Θα ακούσουμε σήμερα στον Σ' Οίκο:
Σῶσαι θέλων τὸν κόσμον ὁ των ὅλων κοσμήτωρ, πρὸς τοῦτον αὐτεπάγγελτος ἦλθε, καὶ ποιμὴν ὑπάρχων ὡς Θεός, δι' ἡμᾶς ἐφάνη καθ' ἡμᾶς ἄνθρωπος; ὁμοίω γὰρ τὸ ὅμοιον καλέσας, ὡς Θεὸς ἀκούει; Ἀλληλούϊα.
Ἀλληλούϊα.
Θέλοντας να σώσει τον κόσμο, Εκείνος που τον κόσμησε, ήλθε με δική του πρωτοβουλία προς αυτόν. Και όντας ποιμένας, ως Θεός, φάνηκε σε μας όμοιος με εμάς άνθρωπος, καλώντας (σε σωτηρία) τους όμοιους σε Εκείνον, που ως Θεός ακούει. Αλληλούϊα.
Ο Θεός ήλθε στον κόσμο με δική του πρωτοβουλία δίχως να του επιβληθεί από κανέναν. Έκρινε ο ίδιος τον χρόνο της ενανθρώπησής του στην πλάση, την οποία διεκόσμησε με την άπειρη σοφία του. Αν και ήταν Θεός, έγινε όμοιος με εμάς, πραγματικός άνθρωπος, αναλαμβάνοντας πλήρως την φύση του Αδάμ δίχως το στοιχείο της αμαρτίας. Θέλησε να μας καλέσει στη σωτηρία. Να δεχτούμε από Εκείνον εκουσίως τη λύτρωση. Θα μπορούσε να αφανίσει την αμαρτία σώζοντας μας δίχως τη δική μας συμμετοχή. Κάτι που όμως δεν θα το αξίζαμε και θα ήταν ασυμβίβαστο με τη δικαιοσύνη του Θεού. Η πραγματική και αληθινή σωτηρία προέρχεται από την νίκη του ανθρώπου, στον οποίο υπήρχε υποστατικώς ενωμένος ο Θεός, επί του διαβόλου.
