Θα ακούσουμε σήμερα σε ήχο δ' το παρακάτω τροπάριο της στ' ωδής:
Ἐκ σοῦ ἡ δρόσος ἀπέσταξε, φλογμὸν πολυθεΐας ἡ λύσασα· ὅθεν βοῶμέν σοι· Χαῖρε, ὁ πόκος ὁ ἔνδροσος, ὃν Γεδεὼν Παρθένε, προεθεάσατο.
Από σένα έσταξε η δροσιά, η οποία έσβησε τη φλόγα της πολυθεΐας. Διά τούτο σου φωνάζουμε δυνατά, χαίρε Παρθένε εσύ που είσαι το μαλλί (πόκος) το οποίο προείδε ο Γεδεών.
Από την Παρθένο έσταξε η δροσιά που έσβησε την φωτιά της ειδωλολατρίας. Μετά το προπατορικό αμάρτημα, ο νους των ανθρώπων σκοτίστηκε και λησμόνησε όχι μόνο το Θεό, αλλά και την απευθείας επικοινωνία μαζί Του που είχαν οι πρωτόπλαστοι. Μη έχοντας που να στραφούν παρασύρθηκαν στην πλάνη περί ψεύτικων θεών που συμβολίζονταν από είδωλα. Έτσι προσκύνησαν την ύλη και εξαθλίωσαν την υπόστασή τους. Εγκλωβίστηκαν στο καμίνι της αμαρτίας, με τις φλόγες να τους καίνε και να τους αφανίζουν. Διά του θαύματος που συντελέστηκε στη μήτρα της Παρθένου, ο Θεός έστειλε τη δροσιά Του να σβήσει τις φλόγες της πολυθεΐας και να χαρίζει στον άνθρωπο τη χαμένη θεογνωσία και την ελπίδα της ζωής.
Ἐκ σοῦ ἡ δρόσος ἀπέσταξε, φλογμὸν πολυθεΐας ἡ λύσασα· ὅθεν βοῶμέν σοι· Χαῖρε, ὁ πόκος ὁ ἔνδροσος, ὃν Γεδεὼν Παρθένε, προεθεάσατο.
Από σένα έσταξε η δροσιά, η οποία έσβησε τη φλόγα της πολυθεΐας. Διά τούτο σου φωνάζουμε δυνατά, χαίρε Παρθένε εσύ που είσαι το μαλλί (πόκος) το οποίο προείδε ο Γεδεών.
Από την Παρθένο έσταξε η δροσιά που έσβησε την φωτιά της ειδωλολατρίας. Μετά το προπατορικό αμάρτημα, ο νους των ανθρώπων σκοτίστηκε και λησμόνησε όχι μόνο το Θεό, αλλά και την απευθείας επικοινωνία μαζί Του που είχαν οι πρωτόπλαστοι. Μη έχοντας που να στραφούν παρασύρθηκαν στην πλάνη περί ψεύτικων θεών που συμβολίζονταν από είδωλα. Έτσι προσκύνησαν την ύλη και εξαθλίωσαν την υπόστασή τους. Εγκλωβίστηκαν στο καμίνι της αμαρτίας, με τις φλόγες να τους καίνε και να τους αφανίζουν. Διά του θαύματος που συντελέστηκε στη μήτρα της Παρθένου, ο Θεός έστειλε τη δροσιά Του να σβήσει τις φλόγες της πολυθεΐας και να χαρίζει στον άνθρωπο τη χαμένη θεογνωσία και την ελπίδα της ζωής.
Αυτή τη δροσιά της χάριτος, την προείδε ο Γεδεών (Κριτές 6, 36-40) στο μαλλί που γέμισε δροσιά παρότι ήταν ξερό· σημάδι από το Θεό ότι θα σώσει διά της χειρός του τον Ισραήλ. Ο ένδροσος πόκος ήταν προτύπωση του θαύματος της Παρθένου. Η μήτρα της, χωρίς καμία παρέμβαση παρά μόνο από το Θεό, κατακλύστηκε από τη δημιουργική δροσιά του Αγίου Πνεύματος, για να συλληφθεί μέσα της ο Λόγος ώστε η Παρθένος να γίνει μητέρα.
