Θα ακούσουμε σήμερα τον ειρμό της Α' Ωδής σε ήχο πλ. β':
Τμηθείσῃ τμᾶται, πόντος ἐρυθρός, κυματοτρόφος δὲ ξηραίνεται βυθός, ὁ αὐτὸς ὁμοῦ ἀόπλοις γεγονὼς βατός, καὶ πανοπλίταις τάφος. ᾨδὴ δὲ θεοτερπὴς ἀνεμέλπετο· Ἐνδόξως δεδόξασται, Χριστὸς ὁ Θεὸς ἡμῶν.
Με την κομμένη (από δέντρο, ράβδο του Μωυσή) κόβεται στα δύο ο ερυθρός πόντος (=Ερυθρά Θάλασσα) και ξηραίνεται ο θαλάσσιος βυθός που γεννούσε τα κύματα. Αυτός ο βυθός, έγινε βατός για τους ἀοπλους (Ισραηλίτες), ενώ για τους οπλισμένους (Αιγύπτιους) έγινε τάφος. Ωδή που ταιριάζει στο Θεό, αναπεμπόταν (από τους διασωθέντες), έχει δοξαστεί ένδοξα ο Θεός μας Χριστός.
Ο ιερός υμνογράφος αναφέρεται στη θαυματουργική δύναμη που έδειξε ο Θεός σώζοντας τον λαό του Ισραήλ. Με την ξύλινη ράβδο, που συμβολίζει τον ξύλινο σταυρό, ο Μωυσής άνοιξε πέρασμα στην Ερυθρά Θάλασσα και την έκανε βατή στους Ισραηλίτες για να σωθούν από τους Αιγύπτιους. Το ίδιο κάνει και ο Ιησούς για όλη την ανθρωπότητα. Με το σταυρικό Του πάθος, ανοίγει το πέρασμα προς τη σωτηρία. Οι εχθροί Του, οι πωρωμένοι με την αμαρτία, που καταδιώκουν Αυτόν και όσους τον πιστεύουν, θα έχουν ομοίως την κατάληξη των διωκτών Αιγυπτίων. Οι Εβραίοι (της εποχής του Ιησού) δυστυχώς λησμόνησαν τη δύναμη του Κυρίου, παρότι είχαν δει θαύματα όπως την ανάσταση του Λαζάρου, και δεν κατεννόησαν το μυστήριο του εκούσιου πάθους Του. Δέσμιοι της αμαρτίας και των παθών, αντί να μετανοήσουν και να Τον πιστέψουν, τον χλεύασαν και τον οδήγησαν στο σταυρό. Ας μην πράξουμε ομοίως και ας ψάλλουμε την παντοδυναμία και τη δόξα του Χριστού.
