Θα ακούσουμε σήμερα σε ήχο δ' τον ειρμό της στ' ωδής:
Τὴν θείαν ταύτην καὶ πάντιμον, τελοῦντες ἑορτὴν οἱ θεόφρονες, τῆς Θεομήτορος, δεῦτε τὰς χεῖρας κροτήσωμεν, τὸν ἐξ αὐτῆς τεχθέντα, Θεὸν δοξάζοντες
Την θεία αυτή και πάντιμη εορτή της Θεομήτορος τελούντες οι θεόφρονες, ελάτε να χτυπήσουμε τα χέρια, δοξάζοντας το Θεό που γεννήθηκε απ' αυτήν.
Τὴν θείαν ταύτην καὶ πάντιμον, τελοῦντες ἑορτὴν οἱ θεόφρονες, τῆς Θεομήτορος, δεῦτε τὰς χεῖρας κροτήσωμεν, τὸν ἐξ αὐτῆς τεχθέντα, Θεὸν δοξάζοντες
Την θεία αυτή και πάντιμη εορτή της Θεομήτορος τελούντες οι θεόφρονες, ελάτε να χτυπήσουμε τα χέρια, δοξάζοντας το Θεό που γεννήθηκε απ' αυτήν.
Οι πιστοί τιμούν την Θεοτόκο τελώντας με ιδιαίτερη τιμή εορτή προς αυτήν. Με χαρά χτυπούν τα χέρια για να δοξάσουν τον γεννημένο Θεό Λόγο. Στη λατρεία της Εκκλησίας η Παναγία τιμάται και δοξάζεται με τη μεγαλύτερη τιμή που θα μπορούσε να αποδοθεί σε πλάσμα Θεού. Δεν λατρεύεται βέβαια όπως ο Χριστός, ο οποίος είναι Θεός. Εκείνος είναι ο αΐδιος δημιουργός του σύμπαντος και τον προσκυνά όλος ο ορατός και όλος ο αόρατος κόσμος. Η δόξα της Παναγίας είναι ανάκλαση της δόξας του Θεού. Δόξασε τον Υιό ως ταπεινή δούλη του θαύματος και ο Υιός τη δοξάζει ως η πύλη από την οποία πέρασε για να εισέλθει στον κόσμο και να σώσει τον άνθρωπο.
