ΑΠΟ ΤΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ (14/12/2025) ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΑ' ΛΟΥΚΑ

Ακούμε στην αυριανή περικοπή:

καὶ ἕτερος εἶπε· ζεύγη βοῶν ἠγόρασα πέντε, καὶ πορεύομαι δοκιμάσαι αὐτά· ἐρωτῶ σε, ἔχε με παρῃτημένον. (Λουκ. 14, 19)

Αγόρασα πέντε ζευγάρια βόδια και πάω να τα δοκιμάσω· σε παρακαλώ, θεώρησέ με δικαιολογημένο.

Ενδιαφέρουσα η πρόφαση του δεύτερου προσκεκλημένου για να μην πάει στο δείπνο. Αγόρασε 5 ζευγάρια βόδια και εκείνη την ώρα πήγαινε να τα δοκιμάσει. Δεν παζάρευε εκείνη τη στιγμή  την τιμή για να χρειαστεί να τα δει, αλλά τα είχε ήδη αγορασμένα, οπότε θα τα είχε ήδη δοκιμάσει! Πέταξε μια ανοησία δίχως να σκεφτεί αν στέκει ή όχι! Με μια πρώτη ματιά, θα πούμε ότι συμβολίζει τον άνθρωπο που είναι προσκολλημένος στην εργασία και στα υλικά πράγματα. Και εδώ η εργασιομανία γίνεται εμπόδιο για να μη στραφεί κανείς στην ουράνια βασιλεία που προσφέρει ο Θεός. Δεν δοκίμαζε τα βόδια, αλλά πήγαινε για να τα δοκιμάσει. Κάτι που προφανώς δεν σήκωνε καμία αναβολή. Η πρόθεσή του είναι έκδηλη, δείχνοντας ότι η βιοτική μέριμνα και η ενασχόληση του με τα επίγεια είναι πρώτη και μοναδική του προτεραιότητα. Βλέποντας τον αριθμό των ζευγών (πέντε), αντιλαμβανόμαστε ότι πρόκειται για πλούσιο, κάτι που τον κάνει ακόμα πιο εγκλωβισμένο στην ύλη. Τα 5 ζεύγη, θα μπορούσαν να συμβολίζουν την πεντάτευχο και κατ' επέκτασιν το Νόμο της Π.Δ. που κρατούν μακριά τον προσκολλημένο σε αυτά από τον Χριστό και τη σωτηρία που προσφέρει. 

Βλέποντας περισσότερο, βλέπουμε κάποιον που δεν θέλει να γευτεί κάτι πολύ ανώτερο από αυτό που βρίσκεται. Είναι βολεμένος σε μια κατάσταση που δυστυχώς του σκοτεινιάζει το νου τυφλώνοντάς τον. Γιατί να φύγει από τα πλούτη του και τα χωράφια του; (Μια και αγόρασε πολλά ζεύγη βοδιών, προφανώς είχε μεγάλη έκταση γης). Μας θυμίζει λίγο τον άφρονα πλούσιο, και λογικό είναι να αρνείται την προσπάθεια για πνευματική προκοπή, να αρνείται το Θεό που προσφέρει πνευματικά αγαθά και να αδιαφορεί για την ψυχή του μετά το θάνατο. Έτσι λίγο, πολύ σκέφτονται οι περισσότεροι άνθρωποι διαχρονικά. Καλά είναι τα 5  ζεύγη βοδιών, αλλά πρόσκαιρα. Το ξέρουμε αλλά κάνουμε πως το ξεχνάμε. Ο Χριστός δεν είπε να μην δουλεύουμε, αλλά εδώ μας λέει να μην το παρακάνουμε. Το ιδιαίτερο κάλεσμα κάποια στιγμή θα πάψει, το ίδιο και ο υλικός πλούτος. Θα μείνουν μόνο οι φτηνές δικαιολογίες που θα μας χαρακτηρίσουν στην ώρα της κρίσεως...       

Άλλα σχόλια για την αυριανή περικοπή, εδώ, εδώ, εδώ, εδώ, εδώ, εδώ και εδώ.

ΔΙΑΒΑΣΕ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ (=read more)...

