Θα ακούσουμε σήμερα στο Ψ' Οίκο:
Ψάλλοντές σου τὸν τόκον, ἀνυμνούμέν σε πάντες, ὦς ἔμψυχον ναόν, Θεοτόκε, ἐν τῇ σὴ γὰρ οἰκήσας γαστρί, ὁ συνέχων πάντα τὴ χειρὶ Κύριος, ἡγίασεν, ἐδόξασεν, ἐδίδαξε βοᾶν σοὶ πάντας.
Καθώς ψέλνουμε ύμνους στον τόκο σου, Θεοτόκε, σε ανυμνούμε ως έμψυχο ναό του Θεού. Διότι με το να κατοικήσει στη γαστέρα σου ο Κύριος που κρατά τα πάντα στο χέρι του, σε αγίασε, σε δόξασε και δίδαξε όλοι να σου φωνάζουν.
Χαῖρε, σκηνὴ τοῦ Θεοῦ καὶ Λόγου,
χαῖρε, Ἁγία Ἁγίων μείζων.
Χαίρε, εσύ που έγινες σκηνή του Θεού και Λόγου,
χαίρε, που αναδείχθηκες αγία μεγαλύτερη των αγίων.
Χαῖρε, κιβωτὲ χρυσωθεῖσα τῶ Πνεύματι,
χαῖρε, θησαυρὲ τῆς ζωῆς ἀδαπάνητε.
Χαίρε, κιβωτέ που χρυσώθηκες από το Άγιο Πνεύμα,
χαίρε, θησαυρέ της ζωής ανεξάντλητε.
Χαῖρε, τίμιον διάδημα, βασιλέων εὐσεβῶν,
χαῖρε, καύχημα σεβάσμιον, Ἱερέων εὐλαβῶν.
Χαίρε, τίμιο στέμμα ευσεβών βασιλέων,
χαίρε, σεβάσμιο καύχημα ευλαβών ιερέων.
Χαῖρε τῆς Ἐκκλησίας ὁ ἀσάλευτος πύργος,
χαῖρε, τῆς βασιλείας τὸ ἀπόρθητον τεῖχος.
Χαίρε, που είσαι ο ακλόνητος πύργος της Εκκλησίας,
χαίρε, το απόρθητο τείχος της βασιλείας.
Χαῖρε, δι' ἦς ἐγείρονται τρόπαια,
χαῖρε, δι' ἦς ἐχθροὶ καταπίπτουσι.
Χαίρε, εσύ διά της οποίας στήνονται τρόπαια,
χαίρε εσύ διά της οποίας οι εχθροί πέφτουν και συντρίβονται.
Χαῖρε, χρωτὸς τοῦ ἐμοῦ θεραπεία,
χαῖρε, ψυχῆς τῆς ἐμῆς σωτηρία.
Χαίρε, του σώματός μου η θεραπεία,
χαίρε της ψυχής μου η σωτηρία.
Χαῖρε, Νύμφη ἀνύμφευτε.
Ο ιερός υμνογράφος εξυμνεί την Παναγία στο πλαίσιο του Χριστολογικού μυστηρίου. Είναι ο έμψυχος ναός του Θεού, όχι ένα απλό οίκημα, στον οποίο ο Λόγος νημφεύτηκε την ανθρώπινη φύση Του. Είναι περίλαμπρη σαν την κιβωτό της Σκηνής του Μαρτυρίου (όπου φυλάσσονταν οι πέτρινες πλάκες στις οποίες ήταν γραμμένες οι 10 εντολές που έδωσε στο Μωυσή ο Θεός) από τη χάρη του Αγίου Πνεύματος και θησαυρός της Ζωής που κυοφόρησε. Είναι το καύχημα και το στεφάνι των κοσμικών και ιερατικών εξουσιών. Διότι προστατεύει το κράτος των πιστών και σκέπει τους άξιους λειτουργούς της Εκκλησίας. Είναι ο ακλόνητος πύργος της Εκκλησίας επειδή είναι μητέρα του Χριστού πάνω στον οποίο θεμελιώθηκε (η Εκκλησία). Με τη χάρη και τις πρεσβείες της εδυναμώνει τους πιστούς στο πνευματικό τους έργο κατά της αμαρτίας. Έτσι στήνονται τα πνευματικά τρόπαια. Τέλος, η ενανθρώπηση του Χριστού, σημαίνει την ισότιμη είσοδο στο λυτρωτικό μυστήριο σώματος και ψυχής.
