ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΠΟΣΤΟΛΟ (27/10/2024) ΚΥΡΙΑΚΗ Ζ' ΛΟΥΚΑ

Ακούμε στην αυριανή περικοπή:

ἕκαστος καθὼς προαιρεῖται τῇ καρδία, μὴ ἐκ λύπης ἢ ἐξ ἀνάγκης· ἱλαρὸν γὰρ δότην ἀγαπᾷ ὁ Θεός. (Β' Κορ. 9, 7)

Ο καθένας ας δώσει ό,τι του λέει η καρδιά του χωρίς να στενοχωριέται ή να εξαναγκάζεται, γιατί ο Θεός αγαπάει αυτόν που δίνει με ευχαρίστηση.

Το να δίνουμε στην ελεημοσύνη, δεν έχει τόση σημασία παρά το πως το δίνουμε, μας τονίζει ο απ. Παύλος. Αν είναι να δώσουμε (είτε πολλά, είτε λίγα) και το κάνουμε με δυσαρέσκεια, ας μην το πράξουμε. Εφόσον θεωρούμε ότι η ελεημοσύνη θα μας στερήσει το υστέρημα ή το περίσσευμα, δεν είμαστε έτοιμοι για να την επιτελέσουμε. Ας την πράξουμε όταν όντως αυτή μας γεμίζει με ευχαρίστηση. Διότι η δυσαρέσκεια ουσιαστικά την ακυρώνει ως θεάρεστη πράξη και την υποβιβάζει στο επίπεδο της αγγαρείας και της υποχρέωσης... Επίσης, να μην δίδουμε και λόγῳ εξαναγκασμού, κυρίως από αυτούς που διενεργούν τον έρανο. Η ηθική πίεση που ασκούν ενίοτε, μπορεί μεν να έχει εκείνη τη στιγμή κάποιο αποτέλεσμα, ωστόσο μακροπρόθεσμα καλλιεργεί για την ελεημοσύνη, την απροθυμία  έως και την αντιπάθεια! Δεν είναι υποχρεωτική, και δεν γίνεται ούτε για να αποδεικνύουμε ότι έτσι είμαστε καλοί χριστιανοί, ούτε για να κάνουμε επίδειξη ώστε να αποσπάσουμε τον θαυμασμό και την εκτίμηση στην ενορία. Ο Θεός εν προκειμένῳ, θυμίζοντας μας ο Παύλος περίπου το Παροιμιών 22, 8α, αγαπά τον «ἱλαρόν δότην». Δηλαδή αυτόν που δίδει γιατί αυτό τον γεμίζει χαρά. Αυτόν που ευχαριστιέται να βοηθάει, ασχέτως αν αυτό παραμένει κρυφό. Αυτόν που δεν νοιάζεται για το πόσα θα «χάσει», αλλά ενδιαφέρεται για το πόσο θα ευχαριστήσει αυτόν που ανακουφίζει. Η διάθεση λοιπόν είναι που μετράει στην ελεημοσύνη, κάτι πηγάζει από το πόσο καλλιεργούμε πνευματικώς εαυτόν. Διότι η προσφορά, δεν είναι κάτι που επιβάλλεται. Είναι δείγμα της αγάπης μας προς τον Κύριο, ο οποίος προσέφερε το αίμα του για τη σωτηρία μας. 

Άλλα σχόλια για την αυριανή περικοπή, εδώ και εδώ.

ΔΙΑΒΑΣΕ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ (=read more)...

«ΘΑ ΞΑΝΑΡΘΩ ΝΑ ΣΕ ΒΡΩ»

Φθινόπωρο χωρίς ψυχρούλα και μελαγχολία δεν γίνεται. Μπροστά στο φυλλορόισμα των δέντρων, στην αισθητή μείωση της ημέρας έναντι της νύχτας, που και που ο νους κάπου θα ανατρέξει στο παρελθόν να βρει παρηγοριά σε αναμνήσεις είτε ευχάριστες, είτε συναισθηματικά φορτισμένες. Έτσι, για να διακόψει τη ρουτίνα. Από την Βεντέτα Νο 192 (9/1/1969) το παρακάτω αισθηματικό διηγηματάκι συνάδει με τον φθινοπωρινό καιρό που διανύουμε και σχετίζεται με ανεκπλήρωτους έρωτες κλπ, κλπ. Για όσους έχουν μπροστά τους ένα βαρετό Σαββατοκύριακο, το οποίο δεν λέει να περάσει για να ξανάρθει η Δευτέρα που μας θέτει, θέλοντας και μη, εν κινήσει!  

