ΑΠΟ ΤΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ (30/11/2025) ΚΥΡΙΑΚΗ ΑΝΔΡΕΟΥ ΤΟΥ ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ ΤΟΥ ΠΡΩΤΟΚΛΗΤΟΥ

Ακούμε στην αυριανή περικοπή:

καὶ ἤγαγεν αὐτὸν πρὸς τὸν Ἰησοῦν. ἐμβλέψας αὐτῷ ὁ Ