Ο ΔΥΝΑΤΟΤΕΡΟΣ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ!

Μια φορά κι έναν καιρό, ο βασιλιάς των ποντικιών θέλησε να παντρέψει την κόρη του. Εμφανίστηκε μπροστά του ο άρχιμάστοράς του, και του τη ζήτησε!
- Πως τολμάς να ζητάς την κόρη μου; Εσύ είσαι φτωχός!
- Ναι, βασιλιά μου αλλά δουλεύω πολύ και δεν θα της λείψει τίποτε.
- Εγώ θα δώσω την κόρη μου στον δυνατότερο του κόσμου, και όχι σε σένα, του απάντησε υπεροπτικά ο βασιλιάς.

Το να βρει βέβαια το δυνατότερο του κόσμου, ο βασιλιάς δεν ήταν εύκολο. Καθώς περπατούσε συλλογισμένος στην εξοχή, άκουσε μια φωνή να του λέει:
- Τι συλλογάσαι και είσαι σκεπτικός τόσην ώρα;
- Ποιός μου μιλά; απάντησε τρομαγμένος ο βασιλιάς.
- Εδώ ψηλά κοίταξε. Είμαι ο Ήλιος, ο πιο δυνατός του κόσμου!
- Είσαι ο πιο δυνατός;
- Βέβαια! Αφού χωρίς εμένα δεν θα είχατε ζεστασιά, ούτε να φύτρωναν τα φυτά.
Χάρηκε ο βασιλιάς με αυτό που άκουσε και αμέσως του έκανε την πρόταση:
- Θέλεις τότε να παντρευτείς την κόρη μου; Την έχω τάξει να τη δώσω στον πιο δυνατό του κόσμου!
-Θέλω, απάντησε ο Ήλιος! Να τη φέρεις να τη γνωρίσω.

Την άλλη μέρα πήρε την κόρη του ο βασιλιάς των ποντικιών να συναντήσουν στους αγρούς τον Ήλιο. Όμως ο Ήλιος δεν φαινόταν, είχε χαθεί.
- Ήλιε, που είσαι, γιατί χάθηκες;
- Δεν χάθηκε ο Ήλιος, απλά τον έκρυψα εγώ!
- Ποιός είσαι εσύ; ρώτησε με περιέργεια ο βασιλιάς.
- Είμαι το σύννεφο, που με τρέμει ο Ήλιος διότι μπορώ να τον κρύψω!
- Άρα τότε εσύ είσαι πιο δυνατός από τον Ήλιο, είπε ο βασιλιάς, και σε σένα θα δώσω την κόρη μου! Δέχεσαι;
- Δέχομαι, είπε το σύννεφο, μα σε λίγο άρχισε να απομακρύνεται.
- Γιατί φεύγεις σύννεφο, τι συνέβει;
- Έρχεται ο άνεμος που φυσά και με σκορπίζει.
Πράγματι μετά από λίγο άρχισε να φυσά πολύ και το σύννεφο χάθηκε.

- Εσύ είσαι ο άνεμος που σε τρέμουν τα σύννεφα; ρώτησε ο βασιλιάς των ποντικιών.
- Εγώ!
- Τότε είσαι ο δυνατότερος του κόσμου, έτσι;
- Μπροστά στο φύσημα μου, λυγίζουν τα πάντα. Εκτός όμως από έναν πύργο που στέκεται ακλόνητος. Αυτόν δεν μπόρεσα να τον παρασύρω.
- Τότε ο πύργος είναι δυνατότερος από σένα, είπε ο βασιλιάς και έτρεξε μαζί με την κόρη στον πύργο.

- Έμαθα πύργε πως είσαι πιο δυνατός από τον άνεμο.
- Είμαι, βασιλιά των ποντικιών. Στέκομαι σαν βράχος και δεν με λυγά το φύσημα του.
- Άρα εσύ είσαι ο δυνατότερος του κόσμου. Σωστά;
- Θα ήμουν, αν δεν υπήρχαν τα ποντίκια που σκάβουν καθημερινά στα θεμέλιά μου, κάτι που με φθείρει και αν δεν με επιδιορθώσουν οι άνθρωποι θα γκρεμιστώ στο μέλλον.

Εντυπωσιασμένος ο βασιλιάς των ποντικιών έτρεξε να δει ποιά ποντίκια σκάβουν στα θεμέλια του πύργου. Εμφανίστηκε μπροστά του και πάλι ο αρχιμάστοράς του, που ηγούταν των ποντικιών που μαστόρευαν και άνοιγαν λαγούμια στα θεμέλια του πύργου.
- Σε σένα θα δώσω την κόρη μου.
- Μα με είχες απορρίψει βασιλιά μου. Τι συνέβει;
- Διαπίστωσα αρχιμάστορα, πως εσύ είσαι ο δυνατότερος του κόσμου!

Αυτά λέει ο λαϊκός μύθος για τα ποντίκια, τα οποία βλέπουν πως το είδος τους είναι το πιο... δυνατό. Σαν τους ανθρώπους, που παρομοίως κάνουν τους δυνατότερους, στρέφοντας τη δυναμή τους ενάντιον στον εαυτό τους και στη φύση...