ΣΥΝΤΑΓΕΣ ΤΗΣ ΜΑΜΑΣ: ΓΛΥΚΙΣΜΑ ΜΕ ΦΡΑΟΥΛΕΣ ΚΑΙ ΚΡΕΜΑ

Το καλοκαίρι ουσιαστικώς έφτασε, και οι φράουλες είναι για πολλούς, από τα νοστιμότερα καλοκαιρινά φρούτα. Συνεπώς, ένα γλύκισμα με φράουλες πάει... ασορτί με την εποχή! Από την Βεντέτα Νο 01 (14/5/1965) η παρακάτω συνταγή για γλύκισμα με φράουλες και κρέμα, η οποία μπορεί μεν να... έχει τα χρονάκια της, ωστόσο δεν παύει να είναι νοστιμότατη! Βέβαια, για όσους προτιμούν μονοκούκι τα παγωτά, ας μείνουν σ' αυτά!  

ΔΙΑΒΑΣΕ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ (=read more)...

ΑΠΟ ΤΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ (11/05/2025) ΚΥΡΙΑΚΗ Δ' ΑΠΟ ΤΟΥ ΠΑΣΧΑ (ΤΟΥ ΠΑΡΑΛΥΤΟΥ)

Ακούμε στην αυριανή περικοπή:

ἄγγελος γὰρ κατὰ καιρὸν κατέβαινεν ἐν τῇ κολυμβήθρᾳ, καὶ ἐταράσσετο τὸ ὕδωρ· ὁ οὖν πρῶτος ἐμβὰς μετὰ τὴν ταραχὴν τοῦ ὕδατος ὑγιὴς ἐγίνετο ᾧ δήποτε κατείχετο νοσήματι. (Ιω. 5, 4)

Διότι ένας άγγελος κατά καιρούς κατέβαινε στην κολυμβήθρα και τάραζε το νερό· και ο πρώτος που έμπαινε μετά την ταραχή του νερού γινόταν υγιής από οποιαδήποτε ασθένεια τον κατείχε.

Εδώ ο ευαγγελιστής μας αναφέρει ένα υπερφυσικό θαύμα που συνέβαινε κάπου κάπου αλλά όχι σε συγκεκριμένα τακτά διαστήματα. Είτε κατέβαινε άγγελος, είτε αυτό ήταν μια τοπική παράδοση, το γεγονός είναι πως η θαυματουργική επίδραση όταν ταράζονταν το νερό, επιδρούσε μόνο στον πρώτο που θα βουτούσε μέσα. Συνεπώς προλάβαιναν μόνο όσοι δεν είχαν πολύ σοβαρή ασθένεια, ενώ κάποιοι σαν τον παράλυτο δεν τα κατάφερναν, ειδικά αν δεν είχαν κάποιον να τους βοηθήσει. Ασφαλώς η θεραπεία γινόταν από τη θεία χάρη, αλλά όμως όχι σε όλους. Ήταν ένα δείγμα της δυνατότητας αφενός του Θεού, και αφετέρου της υπομονής που έπρεπε να είχε ο ασθενής για να περιμένει το πότε θα ταράζονταν τα ύδατα. Θα ρωτήσει κανείς, γιατί να θεραπεύονταν μόνο ένας, και όχι περισσότεροι; Διότι το θαύμα προϋποθέτει την πίστη, και πίστη για να περιμένουν δεν είχαν πολλοί... Επίσης, με μια αλληγορική ερμηνεία, βλέπουμε την ανεπάρκεια της σωτηρίας του νόμου. Αντί της βουτιάς στην κολυμβήθρα που έδινε σε δεδομένο χρόνο σωματική ίαση, ο Ιησούς έφερε το βάπτισμα που φέρει χαρίσματα και ψυχική ίαση οποιαδήποτε στιγμή θελήσει ο άνθρωπος. Αντιπαραβάλλεται έτσι, η μερικότητα και η σχετικότητα του νόμου έναντι της μόνιμης χάρης του Χριστού. Συνεπώς, ο άγγελος και η ταραχή του ύδατος προεικονίζουν το βάπτισμα (στο όνομα της Αγ. Τριάδος) και τη θεραπευτική χάρη του Θεού. Η κίνηση του αγγέλου δηλώνει το ότι η θεία χάρις ενεργεί με συγκεκριμένο τρόπο και χρόνο, και μόνο όποιος ανταποκριθεί άμεσα μπορεί να ωφεληθεί, οπότε η πίστη είναι αναγκαία για άμεση ανταπόκριση στο Θεό. 

