Θα ακούσουμε σήμερα σε ήχο δ' το παρακάτω τροπάριο της στ' ωδής:
Παστὰς τοῦ Λόγου ἀμόλυντε, αἰτία τῆς τῶν πάντων θεώσεως, χαῖρε Πανάχραντε, τῶν Προφητῶν περιήχημα, χαῖρε τῶν Ἀποστόλων, τὸ ἐγκαλλώπισμα.
Χαίρε Πανάχραντε γιατί αναδείχτηκες τ αμόλυντο νυφικό δωμάτιο του Λόγου και έγινες η αιτία της θέωσης όλων μας, που έγινες το κήρυγμα των προφητών και το σεμνό στολίδι των αποστόλων.
Παστὰς τοῦ Λόγου ἀμόλυντε, αἰτία τῆς τῶν πάντων θεώσεως, χαῖρε Πανάχραντε, τῶν Προφητῶν περιήχημα, χαῖρε τῶν Ἀποστόλων, τὸ ἐγκαλλώπισμα.
Χαίρε Πανάχραντε γιατί αναδείχτηκες τ αμόλυντο νυφικό δωμάτιο του Λόγου και έγινες η αιτία της θέωσης όλων μας, που έγινες το κήρυγμα των προφητών και το σεμνό στολίδι των αποστόλων.
Ο ιερός υμνογράφος παρομοιάζει την Παναγία με νυφικό δωμάτιο στο οποίο ο Υιός Λόγος ως Νύμφιος παντρεύτηκε την Εκκλησία και ενώθηκε μυστικά με το άγιο σώμα Του, το οποίο αγάπησε και αγίασε. Από αυτόν τον γάμο θα προέλθει η θέωση του κόσμου διότι από την ένωση Θεού και ανθρώπου που τελέστηκε στη μήτρα της Παρθένου, γεννήθηκε η πνευματική ανακαίνιση της κτίσης. Ο Θεός γίνεται άνθρωπος και ο άνθρωπος θεοποιείται. Αυτό γίνεται γιατί υπάρχει ο κατάλληλος τόπος για να τελεστεί ο γάμος του κόσμου με το Θεό, το αγνό και ολοκάθαρο νυφικό δωμάτιο (Παναγία).
Στη συνέχεια ο ι. υμνογράφος χαιρετίζει την Πανάχραντη κόρη ως το στόχο του προφητικού λόγου. Το επίκεντρο της παλαιάς και νέας θείας οικονομίας, διότι οι προφήτες στόχευαν στην ανάδειξη του μυστηρίου του Χριστού, στο οποίο απαραίτητη συνθήκη της θείας ενανθρωπήσεως ήταν η Παναγία. Και για τους απόστολους η μητέρα του διδασκάλου τους αποτέλεσε την ομορφιά και το στολίδι του έργου τους. Τίμησαν την Παναγία και αντλούσαν από εκείνη δύναμη στο έργο διακονίας του Υιού της.