«ΕΙΣΘΕ ΕΝΑΣ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΣ ΚΥΡΙΟΣ;»

Οι γιορτές πλησιάζουν και εκτός από δώρα και βόλτες το ισχυρόν φύλο οφείλει να ακολουθεί το σαβουάρ βιβρ όταν συνοδεύει μία κυρία. Α, για να λέγεσαι κύριος, πρέπει πρώτα να το δείχνεις με τη σωστή συμπεριφορά σου. Ειδάλλως θα παραμένεις κύριος... γιαλαντζί! Από το Ρομάντσο Νο 1268 (20/6/1967) οι κανόνες καλής συμπεριφοράς του άνδρα προς τη γυναίκα, οι οποίοι τώρα τις γιορτές είναι ευκαιρία να εφαρμοστούν. Για μετά... βλέπουμε!

ΔΙΑΒΑΣΕ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ (=read more)...

ΑΠΟ ΤΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ (7/12/2025) ΚΥΡΙΑΚΗ Ι' ΛΟΥΚΑ

Ακούμε στην αυριανή περικοπή:

ταύτην δέ, θυγατέρα Ἀβραὰμ οὖσαν, ἣν ἔδησεν ὁ σατανᾶς ἰδοὺ δέκα καὶ ὀκτὼ ἔτη, οὐκ ἔδει λυθῆναι ἀπὸ τοῦ δεσμοῦ τούτου τῇ ἡμέρᾳ τοῦ σαββάτου; (Λουκ. 13, 16)

Κι αυτή, που είναι θυγατέρα του Αβραάμ, την οποία ο σατανάς είχε δέσει εδώ και δεκαοκτώ χρόνια, δεν έπρεπε να λυθεί από αυτό το δεσμό, έστω και την ημέρα του Σαββάτου;

Ρωτάει ο Ιησούς τον αρχισυνάγωγο,δείχνοντας τη γυναίκα που μόλις είχε θεραπευτεί, αν αυτή η γυναίκα δεν θα έπρεπε να θεραπευτεί την ημέρα του Σαββάτου. Την προσφωνεί θυγατέρα του Αβραάμ γιατί αφενός είναι Ισραηλίτισσα και αφετέρου για να τονίζει την αξία της, ντροπιάζοντας τον αρχισυνάγωγο. Είναι και αυτή κληρονόμος της ουράνιας βασιλείας, οπότε η θεραπεία της δεν είναι προαιρετική αλλά υποχρεωτική. Μας λέει ο Κύριος, ότι ο σατανάς την είχε επί 18 έτη δεμένη και ήταν σκυμμένη. Την φθορά του μεταπτωτικού ανθρώπου την εκμεταλλεύεται ο διάβολος για να προκαλέσει όσο πιο πολύ κακό μπορεί, συνεπώς ο Κύριος όχι απλώς θεραπεύει μια βιολογική ασθένεια αλλά πολεμά την διαβολική κακία. Στο πρόσωπο της συγκύπτουσας γυναίκας, θα μπορούσαμε να πούμε ότι προτυπώνεται η ανθρωπότητα που δέθηκε από την αμαρτία και ανίκανη να κοιτάξει ψηλά, περίμενε τον Κύριο να την ανορθώσει και να την αποκαταστήσει και πάλι. Η θεραπεία την ημέρα του Σαββάτου λοιπόν δεν είναι παράβαση του νόμου, αλλά η εκπλήρωση του μιας και ο νόμος δόθηκε για τον άνθρωπο. Ακόμη περισσότερο, εφόσον το Σάββατο δόθηκε για την ανθρώπινη ανάπαυση, εδώ ο νόμος βρήκε την πλήρη εφαρμογή του επειδή η γυναίκα αναπαύτηκε από την ασθένεια. Μπροστά στη σκληρότητα του αρχισυνάγωγου, ο Ιησούς αντιπαραβάλλει την ελεημοσύνη του Θεού, δείχνοντάς μας πως η θεραπεία, η βοήθεια και η συμπόνια προς τον πάσχοντα, προηγούνται των τυπικών νόμων και κανονισμών.        

Άλλα σχόλια για την αυριανή περικοπή, εδώ, εδώ, εδώ και εδώ.

ΔΙΑΒΑΣΕ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ (=read more)...

