Θα ακούσουμε στον Ρ' Οίκο:
Ῥήτορας πολυφθόγγους ὡς ἰχθύας ἀφώνους ὁρῶμεν ἐπὶ σοί, Θεοτόκε; ἀποροῦσι γὰρ λέγειν τὸ πὼς καὶ Παρθένος μένεις καὶ τεκεῖν ἴσχυσας· ἡμεῖς δὲ τὸ Μυστήριον θαυμάζοντες, πιστῶς βοῶμεν:
Τους λαλήστατους ρήτορες, τους βλέπουμε σαν άφωνα ψάρια μπροστά στο μυστήριό σου Θεοτόκε. Διότι δεν μπορούν να εξηγήσουν πως και παρθένος έμεινες και μπόρεσες να γεννήσεις. εμείς όμως θαυμάζοντας το μυστήριο, με πίστη σου φωνάζουμε.
Χαῖρε, σοφίας Θεοῦ δοχεῖον,
χαῖρε, προνοίας αὐτοῦ ταμεῖον.
Χαίρε δοχείο της σοφίας του Θεού,
χαίρε ταμείο της πρόνοιάς Του.
Χαῖρε, φιλοσόφους ἀσόφους δεικνύουσα·
χαῖρε, τεχνολόγους ἀλόγους ἐλέγχουσα.
Χαίρε εσύ που δείχνεις άσοφους τους φιλοσόφους,
χαίρε εσύ που που ελέγχεις ως άλογους τους τεχνολόγους.
Χαῖρε, ὅτι ἐμωράνθησαν οἱ δεινοῖ συζητηταὶ·
χαῖρε, ὅτι ἐμαράνθησαν οἱ των μύθων ποιηταί.
Χαίρε διότι με σένα αποδείχτηκαν ανόητοι οι διαβόητοι συζητητές,
χαίρε γιατί με σένα εξαφανίστηκαν οι μυθοπλάστες.
Χαῖρε, των Ἀθηναίων τὰς πλοκὰς διασπῶσα·
χαῖρε, των ἀλιέων τὰς σαγῆνας πληροῦσα.
Χαίρε εσύ που διασπάς τους περίπλοκους συλλογισμούς των Αθηναίων,
χαίρε εσύ που γεμίζεις τα αλιευτικά δίχτυα των (πνευματικών) ψαράδων.
Χαῖρε, βυθοῦ ἀγνοίας ἐξέλκουσα·
χαῖρε, πολλοὺς ἐν γνώσει φωτίζουσα.
Χαίρε εσύ που ανασύρεις από το βυθό της άγνοιας,
χαίρε εσύ που φωτίζεις πολλούς με τη θεία γνώση.
Χαῖρε, ὁλκάς των θελόντων σωθῆναι·
χαῖρε, λιμήν του βίου πλωτήρων.
Χαίρε σκάφος αυτών που θέλουν να σωθούν,
χαίρε λιμάνι για αυτούς που πλέουν στη θάλασσα της ζωής.
Χαῖρε, Νύμφη ἀνύμφευτε.
χαῖρε, προνοίας αὐτοῦ ταμεῖον.
Χαίρε δοχείο της σοφίας του Θεού,
χαίρε ταμείο της πρόνοιάς Του.
Χαῖρε, φιλοσόφους ἀσόφους δεικνύουσα·
χαῖρε, τεχνολόγους ἀλόγους ἐλέγχουσα.
Χαίρε εσύ που δείχνεις άσοφους τους φιλοσόφους,
χαίρε εσύ που που ελέγχεις ως άλογους τους τεχνολόγους.
Χαῖρε, ὅτι ἐμωράνθησαν οἱ δεινοῖ συζητηταὶ·
χαῖρε, ὅτι ἐμαράνθησαν οἱ των μύθων ποιηταί.
Χαίρε διότι με σένα αποδείχτηκαν ανόητοι οι διαβόητοι συζητητές,
χαίρε γιατί με σένα εξαφανίστηκαν οι μυθοπλάστες.
Χαῖρε, των Ἀθηναίων τὰς πλοκὰς διασπῶσα·
χαῖρε, των ἀλιέων τὰς σαγῆνας πληροῦσα.
Χαίρε εσύ που διασπάς τους περίπλοκους συλλογισμούς των Αθηναίων,
χαίρε εσύ που γεμίζεις τα αλιευτικά δίχτυα των (πνευματικών) ψαράδων.
Χαῖρε, βυθοῦ ἀγνοίας ἐξέλκουσα·
χαῖρε, πολλοὺς ἐν γνώσει φωτίζουσα.
Χαίρε εσύ που ανασύρεις από το βυθό της άγνοιας,
χαίρε εσύ που φωτίζεις πολλούς με τη θεία γνώση.
Χαῖρε, ὁλκάς των θελόντων σωθῆναι·
χαῖρε, λιμήν του βίου πλωτήρων.
Χαίρε σκάφος αυτών που θέλουν να σωθούν,
χαίρε λιμάνι για αυτούς που πλέουν στη θάλασσα της ζωής.
Χαῖρε, Νύμφη ἀνύμφευτε.
Ο ιερός υμνογράφος αντιπαραβάλει το μυστήριο της ενανθρώπησης με τη σοφία των φιλοσόφων. Οι σοφοί, δεν μπορούν να συμβιβάσουν τη λογική με την υλική αντινομία που συμβαίνει στην Παναγία. Η σοφία του Θεού υπερβαίνει τη λογική του ανθρώπου. Γι' αυτό κι ο λόγος τους στερεύει και μένουν άφωνοι. Παρομοίως, και οι επιδέξιοι ρήτορες και σοφιστές. Αδυνατούν να κατανοήσουν τη θεία αλήθεια και εμμένουν στην μωρία της πεπερασμένης λογικής τους. Οι πολύπλοκοι συλλογισμοί των φιλοσόφων, κυρίως στην ειδωλολατρική Αθήνα, που μόνο στην ικανοποίηση της ανθρώπινης περιέργειας είχαν θετική προσφορά στον άνθρωπο, διασπώνται από το θεομητορικό μυστήριο. Μόνο οι πιστοί που εμπνέονται από τη χάρη του Θεού, αισθάνονται την θεϊκή ενέργεια και διά της Θεοτόκου που παρομοιάζεται με πλοίο, νιώθουν τη θεία γνώση και τραβιούνται από το βυθό της αμαρτωλής άγνοιας. Με συνέπεια τα δίχτυα των πνευματικών αλιέων (των Αποστόλων και των συνεχιστών τους) να γεμίζουν από ψυχές που ζητούν τη σωτηρία.