Άλλα σχόλια για την αυριανή περικοπή, εδώ, εδώ, εδώ, εδώ, εδώ, εδώ και εδώ.

ΔΙΑΒΑΣΕ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ (=read more)...

«ΣΤΙΣ ΠΑΡΑΜΕΤΡΟΥΣ ΤΩΝ ΟΡΙΖΟΝΤΩΝ»

Συνήθως μετά το Πάσχα, σκεφτόμαστε το καλοκαίρι. Ποτέ το ενδιάμεσο αυτών των δύο. Το μυαλό ταξιδεύει μονίμως στο καθισιό και την χαλάρωση. Τίποτα πιο ανθρώπινο, τίποτα πιο πνευματικό. Ακολουθούμε τυφλά μια οριζόντια παράμετρο χωρίς καμία παρέκκλιση. Πιο βαρετοί δεν μπορούμε να γίνουμε! Το παρακάτω ποίημα του Κώστα Καρούσου «Στις παραμέτρους των οριζόντων» ξεφεύγει από την τετριμμένη και πεζή νοοτροπία που αναζητά τις αργίες, και ψάχνει τις μαρτυρίες των ερώτων στο πυρίμαχο φέγγος της γης. Σε ταξιδεύει σε μονοπάτια πιο προσωπικά και ιδιαίτερα.   

ΔΙΑΒΑΣΕ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ (=read more)...

«ΔΙΑΙΤΑ ΚΑΙ ΓΥΜΝΑΣΤΙΚΗ»

Το πασχαλινό φαγητό σίγουρα είναι από τα καλύτερα, άμα έχεις να αγοράσεις αρνιά και κοκορέτσια, αλλά και πολύ θερμιδοφόρο. Βάλε και τα φαγοπότια καθ' όλον το χειμώνα, τότε η δίαιτα με τη γυμναστική είναι μονόδρομος. Βέβαια, εκτός των κιλών, θέλει γενικώς ανοικοδόμηση η εμφάνιση για το καλοκαίρι που βρίσκεται προ των πυλών. Το παρακάτω αρθράκι από τη Βεντέτα Νο 209 (8/5/1969) αναφέρεται σε όλα αυτά. Ασφαλώς αναφέρεται στις γυναίκες που έχουν ιδιαίτερο ψώνιο με τη βιτρίνα τους. Αλλά κακά τα ψέμματα: Όσες (και όσοι) τα έχουν παρακάνει, δύσκολο να βρουν το κουράγιο για να καταφέρουν πολλά με τη δίαιτα και τη γυμναστική. Οπότε... όσα δεν φτάνει η αλεπού...

ΔΙΑΒΑΣΕ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ (=read more)...

ΑΠΟ ΤΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ (4/05/2025) ΤΩΝ ΜΥΡΟΦΟΡΩΝ

Ακούμε στην αυριανή περικοπή:

ἡ δὲ Μαρία ἡ Μαγδαληνὴ καὶ Μαρία Ἰωσῆ ἐθεώρουν ποῦ τίθεται. (Μαρκ. 15, 47)

Η Μαρία η Μαγδαληνή και η Μαρία η μητέρα του Ιωσή παρακολουθούσαν πού τον έβαλαν.