«ΑΓΑΛΜΑΤΑ ΤΩΝ ΑΠΟΧΑΙΡΕΤΙΣΜΩΝ»

Όταν μπαίνει βροχερός ο Δεκέμβρης, φέρνει μαζί του μια μελαγχολική διάθεση που σου χαλάει την επίπλαστη «χριστουγεννιάτικη» ατμόσφαιρα που βλέπεις λόγῳ των στολισμών δεξιά και αριστερά. Ο νους, εκτός εμού και άλλων, ψάχνει στα πνευματικά μονοπάτια κάποια διέξοδο, για να ξεφύγει λίγο από τη ρουτίνα. Άμα το καταφέρει βέβαια... Το παρακάτω ποίημα της  Κωνσταντίνας Γεωργαντοπούλου, από τη συλλογή «Απροσποίητα» (εκδ. Βακχικόν, 2017), λιγάκι με τράβηξε από την περιρρέουσα ατμόσφαιρα, αφήνοντας τη διάθεσή μου να αιωρείται ανάμεσα στο εδώ και το «ταξίδι» που ίσως ξεκινήσω κάποια στιγμή εάν και εφόσον...!

ΔΙΑΒΑΣΕ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ (=read more)...

ΑΠΟ ΤΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ (30/11/2025) ΚΥΡΙΑΚΗ ΑΝΔΡΕΟΥ ΤΟΥ ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ ΤΟΥ ΠΡΩΤΟΚΛΗΤΟΥ

Ακούμε στην αυριανή περικοπή:

καὶ ἤγαγεν αὐτὸν πρὸς τὸν Ἰησοῦν. ἐμβλέψας αὐτῷ ὁ Ἰησοῦς εἶπε· σὺ εἶ Σίμων ὁ υἱὸς Ἰωνᾶ, σὺ κληθήσῃ Κηφᾶς, ὃ ἑρμηνεύεται Πέτρος. (Ιω. 1, 43)

Και τον έφερε στον Ιησού. Ο Ιησούς τον κοίταξε καλά και είπε: «Εσύ είσαι ο Σίμων, ο γιος του Ιωνά· εσύ θα ονομαστείς Κηφάς» –που σημαίνει Πέτρος.

Ο Ανδρέας, έφερε τον αδελφό του το Σίμωνα μπροστά στον Ιησού και εδώ έχουμε την πρώτη επαφή μεταξύ τους. Ο Ιωάννης δεν μας λέει τίποτα για τον Σίμωνα, το πως φερ' ειπείν αντέδρασε βλέποντας αυτόν που του υπέδειξε ο Ανδρέας ως το Μεσσία. Προφανώς τον κοίταγε αμήχανα. Ποια άλλη αντίδραση θα είχε άλλωστε ένας αγράμματος και απλοϊκός ψαράς; Ο Ιησούς όμως είδε στο πρόσωπο του Σίμωνα πολλά περισσότερα, μιας και δεν βλέπει μόνο το τώρα αλλά και το μετά. Είδε έναν σταθερό στην πίστη, έναν που θα είναι θεμέλιο για τους μαθητές και κάποιον που θα έχει πολύ σημαντική αποστολή. Τον κατονομάζει, δείχνοντας ότι ήδη τον γνωρίζει, παρότι δεν είναι κάποιος ονομαστός. Για τον Κύριο όμως είναι. Του αλλάζει το όνομα. Δεν είναι η πρώτη φορά που βλέπουμε αλλαγή ονόματος εκ Θεού, π.χ. ο Αβράμ που μετονομάστηκε σε Αβραάμ. Η αλλαγή ονόματος δεν είναι συμβολική, αλλά ανακοίνωση θείας αποστολής: Η Σάρα έγινε Σάρρα, ο Ιακώβ έγινε Ισραήλ.* Εδώ, ο Σίμων ως Πέτρος πλέον, θα γίνει «στήριγμα των αδελφών», θα ομολογήσει πρώτος την θεότητα του Χριστού, θα ενισχύει τους άλλους μαθητές και θα έχει πρωτεύοντα ρόλο στην πρώτη Εκκλησία. Το ότι δεν άλλαξε τα ονόματα των άλλων μαθητών δεν σημαίνει ότι καθένας τους δεν θα είχε σημαντική αποστολή και διακονία. Επίσης, η αλλαγή ονόματος σε Πέτρο, είναι μια προφητική δήλωση για το πως θα μεταμορφωθεί ο χαρακτήρας του: Από παρορμητικός σε σταθερό, από ανασφαλής σε ομολογητή, από αδύναμο σε μάρτυρα. Μόνο αυτός θα λάμβανε την αποστολή της θεμελιώδους σταθερότητας και θα ήταν η σταθερή μορφή που θα χρειάζονταν η πρωτοχριστιανική Εκκλησία στην αρχή της ύπαρξής της.  

