Κάποτε, ένας λαγός ξέμεινε από λεφτά και ζητούσε κάποιον να τον δανείσει. Μιας και ήταν σπάταλος δεν του δάνειζε κανείς. Μάταια έψαχνε και παρακαλούσε. Απελπισμένος αναγκάστηκε να πάει στον λέοντα που τον έτρεμαν όλα τα ζώα.
- Και τι θα κερδίσω λαγέ άμα σου δανείσω;
- Θα σου τα επιστρέψω με τόκο λέοντα!
- Κι αν δεν μου τα επιστρέψεις;
- Αν δεν σου τα επιστρέψω, θα κάτσω να με φας! Σύμφωνοι;
- Σύμφωνοι, είπε το λιοντάρι, με τη σκέψη πως αφού ο λαγός δεν είναι οικονόμος, τουλάχιστον θα γευτεί το τρυφερό του κρέας!
Από την άλλη, ο λαγός έλεγε από μέσα του:
- Καλά σε κορόιδεψα λέοντα, σιγά μη κάτσω να με φας!
Πέρασε ο καιρός, και ήρθε η ώρα να πληρώσει το χρέος του ο λαγός. Μόνο που ο σπάταλος φίλος μας, δεν έκανε καλό κουμάντο στα λεφτά του, και ήταν πάλι άφραγκος. Έτσι κρυβόταν από το λιοντάρι για να μην τον φάει, όπως είχαν συμφωνήσει. Το λιοντάρι από τη μεριά του έψαχνε το λαγό και προσπαθούσε να τον πετύχει πουθενά στήνοντας ενέδρες εκεί που σύχναζε ο λαγός. Κάποια στιγμή τον στρίμωξε στο ποτάμι που πήγε ο λαγός να πιει νερό.
- Γιατί κρύβεσαι λαγέ; Που είναι τα λεφτά που πρέπει να μου επιστρέψεις; Ε;
- Να, ξέρεις, είχα τα λεφτά σου έτοιμα να στα δώσω, αλλά μου έπεσε το πορτοφόλι μες το ποτάμι και το παρέσυρε το ρεύμα!
- Τότε αφού δεν έχεις να με ξεπληρώσεις θα κάτσεις να σε φάω!
- Περίμενε! Αν με φας, θα χάσεις τα λεφτά σου μιας και το κρέας μου κοστίζει λιγότερα απ' όσα μου δάνεισες!
- Και τι προτείνεις;
- Να μου δώσεις ένα... νέο δάνειο, για να σου ξεπληρώσω το παλιό μαζί με τους τόκους! Και άμα δεν έχω να σου το δώσω θα κάτσω να με φας!
- Αν είναι να μη χάσω τα λεφτά μου..., έξυσε και λίγο το κεφάλι του απορημένος ο λέοντας, τότε εντάξει! Άντε να σε βοηθήσω!
- Σύμφωνοι το λοιπόν!
Μόνο που όταν ήρθε πάλι η ώρα της αποπληρωμής, ο λαγός μη μπορώντας να δαμάσει τη σπάταλη φύση του, ήταν πάλι απένταρος! Και ξανά κρυβόταν από το λιοντάρι και ξανά το λιοντάρι τον παραμόνευε εδώ κι εκεί. Μέχρι που κάποια στιγμή τον έπιασε.
- Τα λεφτά μου!
- Ε, να ότι τα είχα έτοιμα να στα δώσω, αλλά...
- Αλλά τι; Σου έπεσε πάλι το πορτοφόλι στο ποτάμι;
- Όχι, αυτή τη φορά ασθένησα βαριά και αναγκάστηκα να νοσηλευτώ στο νοσοκομείο. Και δυστυχώς παρότι έδωσα μια περιουσία στους γιατρούς, δεν έχω γίνει ακόμα καλά. Μολύνθηκα από ένα επικίνδυνο και θανάσιμο μικρόβιο!
- Εγώ θέλω τα λεφτά μου! Αφού δεν τα 'χεις, θα σε φάω!
- Δεν φοβάσαι μην αρρωστήσεις από το μολυσμένο από την ασθένεια κορμί μου;
- Χμ! Αυτό δεν το είχα σκεφθεί! Είπε απορημένος ο λέοντας. Τι προτείνεις;
- Να! Δώσε μου ακόμα ένα δάνειο να σου ξεπληρώσω τα παλιά με τους τόκους, και αν δεν έχω να στο ξεπληρώσω και γίνω καλά ε, τότε φάε με!
- Λοιπόν σύμφωνοι, αλλά θα είναι για τελευταία φορά έτσι;
- Έτσι!
Δεν πρόλαβε να απομακρυνθεί ο λαγός, και ο λέοντας γύρισε και τον ξανάπιασε!
- Μα τι κάνεις; Μόλις δεν συμφωνήσαμε για το δάνειο; Είπε έντρομος ο λαγός.
- Τώρα που το ξανασκέφτηκα, άμα σε σκοτώσω το μικρόβιο θα πεθάνει και επιπλέον το στομάχι μου αντέχει τις ασθένειές σου!
- Και θα χαλάσεις τη συμφωνία μας;
- Από το να χάσω κι άλλα λεφτά, ναι!
Και το λιοντάρι έκανε μια χαψιά τον πονηρό λαγό, κι ας έχασε κάμποσα λεφτά από τα θαλασσοδάνεια που του 'δωσε. Τι σόι δυνατός βασιλιάς των ζώων θα ήταν άμα γινόταν το κορόιδο του λαγού... Άσε που μετά δεν θα τον ξεπλήρωνε κανένα από τα ζώα που ήδη είχε δανείσει. Και ο νοών νοείτω!
