Ακούμε στην αυριανή περικοπή:
Ἀδελφοί, ἡ μὲν εὐδοκία τῆς ἐμῆς καρδίας καὶ ἡ δέησις ἡ πρὸς τὸν Θεὸν ὑπὲρ τοῦ Ἰσραήλ ἐστιν εἰς σωτηρίαν· (Ρωμ. 10, 1)
Αδερφοί, η μεγάλη επιθυμία της καρδιάς μου και η δέησή μου στο Θεό είναι να οδηγηθούν οι Ισραηλίτες στη σωτηρία.
Πολλές φορές ο απ. Παύλος επικρίνει τους Ιουδαίους (και εν γένει Ισραηλίτες) που δεν κατάλαβαν ότι ο Ιησούς Χριστός είναι ο Μεσσίας για τον οποίο κάνουν λόγο οι γραφές, και για την τυπολατρική αφοσίωσή τους στο νόμο της Π.Δ. Πολλές φορές αντιπαραθέτει το νόμο με το κήρυγμα του Κυρίου και στην ανεπάρκεια του (νόμου) λόγῳ της μη δυνατότητας σωτηρίας, αντιπαραβάλει την ευκαιρία μας να κερδίσουμε την ουράνια βασιλεία και πάλι. Ιουδαίος και ο ίδιος, δεν είναι πολέμιος των Ισραηλιτών. Γι' αυτό και εδώ, βρίσκει την ευκαιρία να μας τονίσει την αγάπη του προς αυτούς. Το ότι δεν ενστερνίζεται τις θρησκευτικές τους πεποιθήσεις, δεν σημαίνει ότι έπαψε να τους νοιάζεται και έγινε πολέμιός τους. Μας λέει λοιπόν ότι επιθυμεί πολύ αλλά και προσεύχεται προς το Θεό, υπέρ της σωτηρίας των ομοεθνών του. Θέλει ο περιούσιος λαός της Π.Δ. να βαδίσει στην οδό που μας άνοιξε ο Υιός με την ενανθρώπηση και την ανάστασή Του. Μας μιλά γι' αυτούς, όπως θα μιλούσε για όλους μας. Δεν τους μέμφεται, ούτε εκφράζει κάποια πικρία. Αντίθετα, η έντονη επιθυμία του είναι ένα σημάδι αισιοδοξίας. Δεν είναι στο χέρι του βέβαια, αλλά προσεύχεται. Ας παραδειγματιστούμε ώστε να πράξουμε ομοίως για όσους δεν θεωρούμε φίλους μας ή για κάποιο λόγο τους εχθρευόμαστε. Το καλύτερο γι' αυτούς, είναι το καλύτερο και για εμάς.
