Ακούμε στην αυριανή περικοπή:
τὰ γὰρ ὀψώνια τῆς ἁμαρτίας θάνατος, τὸ δὲ χάρισμα τοῦ Θεοῦ ζωὴ αἰώνιος ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ τῷ Κυρίῳ ἡμῶν. (Ρωμ. 6, 23)
Γιατί ο μισθός που δίνει η αμαρτία είναι ο θάνατος, ενώ το δώρο που χαρίζει ο Θεός είναι η αιώνια ζωή διά του Κυρίου μας, Ιησού Χριστού.
Προσωποποιεί την αμαρτία ο απ. Παύλος. Δεν είναι απλά μια επιλογή, αλλά επιδρά και μας επηρεάζει σαν να έχει υπόσταση. Μην ξεχνάμε ότι δεν είναι μια αφηρημένη έννοια, αλλά μια καλοστημένη παγίδα από το διάβολο για να παρεκκλίνουμε από το δρόμο του Θεού. Δεν μας αναγκάζει, ούτε είμαστε υποχρεωμένοι να την ακολουθήσουμε. Όμως μας δελεάζει, μας δίνει μια πρόσκαιρη και εφήμερη υλική ηδονή για να μας παραπλανήσει να την ακολουθήσουμε. Με τι ανταμείβει αυτόν που την πράττει, αυτόν που γίνεται δέσμιος και δούλος της; Μα φυσικά με τον θάνατο, δηλαδή την απώλεια. Δεν τιμωρεί, αλλά πληρώνει! Μας αποκόπτει από την κοινωνία με το Θεό, μας απομακρύνει από τη ζωή. Μας παρασύρει μακριά από αυτό για το οποίο πλαστήκαμε, την κατά χάρη θέωση. Αντίθετα το δώρο του Θεού είναι η αιώνια ζωή. Αυτό δεν το προσωποποιεί ο απ. Παύλος. Δεν δίνει μισθό, δεν ανταποδίδει ούτε την υπομονή, ούτε τον πόνο. Είναι χάρισμα. Θέλει και μας το προσφέρει ο Θεός, δίχως να το αξίζουμε. Διά της χάριτός Του απαλλαχθήκαμε από το βάρος των αμαρτιών και όχι από τις δικές μας προσπάθειες. Ο Κύριος μας έδωσε τη δυνατότητα να επανέλθουμε στην ουράνια βασιλεία, διά του σταυρικού του πάθους, επειδή απλώς το ήθελε. Από αγάπη προς εμάς. Δεν έχουμε λοιπόν παρά να διαλέξουμε αντί την αμαρτία το δώρο του Θεού. Αρκεί στο πονηρό δέλεαρ της αμαρτίας να αντιτάξουμε δύναμη και αποφασιστικότητα. Να θυμηθούμε τι μισθό θα λάβουμε επί μονίμου βάσεως... Ή τον θάνατο από την αμαρτία, ή την αιώνια ζωή από το Θεό. Τόσο απλό, αλλά τόσο δύσκολο αν έχουμε αδύναμη βούληση...
Άλλα σχόλια για την αυριανή περικοπή, εδώ.