- Και τι θα κερδίσω λαγέ άμα σου δανείσω;
- Θα σου τα επιστρέψω με τόκο λέοντα!
- Κι αν δεν μου τα επιστρέψεις;
- Αν δεν σου τα επιστρέψω, θα κάτσω να με φας! Σύμφωνοι;
- Σύμφωνοι, είπε το λιοντάρι, με τη σκέψη πως αφού ο λαγός δεν είναι οικονόμος, τουλάχιστον θα γευτεί το τρυφερό του κρέας!
Από την άλλη, ο λαγός έλεγε από μέσα του:
- Καλά σε κορόιδεψα λέοντα, σιγά μη κάτσω να με φας!
Πέρασε ο καιρός, και ήρθε η ώρα να πληρώσει το χρέος του ο λαγός. Μόνο που ο σπάταλος φίλος μας, δεν έκανε καλό κουμάντο στα λεφτά του, και ήταν πάλι άφραγκος. Έτσι κρυβόταν από το λιοντάρι για να μην τον φάει, όπως είχαν συμφωνήσει. Το λιοντάρι από τη μεριά του έψαχνε το λαγό και προσπαθούσε να τον πετύχει πουθενά στήνοντας ενέδρες εκεί που σύχναζε ο λαγός. Κάποια στιγμή τον στρίμωξε στο ποτάμι που πήγε ο λαγός να πιει νερό.
- Γιατί κρύβεσαι λαγέ; Που είναι τα λεφτά που πρέπει να μου επιστρέψεις; Ε;
- Να, ξέρεις, είχα τα λεφτά σου έτοιμα να στα δώσω, αλλά μου έπεσε το πορτοφόλι μες το ποτάμι και το παρέσυρε το ρεύμα!
- Τότε αφού δεν έχεις να με ξεπληρώσεις θα κάτσεις να σε φάω!
- Περίμενε! Αν με φας, θα χάσεις τα λεφτά σου μιας και το κρέας μου κοστίζει λιγότερα απ' όσα μου δάνεισες!
- Και τι προτείνεις;
- Να μου δώσεις ένα... νέο δάνειο, για να σου ξεπληρώσω το παλιό μαζί με τους τόκους! Και άμα δεν έχω να σου το δώσω θα κάτσω να με φας!
- Αν είναι να μη χάσω τα λεφτά μου..., έξυσε και λίγο το κεφάλι του απορημένος ο λέοντας, τότε εντάξει! Άντε να σε βοηθήσω!
- Σύμφωνοι το λοιπόν!
Μόνο που όταν ήρθε πάλι η ώρα της αποπληρωμής, ο λαγός μη μπορώντας να δαμάσει τη σπάταλη φύση του, ήταν πάλι απένταρος! Και ξανά κρυβόταν από το λιοντάρι και ξανά το λιοντάρι τον παραμόνευε εδώ κι εκεί. Μέχρι που κάποια στιγμή τον έπιασε.
- Τα λεφτά μου!
- Ε, να ότι τα είχα έτοιμα να στα δώσω, αλλά...
- Αλλά τι; Σου έπεσε πάλι το πορτοφόλι στο ποτάμι;
- Όχι, αυτή τη φορά ασθένησα βαριά και αναγκάστηκα να νοσηλευτώ στο νοσοκομείο. Και δυστυχώς παρότι έδωσα μια περιουσία στους γιατρούς, δεν έχω γίνει ακόμα καλά. Μολύνθηκα από ένα επικίνδυνο και θανάσιμο μικρόβιο!
- Εγώ θέλω τα λεφτά μου! Αφού δεν τα 'χεις, θα σε φάω!
- Δεν φοβάσαι μην αρρωστήσεις από το μολυσμένο από την ασθένεια κορμί μου;
- Χμ! Αυτό δεν το είχα σκεφθεί! Είπε απορημένος ο λέοντας. Τι προτείνεις;
- Να! Δώσε μου ακόμα ένα δάνειο να σου ξεπληρώσω τα παλιά με τους τόκους, και αν δεν έχω να στο ξεπληρώσω και γίνω καλά ε, τότε φάε με!
- Λοιπόν σύμφωνοι, αλλά θα είναι για τελευταία φορά έτσι;
- Έτσι!
Δεν πρόλαβε να απομακρυνθεί ο λαγός, και ο λέοντας γύρισε και τον ξανάπιασε!
- Μα τι κάνεις; Μόλις δεν συμφωνήσαμε για το δάνειο; Είπε έντρομος ο λαγός.
- Τώρα που το ξανασκέφτηκα, άμα σε σκοτώσω το μικρόβιο θα πεθάνει και επιπλέον το στομάχι μου αντέχει τις ασθένειές σου!
- Και θα χαλάσεις τη συμφωνία μας;
- Από το να χάσω κι άλλα λεφτά, ναι!
Και το λιοντάρι έκανε μια χαψιά τον πονηρό λαγό, κι ας έχασε κάμποσα λεφτά από τα θαλασσοδάνεια που του 'δωσε. Τι σόι δυνατός βασιλιάς των ζώων θα ήταν άμα γινόταν το κορόιδο του λαγού... Άσε που μετά δεν θα τον ξεπλήρωνε κανένα από τα ζώα που ήδη είχε δανείσει. Και ο νοών νοείτω!
