Δεπότηςς υποδεινκύει στους μαθητές το παράδειγμα της ταπείνωσης. Αυτός που περιβάλλει τον ουρανό με σύννεφα, φορά στη μέση του ποδιά και γονατίζει για να πλύνει τα πόδια των δούλων (μαθητών), ο οποίος κρατά στο χέρι του τη ζωή όλων των όντων.

Ο Δεσπότης πλένει γονατιστός τα πόδια των δούλων. Τι οξύμωρη πράξη για όσους διακατέχονται από το κοσμικό φρόνημα! Ο άρχοντας κτιστών και ακτίστων, που οι ζωές μας κρέμονται απ' το χέρι του, φόρεσε ποδιά και γονάτισε μπροστά στους δούλους. Ο διδάσκαλος στους μαθητές. Κάτι που παραξένεψε τους μαθητές με τον Πέτρο να το αρνείται αρχικώς (Ιω 13, 6-8). Ναι, ακόμη και οι μαθητές δεν γνώριζαν καλά το έργο του διδασκάλου τους. Στο τελευταίο τους δείπνο, ο Κύριος τους έδωσε το παράδειγμα της ταπείνωσης. Δεν ήλθε να τον υπηρετήσουν οι άνθρωποι, αλλά να τους υπηρετήσει (Μαρκ. 10, 45) τους είχε πει, και τώρα τους δείχνει τι εννοούσε για να το πράξουν κατόπιν κι εκείνοι, και όλοι όσοι γίνουν χριστιανοί... Με το προσωπικό Του παράδειγμα, τους έδειξε ότι με την υπερηφάνεια και τον εγωισμό δεν μπορούν να αγαπήσουν και να προσφέρουν στο συνάνθρωπο. Πως θα καταδεχτούμε και θα βοηθήσουμε τους φτωχούς και τους κατατρεγμένους αν ο Ιησούς δεν έπραττε ομοίως; Πως θα υπακούαμε στην προτροπή για ταπείνωση αν ο Κύριος δεν ταπεινώνονταν (με ύψιστη ταπείνωση τα μαρτύρια και τη σταυρική του θυσία); Για να βρεθούμε πλησίον του μετά την κρίση, οφείλουμε ν' ακολουθήσουμε το παράδειγμα Του, πηγαίνοντας αντίθετα στο πνεύμα του κόσμου, αντίθετα στην οίηση και την αλαζονεία.       

ΔΙΑΒΑΣΕ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ (=read more)...

ΜΕΓΑΛΗ ΤΡΙΤΗ (ΜΕΓΑΛΗ ΤΕΤΑΡΤΗ ΕΝ ΤΩ ΟΡΘΡΩ)

Ακούμε σήμερα εξής κοντάκιο, μετά τη γ' Ωδή, σε ήχο δ':

Ὑπὲρ τὴν Πόρνην Ἀγαθὲ ἀνομήσας, δακρύων ὄμβρους οὐδαμῶς σοι προσῆξα, ἀλλὰ σιγῇ δεόμενος προσπίπτω σοι, πόθῳ ἀσπαζόμενος, τοὺς ἀχράντους σου πόδας, ὅπως μοι τὴν ἄφεσιν, ὡς Δεσπότης παράσχῃς, τῶν ὀφλημάτων κράζοντι Σωτήρ. Ἐκ τοῦ βορβόρου τῶν ἔργων μου ῥῦσαί με.

Αν και αμάρτησα Κύριε, περισσότερο από την πόρνη, όμως δεν σου πρόσφερα βροχή δακρύων ματανοίας. Αλλά σιωπηλά πέφτω στα πόδια σου δεόμενος και ασπαζόμενος τα ολοκάθαρα πόδια σου, να μου δώσεις άφεση των πταισμάτων μου, κράζοντας Σωτήρα σώσε με από τον ηθικό βόρβορο των αμαρτημάτων μου.

