Ακούμε στην αυριανή περικοπή:
γνωστὸν δὲ ἐγένετο καθ᾿ ὅλης τῆς Ἰόππης, καὶ πολλοὶ ἐπίστευσαν ἐπὶ τὸν Κύριον. (Πραξ. 9, 42)
Αυτό έγινε γνωστό σ’ όλη την Ιόππη, και πολλοί πίστεψαν στον Κύριο.
Ο Πέτρος ανάστησε στο όνομα του Ιησού Χριστού, τη νεκρή Ταβιθά, και αυτό το θαύμα έγινε γνωστό σε όλη την Ιόππη. (Η Ιόππη, σημερινή Γιάφα, είναι παραθαλάσσια πόλη νοτίως του Τελ Αβίβ και ήταν επίνειο της Ιερουσαλήμ). Εξ αιτίας αυτού, πολλοί πίστεψαν στον Κύριο. Προφανώς δεν επαρκούσε το κήρυγμα, και χρειάστηκαν μια χειροπιαστή επιβεβαίωση. Αυτό δεν είναι μας είναι ξένο, συνέβαινε και μετά από θαύματα που έκανε ο ίδιος ο Χριστός. Κι αν χρειάζονταν θαύμα για να πιστέψουν εκεί οι κάτοικοι, γιατί να μην γίνονται και σήμερα τέτοια θαύματα ώστε να πιστεύουν όλοι όσοι είτε δεν πιστεύουν καθόλου (άθεοι), είτε πιστεύουν σε άλλη θρησκεία; Κατ' αρχάς, το είδαν όλοι το θαύμα; Ήταν όλοι όσοι πίστεψαν αυτόπτες μάρτυρες; Σαφώς και όχι. Έδειξαν ευπιστία σε όσους το είδαν και το διέδωσαν. Αυτήν την ευπιστία δείχνουμε κι εμείς σε αυτούς, εν προκειμένῳ στον Λουκά που το συμπεριέλαβε στις Πράξεις. Αν είμαστε κακοπροαίρετοι, και μπροστά μας να γίνονταν ένα τέτοιο θαύμα, πάλι θα δυσπιστούσαμε. Ας θυμηθούμε τους Γαδαρηνούς (Ματθ. 8, 28-34) που ενώ είδαν τη θεραπεία του δαιμονισμένου, έδιωξαν τον Χριστό και δεν πίστεψαν. Συνεπώς, το θαύμα μπορεί να συμβάλλει στην προώθηση του χριστιανισμού, αλλά όχι πάντοτε. Εν προκειμένῳ, στην ευρύτερη περιοχή των Ιεροσολύμων, συνέβαλλε θετικά. Γι' αυτό και μας το αναφέρει ο Λουκάς. Για να μην το έχουμε ως δεδομένο. Εξάλλου δεν είναι λίγοι κι εκείνοι που πίστεψαν (και πιστεύουν) δίχως να δουν θαύματα, παρά μόνο από το κήρυγμα.