ΔΙΑΒΑΣΕ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ (=read more)...

«ΓΙΑ Ν' ΑΠΟΚΤΗΣΕΤΕ ΟΜΟΡΦΑ ΚΑΙ ΛΕΠΤΑ ΠΟΔΙΑ»

Μετά από πρόσφατη επίσκεψη μου στις Μονές των Μετεώρων, ένα από τα σημαντικά που θα μου μείνει αξέχαστο, είναι η κούραση από τα πολλά σκαλιά! Καλή η εκδρομή, αλλά θέλει και πόδια. Κακά τα ψέματα, μάθαμε με το μετρό, το αυτοκίνητο, το ασανσέρ κλπ, και έχουμε αφήσει τα πόδια μας αγύμναστα. Από την Βεντέτα Νο 342 (25/11/1971) το παρακάτω αρθράκι μας δίνει δύο ασκήσεις για τα πόδια. Από τα ολότελα, καλές κι αυτές! Βέβαια, η γυμναστική για να έχει αποτελέσματα, πρέπει να συνοδεύεται από μια σχετική διαιτούλα... Διότι αν παραλλήλως δεν περιοριστεί η μάσα, τσάμπα η ταλαιπωρία! 

ΔΙΑΒΑΣΕ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ (=read more)...

ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΠΟΣΤΟΛΟ (2/10/2024) ΚΥΡΙΑΚΗ ΣΤ' ΛΟΥΚΑ

Ακούμε στην αυριανή περικοπή:

Ἀδελφοί, ἐὰν καὶ προληφθῇ ἄνθρωπος ἔν τινι παραπτώματι, ὑμεῖς οἱ πνευματικοὶ καταρτίζετε τὸν τοιοῦτον ἐν πνεύματι πρᾳότητος σκοπῶν σεαυτόν, μὴ καὶ σὺ πειρασθῇς. (Γαλ. 6, 1)

Αδελφοί, κι αν ακόμα δείτε πως κάποιος έπεσε σε κάποιο παράπτωμα, εσείς που ζείτε σύμφωνα με το Πνεύμα να διορθώνετε έναν τέτοιο άνθρωπο με πράο πνεύμα. Mόνο να προσέχεις τον εαυτό σου, εσύ που το κάνεις αυτό, μην κυριευτείς κι εσύ από τον πειρασμό.

Δύο πολύ σημαντικές προτροπές δίνει ο απ. Παύλος, σε όσους από εμάς ζούμε ζωή ἐν Πνεύματι, δηλαδή μελετάμε το ευαγγέλιο, ασκούμαστε πνευματικά και δεν παρεκτρεπόμαστε και λίγο και λιγάκι σε αμαρτωλά κελεύσματα. Οι προτροπές έχουν να κάνουν με τη συμπεριφορά μας απέναντι σε κάποιον που αντιληφθούμε ότι υπέπεσε στην αμαρτία. Πρώτον, να τον διορθώνουμε με πραότητα. Αυτό είναι δύσκολο, μιας και εμείς με ευκολία μετατρεπόμαστε σε παγερούς δικαστές που επικρίνουμε τους άλλους εξαντλώντας κάθε αυστηρότητα! Εδώ λοιπόν, χρειάζεται ακριβώς η αντίθετη τακτική. Αντί να μοιράζουμε επιτίμια ως αυτόκλητοι κήνσορες, πρέπει να πλησιάσουμε και να συμπεριφερθούμε νηφάλια και με ηρεμία. Σκοπός μας δεν είναι να δικάσουμε αλλά να βοηθήσουμε. Και αντί να προκαλέσουμε τον φόβο της τιμωρίας, κάτι που θα απομακρύνει ακόμη περισσότερο τον εκπεσόντα από την Εκκλησία, να προσφέρουμε τη δυνατότητα ανακούφισης και θεραπείας ώστε να τον έλξουμε προς αυτήν. Του υποδεικνύουμε το λάθος, και του προσφέρουμε το χέρι να επανέλθει. Κατανοούμε τους λόγους για τους οποίους ξεστράτισε και συμβάλουμε (όσο μπορούμε) στο να εξαλειφθούν. Σε αυτό το στάδιο, ο απ. Παύλος μας λέει τη δεύτερη προτροπή. Ερχόμενοι σε επαφή με την αμαρτία του εκπεσόντος (όχι ως εμπειρία, ασφαλώς δεν θα τη δοκιμάσουμε, αλλά ως γνώση μιας και θα την ακούσουμε για να δούμε πως θα αντιμετωπιστεί) να μην μας κυριεύσει ο πειρασμός! Η αμαρτία αν ήταν αποκρουστική, κανείς δεν θα την έπραττε. Αντιθέτως είναι ελκυστική, και μόνο στο άκουσμά της, κάποιοι ενδεχομένως να μπουν σε πειρασμό. Γι' αυτό και εξ αρχής αναφέρεται ο απ. Παύλος σε αυτούς που ζουν ἐν Πνεύματι, διότι αυτοί μπορούν να δείξουν σθεναρή αντίσταση. Δεν είναι πάντα εύκολο να βοηθήσουμε κάποιον εκπεσόντα, κι αν δεν μπορούμε να το πράξουμε, ας αποταθούμε σε κάποιον που μπορεί. Ειδάλλως ελλοχεύει ο κίνδυνος να παρασυρθούμε...