Ο ιερός υμνογράφος παραβάλει τον εαυτό του προς την μετανοούσα πόρνη. Άραγε εμείς θα μπορούσαμε να συγκριθούμε με αυτήν που έδειξε τέτοια μετάνοια; Τα δάκρυα που έχυσε στα άχραντα πόδια του Κυρίου, ούτε ο υμνογράφος καθώς παραδέχεται, ούτε κι εμείς θα χύναμε. Ή δύσκολα θα το κάναμε. Η μετάνοια όσο πιο βαθιά είναι, τόσο πιο πολλά δάκρυα βγάζει, και μάλιστα καυτά. Τα κροκοδείλια δάκρυα είναι κρύα και ο Κύριος εύκολα τα αντιλαμβάνεται... Ωστόσο, ο ι. υμνογράφος προσπέφτει στα πόδια του Κυρίου σιωπηρά, χωρίς να αλαλάζει για έλεος και συγχώρεση. Άλλωστε ο Κύριος γνωρίζει τις αμαρτίες μας καλύτερα κι από εμάς... Και μόνο ότι ταπεινώνεται ενώπιον του δημιουργού του, ενώπιον του σωτήρα του, δείχνει πως πως παραμερίζει τον εγωισμό του, που τον έσπρωξε στην τέλεση πολλών αμαρτιών. Αναγνωρίζει ότι κυλίστηκε στον πνευματικό βούρκο και κόλλησε, ζητώντας να τον βγάλει από 'κει ο Κύριος. Περισσότερο κι από την πόρνη αμαρτωλός, μόνο στον Κύριο ελπίζει για να βρει τη λύτρωση. Μόνο ο Κύριος θα τον τραβήξει από την αγκαλιά του θανάτου προς την αιώνια ζωή. 

ΔΙΑΒΑΣΕ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ (=read more)...

ΜΕΓΑΛΗ ΔΕΥΤΕΡΑ (ΜΕΓΑΛΗ ΤΡΙΤΗ ΕΝ ΤΩ ΟΡΘΡΩ)

Ακούμε σήμερα τον ειρμό του Α' κανόνα, η' Ωδής σε ήχο β':

Τῷ δόγματι, τῷ τυραννικῷ, οἱ ὅσιοι τρεῖς Παῖδες μὴ πεισθέντες, ἐν τῇ καμίνῳ βληθέντες, Θεὸν ὡμολόγουν ψάλλοντες· Εὐλογεῖτε τὰ ἔργα, Κυρίου τὸν Κύριον

Στο τυραννικό δόγμα (τη διαταγή) οι όσιοι μη υπακούσαντες τρεις παίδες βλήθηκαν στο (αναμμένο) καμίνι, όπου ομολογούσαν τον αληθινό Θεό, ψάλλοντας, δοξολογείτε όλα τα έργα του Κυρίου τον Κύριο.

Το δόγμα, είναι απόφαση και διαταγή που δεσμεύει τους πολίτες ενός κράτους. Ο ιερός υμνογράφος αναφέρεται στο δόγμα του βασιλιά Ναβουχοδονόσορα, να τον λατρεύσουν οι υπήκοοί του ως θεό, και τους επέβαλε να προσκυνήσουν τη χρυσή εικόνα του. Επίσης, είναι η θεία αλήθεια την οποία διατυπώνει αυθεντικά η Εκκλησία δι' Αγίου Πνεύματος. Οι τρεις παίδες δεν υπάκουσαν τη διαταγή του βασιλιά και για τιμωρία τους έβαλαν σε ένα αναμμένο καμίνι για να καούν. Όμως δεν τους πτόησε αυτή η τιμωρία και συνέχισαν να ομολογούν την πίστη τους στον αληθινό Θεό. Ο Κύριος τους αντάμειψε, και με θαυματουργικό τρόπο οι φλόγες αντί να τους κάψουν τους δρόσισαν. Οφείλουμε να υπακούμε στα δόγματα του κράτους; Ναι, αρκεί αυτά να μην αντίκεινται προς την χριστιανική πίστη και τα προστάγματα του Θεού. Πειθαρχεῖν δεῖ Θεῷ μᾶλλον ἢ ἀνθρώποις (Πραξ. 5, 29) είπε ο Πέτρος στους αρχιερείς, δηλαδή πειθαρχούμε περισσότερο στο θέλημα του Θεού, παρά στο θέλημα των ανθρώπων. Όταν θείο και κρατικό πρόσταγμα αντιτίθενται τότε για τους χριστιανούς δεν υπάρχει κανένα δίλημμα. Δίλημμα υπάρχει, σε όσους βάζουν πιο πάνω από την αγάπη του Θεού, τον φόβο της τιμωρίας. Οι τρεις παίδες εν καμίνῳ είναι παράδειγμα για μας, για να μας θυμίζουν ότι δεν μπορούμε να υπηρετούμε δύο αντίπαλους κυρίους ταυτοχρόνως (Οὐδεὶς δύναται δυσὶ κυρίοις δουλεύειν Ματθ. 6, 24).

ΔΙΑΒΑΣΕ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ (=read more)...