*Σάρα (Sarai) = η κυρά μου, Σάρρα (Sarah) = η κυρά όλων

 Αβράμ = ένδοξος πατέρας, Αβραάμ = πατέρας έθνους

 Ιακώβ = αυτός που κρατά την πτέρνα, Ισραήλ = αυτός που αγωνίστηκε με το Θεό, ή υπερίσχυσε με το   Θεό.

Άλλα σχόλια για την αυριανή περικοπή, εδώ, εδώ, εδώ, εδώ, εδώ, και εδώ.

ΔΙΑΒΑΣΕ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ (=read more)...

«ΤΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΖΗΤΑΤΕ ΣΤΟΝ ΜΕΛΛΟΝΤΑ ΣΥΖΥΓΟ ΣΑΣ»

Δεν υπάρχει αμφιβολία όταν ακούμε ειδήσεις για δολοφονίες γυναικών από συζύγους ή συντρόφους, να αποστρεφόμαστε το τομάρι που το έπραξε. Κάναμε όμως τη σκέψη γιατί αφού ο τύπος είναι (και αποδείχτηκε) τομάρι, η αποθανούσα τον επέλεξε για σύντροφο ζωής; Πριν δηλαδή ήταν καλός και μετά του έστριψε η βίδα; Αυτό που θέλω να πω είναι, ότι κάποια σημάδια του κακού χαρακτήρα θα έδειχνε και πρότερα αλλά δεν τα είδε το θύμα. Δεν τα ήξερε; Τα έβλεπε και τα δικαιολογούσε; κ.λ.π. Από τη Βεντέτα Νο 28 (19/11/1965) το παρακάτω αρθράκι μιλάει για όσα οι τότε νέες θα έπρεπε να πρόσεχαν πριν μπούνε σε σχέση ζωής. Επειδή όμως η φύση του ανθρώπου δυστυχώς δεν αλλάζει προς το καλύτερο, εν πολλοίς ισχύουν και σήμερα... Το κακό είναι ότι οι νεότεροι δεν ακούν συμβουλές... 

ΔΙΑΒΑΣΕ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ (=read more)...

ΑΠΟ ΤΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ (23/11/2025) ΚΥΡΙΑΚΗ Θ' ΛΟΥΚΑ

Ακούμε στην αυριανή περικοπή:

ἀναπαύου, φάγε, πίε, εὐφραίνου (Λουκ. 12, 19)

ξεκουράσου, τρώγε, πίνε, διασκέδαζε.

