Συνήθως αρχές του Σεπτέμβρη, βλέποντας και πάλι τη ρουτίνα να ξανάρχεται, ένας απολογισμός του καλοκαιριού είναι χρήσιμος. Όχι μονάχα ως νοσταλγία, αλλά και σαν μια τακτοποίηση των αναμνήσεων, των συναισθημάτων, των προσδοκιών που ευοδώθηκαν ή όχι κλπ. Το παρακάτω ποίημα με τον τίτλο «Απόλογος» του Κ. Θ. Φωτεινού, δεν αναφέρεται μόνο στον απολογισμό που ανέφερα, ωστόσο μου άρεσε και μιας και σήμερα 9/9 το βρήκα στο ημερολόγιο και προτίμησα να το βάλω. Με ταξίδεψε σε έναν εσωτερικό επαναπατρισμό...
