Ακούμε στη σημερινή περικοπή:
ἐκβαλὼν δὲ ἔξω πάντας ὁ Πέτρος θεὶς τὰ γόνατα
προσηύξατο, καὶ ἐπιστρέψας πρὸς τὸ σῶμα εἶπε· Ταβιθά, ἀνάστηθι. ἡ δὲ
ἤνοιξε τοὺς ὀφθαλμοὺς αὐτῆς, καὶ ἰδοῦσα τὸν Πέτρον ἀνεκάθισε. (Πραξ. 9, 40)
Αφού έβγαλε λοιπόν έξω όλους ο Πέτρος και έπεσε στα
γόνατα, προσευχήθηκε και στράφηκε πίσω προς το σώμα και είπε: «Ταβιθά,
αναστήσου». Εκείνη άνοιξε τα μάτια της και, όταν είδε τον Πέτρο,
ανακάθισε.
Ο Πέτρος κλήθηκε να επισκεφτεί την ευσεβή μαθήτρια του Κυρίου, Ταβιθά, η οποία είχε πεθάνει λόγῳ ασθένειας. Χωρίς δισταγμό, έβγαλε όλους όσους ήταν στο υπερώο και προσευχήθηκε. Παρότι ήταν σίγουρος και γεμάτος πίστη για το αποτέλεσμα, προτίμησε να αποφύγει την επίδειξη και την προσωπική προβολή. Δεν ήταν εκεί για να θαυμάσουν οι παριστάμενοι το πρόσωπό του, ούτε για να προσηλυτίσει με υπερφυσικά φαινόμενα. Εκεί ήταν για να τονιστεί η πίστη της Ταβιθά και να δοξαστεί το όνομα του Κυρίου, που διά μέσω του Πέτρου έκανε το θαύμα. Ο Πέτρος προσευχήθηκε μόνος του πέφτοντας στα γόνατα. Παρακάλεσε τον Κύριο δίχως να έχει προεξοφλήσει τίποτα. Η πίστη του Πέτρου και της αποθανούσης ήταν τέτοια ώστε ο Κύριος να επιτρέψει την ανάστασή της. Στο κέλευσμα του Πέτρου, η Ταβιθά ανταποκρίθηκε και ζωντανή ανακάθισε.