Ο Νικόδημος απ' την Αριμαθαία, κατέβασε το σώμα του Ιησού από το σταυρό, το τύλιξε με καθαρό καινούργιο σεντόνι, και το έβαλε στο μνήμα σφραγίζοντάς το με ένα βαρύ λίθο (προφανώς όχι μόνος του αλλά μαζί με κάποιους υπηρέτες του). Την όλη διαδικασία την παρακολουθούσαν η Μαρία η Μαγδαληνή και η Μαρία, η μητέρα του Ιωσή, που εδώ την αναφέρει περιληπτικά, ενώ στο στχ. 40 μας λέει ότι είναι και μητέρα του Ιακώβου του μικρού. Οι δύο γυναίκες απλά παρακολουθούσαν χωρίς να συμμετέχουν. Πιθανότατα να μην ήταν καν στην ακολουθία του Νικοδήμου. Γιατί όμως ενώ ήταν πιστές, δεν έκαναν τίποτα για το νεκρό (ως προς την ανθρώπινη φύση) Κύριο; Ήταν τόσο φοβισμένες που δεν το τόλμησαν; Ή δεν θέλησαν να φανερωθούν; Κατ' αρχάς, εκεί βρισκόταν ο Νικόδημος με τους συν αυτῷ, άρα δεν θα τις πείραζε κανείς. Επίσης, εν αντιθέσει με τους κρυμμένους από φόβο μαθητές, αυτές βρισκόντουσαν κοντά στον Κύριο στις τελευταίες του στιγμές πριν το θάνατο. Οπότε λοιπόν δεν τους πτόησε τίποτε, παρά κοινωνικοί περιορισμοί. Τότε, στην ετοιμασία και την ταφή των νεκρών, συμμετείχαν γυναίκες μόνο αν ήταν μέλη της οικογένειας. Επιπλέον, λόγῳ της αργίας του Σαββάτου δεν ανέλαβαν κάποια δραστηριότητα διότι αυτήν θα την έκαναν την επόμενη μέρα, πηγαίνοντας να αλείψουν με αρώματα το νεκρό. Συνεπώς εδώ τονίζεται περισσότερο η παρατήρηση παρά η απουσία δράσης. Προείχε η καταγραφή του μνήματος του Ιησού, κάτι που είναι ένδειξη πρόθεσης για να επανέλθουν. Και βέβαια, γίνονται μάρτυρες της ταφής του σώματος, πράγμα το οποίο θα προετοιμάσει την αποδοχή από μέρους τους την Ανάσταση.    

Άλλα σχόλια για την αυριανή περικοπή, εδώ, εδώ, εδώ, εδώ, εδώ, εδώ και εδώ.

ΔΙΑΒΑΣΕ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ (=read more)...

ΤΟ ΣΚΟΥΛΑΡΙΚΙ!

Τι είναι η Πρωτομαγιά; Για τους ψωνισμένους με τα πολιτικά, υποτίθεται ότι είναι απεργία. Για τους κοινούς θνητούς είναι αργία. Από 'κει και πέρα, υποτίθεται επίσης ότι είναι και η γιορτή των λουλουδιών. Τέλος πάντων. Είναι η Πρωτομαγιά για τον καθένα, ότι αυτός θέλει. Δεν ξέρω αν φέτος κάνει καλή μέρα, ο Απρίλιος πάντως αποχαιρετά κομματάκι ψυχρός. Και επειδή είναι μια ευκαιρία για χαλάρωση, βάζω το παρακάτω διδακτικό ανεκδοτάκι, το οποίο το αλίευσα από τον Καζαμία 2023 (εκδ. Υδρόγειος). Και είναι διδακτικό, μιας και οι δικαιολογίες δεν λέγονται μόνο, αλλά πρέπει και να υποστηρίζονται από πράξεις για να πείθουν! Εκτός κι αν λέμε πάντα την αλήθεια με ότι συνέπεια έπεται!

ΔΙΑΒΑΣΕ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ (=read more)...

«ΟΙ ΔΟΥΛΕΙΕΣ ΤΟΥ ΣΠΙΤΙΟΥ ΜΕΤΑ ΤΟ ΠΑΣΧΑ»

Αρνάκι φάγατε Πασχαλιάτικα; Κοψίδια; Κοκορέτσι και λοιπά εδέσματα με άφθονες θερμίδες; Οι περισσότερες σίγουρα, και πολύ καλά κάνατε. Τώρα που έφυγε το Πάσχα, ήρθε η ώρα της... νοικοκυρικής γυμναστικής! Εκτός κι αν δεν θέλετε να φτιάξετε κορμί για την παραλία! Λοιπόν, ήρθε η ώρα να τακτοποιηθεί το σπίτι ξεστολίζοντας από πασχαλινά στολίδια, και παράλληλα να ετοιμαστεί για το καλοκαίρι. Το παρακάτω αρθράκι από τη Βεντέτα Νο 259 (23/4/1970) αναφέρεται σε αυτήν την άχαρη μεν, αλλά αναγκαία δε, διαδικασία. Το καλό στην όλη ιστορία είναι ότι ο πασχαλινός στολισμός είναι πολύ πιο ελαφρύς απ' ότι ο χριστουγεννιάτικος! Καλό κουράγιο!