Άλλα σχόλια για την αυριανή περικοπή, εδώ.

ΔΙΑΒΑΣΕ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ (=read more)...

«ΟΣΟ ΜΕΓΑΛΩΝΕΙΣ»

Τι περίεργο πράγμα το λάθος. Κυρίως αφού το διαπράξεις. Πιο πριν, συνήθως το λογάς για σωστό. Ενίοτε το διαπράττεις εν γνώση σου. Όπως και να 'χει, το λάθος άμα δεν διορθώνεται είναι πιο ζόρικο. Και δυστυχώς το βιώνουμε παντού. Υπάρχει κανείς που να μην έχει κάνει λάθη; Μόνο τα μωρά... Όσο μεγαλώνουμε, μεγαλώνουν κι αυτά, μας λέει το παρακάτω ποίημα του Αριστοτέλη Νικ. Ραψομανίκη (όπως το βρήκα στο ημερολόγιο) και έχουν ενσωματωθεί στη ζωή μας τόσο πολύ που έγιναν δεύτερη φύση μας. Τελικά, μόνο όταν τα ξεχνάμε κάπως απαλλασσόμαστε από αυτά, πρόσκαιρα...  

ΔΙΑΒΑΣΕ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ (=read more)...

ΣΥΝΤΑΓΕΣ ΤΗΣ ΜΑΜΑΣ: ΜΠΡΙΖΟΛΕΣ Α ΛΑ ΒΙΛΕΡΟΥΑ

Όταν σε ένα κρεατικό φαΐ βλέπω μια γαλλικούρα (!) φαρδιά πλατιά στο όνομα, με πιάνει ένα δέος. Αλλιώς είναι να βλέπεις μια σύντομη και ξερή περιγραφή στα ελληνικά και αλλιώς μια γαλλική ονομασία. Έχει μια φινέτσα, μία αριστοκρατική καταγωγή ένα πράμα. Άσε δε, που συνήθως η γαλλικούρα είναι ακαταλαβίστικη. Εκεί να δεις φινέτσα! Το κατά πόσο λοιπόν είναι νόστιμο το φαΐ, αυτό είναι μια άλλη ιστορία. Από την Βεντέτα Νο 178 (3/10/1968) η παρακάτω συνταγή για μπριζόλες. Και τι μπριζόλες, ε; Αλά Βιλερουά! Και άντε να βγάλεις άκρη... τι σημαίνει αυτό! Όπως και να 'χει, δείχνει να είναι νόστιμη η συνταγή, και με κάμποσες θερμίδες, ότι πρέπει για το χειμώνα που έρχεται!

ΔΙΑΒΑΣΕ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ (=read more)...

ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΠΟΣΤΟΛΟ (13/10/2024) ΚΥΡΙΑΚΗ Δ' ΛΟΥΚΑ

Ακούμε στην αυριανή περικοπή:

αἱρετικὸν ἄνθρωπον μετὰ μίαν καὶ δευτέραν νουθεσίαν παραιτοῦ (Τιτ. 3, 10)

