Ακούμε στην αυριανή περικοπή:
ὁ δὲ Ἰησοῦς εἶπεν αὐτοῖς· ἀμὴν λέγω ὑμῖν ὅτι ὑμεῖς οἱ ἀκολουθήσαντές μοι, ἐν τῇ παλιγγενεσίᾳ, ὅταν καθίσῃ ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου ἐπὶ θρόνου δόξης αὐτοῦ, καθίσεσθε καὶ ὑμεῖς ἐπὶ δώδεκα θρόνους κρίνοντες τὰς δώδεκα φυλὰς τοῦ Ἰσραήλ. (Ματθ. 19, 28)
Σας διαβεβαιώνω πως εσείς που με ακολουθήσατε, στην παλιγγενεσία, όταν ο Υιός του ανθρώπου καθίσει στον ένδοξο θρόνο του, και εσείς θα καθίσετε σε δώδεκα θρόνους, κριτές των δώδεκα φυλών του Ισραήλ.
Ο Ιησούς απαντά στο ερώτημα του Πέτρου, τι θα λάβουν οι μαθητές που άφησαν τα πάντα πίσω τους για Εκείνον (
στχ. 27). Εσείς που με ακολουθήσατε χωρίς να σας εμποδίσει τίποτα, δεν θα λάβετε τίποτα εδώ, αλλά θα λάβετε όταν γίνει η παλιγγενεσία, απάντησε. Πνευματική απολαβή θα έχουν, όταν γίνει η ανανέωση της δημιουργίας, το ξεκίνημα της νέας, αναστημένης ζωής. Ο Κύριος εδώ αναφέρεται στη δευτέρα παρουσία Του, όπου θα καθίσει στον ένδοξο θρόνο, και θα γίνει η κρίση όλων των ανθρώπων. Εκεί οι μαθητές θα καθίσουν σε δώδεκα θρόνους για να κρίνουν τις δώδεκα φυλές του Ισραήλ. Προφανώς και δεν αναφέρεται σε φυσικούς θρόνους, αλλά στην εξουσία που θα τους δώσει. Η εξουσία αυτή δεν είναι να κρίνουν ως δικαστές, αλλά ως θεμέλιο της πίστης και της διδασκαλίας (Εφεσ. 2, 20). Ως πρότυπα που αποτελούν τους δώδεκα στύλους που στηρίζουν την Εκκλησία. Και βέβαια, εδώ ο Κύριος χρησιμοποιεί ως λεκτικό σχήμα τις 12 φυλές του Ισραήλ, για να γίνει πιο κατανοητός στους μαθητές του, εννοώντας όλους όσους απαρτίζουν την Εκκλησία (Ισραηλίτες και εθνικούς). Οι μαθητές λοιπόν δεν θα κρίνουν, αυτό θα το κάνει αποκλειστικώς ο Κύριος, αλλά θα κάθονται δίπλα Του, διότι η κρίση θα γίνει μέσῳ της αποστολικής διδασκαλίας και η πίστη και το έργο τους θα καταδικάσει τους απίστους.
Εύλογα θα ρωτήσει κανείς, αν στους 12 θρόνους συμπεριελάμβανε και τον Ιούδα ο Κύριος, παρότι ως Θεός προγνώριζε ότι δεν θα ήταν. Ο Χριστός ενώ προγνωρίζει, δεν προδικάζει. Ο Ιούδας θα μπορούσε να επιλέξει να παραμείνει ως ένας από τους δώδεκα και ο Ιησούς αν αναφερόταν πρόωρα στην προδοσία του, τότε θα του στερούσε τη δυνατότητα επιλογής. Ουσιαστικά θα τον έδιωχνε πριν κάνει κάτι επιλήψιμο. Επίσης η θέση του Ιούδα καλύφθηκε από τον Ματθία, οπότε δεν ελαττώθηκε ο συμβολικός αριθμός των δώδεκα.
Όταν μιλά εκτενέστερα ο Ιησούς για την ώρα της κρίσεως στο Ματθ. 25, 31-46, δεν αναφέρει καθόλου τους δώδεκα θρόνους των μαθητών και γενικά δεν κάνει καμία αναφορά στους μαθητές. Όχι, δεν «ξέχασε» τι υποσχέθηκε στους μαθητές Του, ωστόσο χρειάζεται να διευκρινιστούν τα εξής για αυτές τις περιπτώσεις. Στο στίχο που εξετάζουμε σήμερα, ο Ιησούς θέλει να ενθαρρύνει τους μαθητές και ότι λέει το λέει μόνο σε αυτούς. Στο Ματθ. 25 μιλά σε πλήθος, πριν το πάθος, και δίνει την τελική προειδοποίηση για το μέλλον της ανθρωπότητας χωρίς υποσχέσεις, τονίζοντας ότι η ιδιότητα του κριτή είναι αποκλειστικώς δική του με βάση την αγάπη που διδάσκει το ευαγγέλιο (το οποίο οι μαθητές ως απόστολοι ανέλαβαν να κηρύξουν και διαδώσουν). Στο Ματθ. 19 ο Κύριος υπόσχεται την μεγάλη αυτή τιμή στους μαθητές γιατί προγνωρίζει το τι μέλλει γενέσθαι περί της αποστολής τους και το πως θα αποδείξουν (μαρτυρικώς) την πίστη τους, κάτι που δεν τους το αποκαλύπτει. Δεν θα συμμετέχουν λοιπόν κυριολεκτικώς στη δίκη αλλά οι θρόνοι τους θα συμβολίζουν την αποστολική μαρτυρία. Στο Ματθ. 25 δίνει ο Κύριος, μόνο την ουσία της κρίσης, χωρίς το γενικότερο πλάνο (στο οποίο συμμετέχουν οι μαθητές) για να τονίσει αυτό που πρέπει να έχουμε υπόψιν άπαντες για εκείνη την ώρα.
ΔΙΑΒΑΣΕ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ (=read more)...