ΔΙΑΒΑΣΕ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ (=read more)...

ΑΠΟ ΤΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ (27/04/2025) ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΟΥ ΘΩΜΑ

Ακούμε στην αυριανή περικοπή:

καὶ ἀπεκρίθη Θωμᾶς καὶ εἶπεν αὐτῷ· ὁ Κύριός μου καὶ ὁ Θεός μου. (Ιω. 20, 28)

Ο Θωμάς τότε του αποκρίθηκε: «Είσαι ο Κύριός μου και ο Θεός μου».
Μετά την προτροπή του Κυρίου να βάλει το δάκτυλό του στα πλευρά Του για να πειστεί, ο Θωμάς ομολογεί τη θεότητα του Κυρίου και την υποταγή του σε Εκείνον. Δεν λέει απλά πως πείστηκε, αλλά εμμέσως πλην σαφώς, μετανοεί για αυτήν του την στάση. Δέχεται απόλυτα ότι όχι μόνο είναι Κύριος και Θεός ο Ιησούς, αλλά ότι Του είναι υποταγμένος. [Σε αντιδιαστολή με τα δαιμόνια που προσφώνησαν τον Ιησού Υιό του Θεού αλλά δεν Του υποτάχθηκαν (Λουκ. 8, 28)]. Τον έπεισε η ψηλάφηση που έκανε, ειδικά με την προτροπή του Ιησού. Δεν απαίτησε την αποδοχή και υποταγή του Θωμά ο Κύριος. Έγινε εκουσίως και αυθορμήτως. Και βέβαια, αυτό συνέβη και με τους υπόλοιπους μαθητές. Ο Ιησούς δεν διόρθωσε το Θωμά, οπότε αποδέχτηκε τον τίτλο «θεός». Με αυτήν την φράση, δόθηκε τέλος σε οποιαδήποτε αμφισβήτηση και αμφιβολία, επικράτησε η πίστη και η προσωπική σχέση με τον Κύριο, έγινε σχέση υποταγής. Δηλαδή, ακολουθείται το θέλημά Του, χωρίς αντιρρήσεις και εγωισμούς. 

Η φράση «Είσαι ο Κύριός μου και ο Θεός μου» έρχεται σε σύγκρουση με την φράση Dominus et Deus noster («Κύριος και Θεός ημών») με την οποία απαιτούσε να τον προσφωνούν, ο αυταρχικός αυτοκράτορας Δομιτιανός (81-96 μΧ.). Ειπώθηκε ακριβώς έτσι από το Θωμά, ή προτίμησε έτσι να τη διατυπώσει ο ευαγγελιστής Ιωάννης (το ευαγγέλιό του το έγραψε γύρω στο 90 μ.Χ.) για να διαφοροποιήσει την ταυτότητα των χριστιανών από τους Ρωμαίους εθνικούς; Ως αυτόπτης μάρτυρας ο Ιωάννης μας έδωσε μια απολύτως αξιόπιστη μαρτυρία για το τι ειπώθηκε. Ασφαλώς είναι μια πρώιμη αντίσταση του Χριστιανισμού στην κοσμική απολυταρχία ως αντίπαλος λόγος στη ρωμαϊκή εξουσία και τη λατρεία του αυτοκράτορα. Ο Χριστός λοιπόν, είναι ο μόνος αληθινός Κύριος και Θεός και κανένας άλλος. Αυτό οφείλουμε να ομολογούμε κι εμείς οι χριστιανοί, όπως ο Θωμάς, και να μην αμφιταλαντευόμαστε αναλόγως των περιστάσεων ειδικά όταν η κοσμική εξουσία αντιστρατεύεται την Εκκλησία.  

Άλλα σχόλια για την αυριανή περικοπή, εδώ, εδώ, εδώ, εδώ, εδώ, εδώ και εδώ.

ΔΙΑΒΑΣΕ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ (=read more)...