Aιρετικόν άνθρωπο, ύστερα από μία πρώτη και δεύτερη νουθεσία, άφησέ τον 

Μια ενδιαφέρουσα προτροπή, την οποία «λησμόνησαν» στο μεσαίωνα οι ρωμαιοκαθολικοί και έριχναν στην πυρά οποιοδήποτε θεωρούσαν αιρετικό, δίνει ο απ. Παύλος, για την αντιμετώπιση κάποιου εχθρού της Εκκλησίας. Δεν αναφέρεται στην αιρετική διδασκαλία, αυτή είναι καταδικαστέα, αλλά σε αυτόν που την έχει ενστερνιστεί και προφανώς τη διαδίδει. Συμβουλές και παραινέσεις (νουθεσία) αλλά μέχρι ενός ορίου, μικρού μάλιστα. Μια ή δύο φορές το πολύ. Γιατί τόσο λίγο όμως; Δεν ενδιαφέρει την Εκκλησία να καταλάβει κάποιος την αλήθεια και να στραφεί σ' εκείνη αφήνοντας την πλάνη του; Μήπως κάποιοι χρειάζονται περισσότερες προσπάθειες απ' όσες προτρέπει ο Παύλος και έτσι χάνονται; Πριν κρίνουμε τον Παύλο για αυτήν του την παραίνεση, ας δούμε λίγο τον αιρετικό. Είτε προέρχεται από την Εκκλησία, είτε από τους εθνικούς. Αν ήταν μέλος της Εκκλησίας, τότε ή δεν κατάλαβε τη διδασκαλία της ή βρήκε ανάπαυση σε μια αλλοίωση της που τον βόλευε. Σε περίπτωση που ήταν εθνικός προφανώς δεν την γνώριζε. Και στις δύο περιπτώσεις, όταν ακούσει την αλήθεια και δεν τη δεχτεί, όταν την ξανακούσει και πάλι την απορρίπτει, τότε δεν πρέπει να επιμένουμε. Η επιμονή μας και ο υπερβάλλων ζήλος, δυστυχώς τις περισσότερες φορές, θα φέρει ανάλογη αντίδραση. Επιπλέον η επιμονή καταντά εμμονή, κάτι που κρύβει εντός της ατιθάσευτο εγωισμό! Συνεπώς, αν εμμένουμε σε κάποιον αμετανόητο, τότε κάνουμε κακό στον εαυτό μας. Ας δούμε εξάλλου το παράδειγμα του Ιησού. Ποτέ δεν επέμεινε σε κανέναν. Τον έδιωξαν φερ' ειπείν οι Γεργεσηνοί (Μαρκ. 5, 17-18) και χωρίς αντιρρήσεις έφυγε. Όπως είπε στην παραβολή του σπορέως, αλλού ο σπόρος θα ευδοκιμήσει και αλλού θα τον καταπνίξουν τα ζιζάνια ή θα τον φάνε τα πουλιά. Εν προκριμένῳ, αν δεν πείσουμε κάποιον αιρετικό για την πλάνη του, δεν χρειάζεται αυτό να μας γίνει έμμονη ιδέα, αλλά αφορμή για να καλυτερεύσουμε εαυτόν ώστε να τα καταφέρουμε σε κάποιον άλλο. Αν ο αιρετικός αντιληφθεί το λάθος του κάποια στιγμή, η Εκκλησία πάντα θα έχει γι' αυτόν μια θέση για να τον υποδεχτεί. Ή μία ή δύο προτροπές αρκούν σε κάποιον δεκτικό να καταλάβει το λάθος του. Και εμείς δεν σπαταλάμε έτσι πολύτιμο χρόνο σε περιπτώσεις στενοκεφαλιάς που δεν βγάζουν πουθενά. Και μη λησμονούμε, ότι ο καθένας έχει την ελευθερία από το Θεό για την κάθε επιλογή του.  

Άλλα σχόλια για την αυριανή περικοπή, εδώ, εδώ, εδώ, εδώ, εδώ, εδώ, εδώ, εδώ και εδώ.

ΔΙΑΒΑΣΕ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ (=read more)...

«ΤΑ ΜΑΛΛΙΑ ΤΗΣ ΚΕΦΑΛΗΣ ΤΟΥ»!

Τι απαντάνε στα τηλεγκάλοπ των δελτίων ειδήσεων οι πολίτες; Ότι παντού ακρίβεια. Ακρίβεια στα πάντα, και ενίοτε και σε περισσότερα κι από τα πάντα! Καλή η γκρίνια, δικαιολογημένη 100%, αλλά κατάσταση πριν από τον 19ο αιώνα δεν έχουμε βιώσει (ακόμα). Από τον Καζαμία (εκδ. Υδρόγειος 2022) αλίευσα το παρακάτω που μας λέει από που προήλθε η φράση με τα μαλλιά της κεφαλής που είτε τα πληρώνουμε, είτε τα χρωστάμε. Εκείνες τις εποχές να δεις ακρίβεια... όχι όπως σήμερα. Πάντως πλάκα πλάκα, ένας φόρος για τα μακριά μαλλιά, αν έμπαινε σήμερα θα έφερνε καλά λεφτουδάκια σε μπαρμπέρηδες και κομμώτριες...!

ΔΙΑΒΑΣΕ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ (=read more)...