Αυτές τις εντολές δίνει ο πλούσιος της παραβολής στη ψυχή του επειδή η σοδειά και τα κέρδη του ήταν υπέρ του δέοντος αυξημένα. Αν είμασταν στη θέση του, αυτά δεν θα λέγαμε κι εμείς; Ξεκούραση, φαΐ, ποτό και διασκέδαση. Αυτό δεν είναι εξάλλου το ιδεώδες της (κάθε) εποχής; Εγκλωβισμένος στην αυταπάτη της αφθονίας, του πλούτου, της ασφάλειας και της ηδονής, ο πλούσιος δεν έχει παρά να αφήσει εαυτόν να τον χαλιναγωγήσουν τα πάθη του. Ποια είναι η αυτοπραγμάτωσή του; Η άνευ κόπου διαρκής απόλαυση. Ει δυνατόν με πλήρη αδράνεια και με απέραντη τεμπελιά! Αυτά του προσφέρει ο πλούτος, τον οποίο ουσιαστικώς έχει θεοποιήσει. Όλα αυτά όμως αφενός απευθύνονται στο σώμα, αφετέρου κάνουν κακό στην ψυχή. Εδώ ο πλούσιος στέκεται μόνο στο σώμα, νομίζοντας ότι αυτή η κατάσταση θα ισχύει εσαεί. Ζει για το τώρα, εθελοτυφλώντας ότι κάποια στιγμή έρχεται και ο θάνατος. Αδιαφορεί για το παροδικό και εφήμερο της ύλης, και αμελεί για αυτό που μείνει μετά από αυτήν. Άραγε δεν γνωρίζει ότι μετά θάνατον ο υλικός πλούτος θα μείνει πίσω και στον άλλο κόσμο η ψυχή του θα είναι δίχως εφόδια (αρετές) για να βρεθεί εντός του παραδείσου; Σήμερα, αντιστοίχως εμείς που σκεφτόμαστε σαν τον άφρονα πλούσιο κι αν είχαμε τον πλούτο που είχε αυτός θα κάναμε τα ίδια, δεν το ξέρουμε; Και εμείς το ξέρουμε, και προφανώς κι εκείνος. Όμως, η δύναμη των παθών είναι πολύ μεγαλύτερη απ' όσο νομίζουμε, και εύκολα τυφλώνει την κρίση μας. Οι εντολές «ἀναπαύου, φάγε, πίε, εὐφραίνου» κάνουν έκδηλο το ότι ο πλούσιος βρισκόταν στο ναδίρ της πνευματικότητας. Σε αντίθεση με τον άσωτο υιό που κάποια στιγμή αντιλήφθηκε το πόσο χαμηλά είχε πέσει, ο πλούσιος ούτε καν το σκέφτηκε. Του το θύμισε παρακάτω (στχ. 20) ο Θεός, όταν ξαφνικά ο πλούσιος πέθανε. Η πνευματική αδράνεια τον έκανε ανίκανο να ξεφύγει από το τέλμα του. Βέβαια, αυτή του η αγάπη για τον πλούτο, είχε μετατραπεί σε λατρεία και κατά κάποιον τρόπο τον είχε θεοποιήσει. Γιατί να σκεφτεί διαφορετικά; Δεν διέφερε σε τίποτα από τα γουρούνια που τους αρέσει να κυλιόνται στο βούρκο και τις λάσπες. Απλά αυτός κυλιόταν στο βούρκο του πλούτου. Εμείς οφείλουμε να δούμε ως παράδειγμα προς αποφυγήν τον άφρονα πλούσιο, και να μιμηθούμε τους άγιους της Εκκλησίας που ακριβώς έπρατταν το αντίθετο από το «ἀναπαύου, φάγε, πίε, εὐφραίνου». Μελέτη, άσκηση, δουλειά και χαρά μέσα από την προσφορά χαράς, ήταν και είναι η ζωή τους. Κι όσο για τον υλικό πλούτο... πλήρη αδιαφορία. Αυτό το τελευταίο είναι δύσκολο για μας...    

Άλλα σχόλια για την αυριανή περικοπή, εδώ, εδώ, εδώ, εδώ και εδώ.

ΔΙΑΒΑΣΕ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ (=read more)...

ΤΟ ΣΟΦΟ ΤΕΣΤ ΤΟΥ ΣΩΚΡΑΤΗ

Όταν σου λένε πως έχουν να σου πουν κάτι σημαντικό για κάποιον άλλο, τι κάνεις; Του λες να το ακούσεις αμέσως. Εκτός κι αν είσαι φιλόσοφος επιπέδου Σωκράτους... Βέβαια δεν είσαι, και ούτε πρόκειται να γίνεις, οπότε δεν θα κάτσεις να... φιλτράρεις την πληροφορία πριν καν την ακούσεις. Θα την φιλτράρεις, αν την φιλτράρεις αφού ακούσεις. Ο Σωκράτης όμως πριν ακούσει, άρχισε την ανάκριση και δεν του βγήκε σε κακό! Από τον Καζαμία 2025 (εκδόσεις Λιναρδάτου) το παρακάτω αρθράκι. 

ΔΙΑΒΑΣΕ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ (=read more)...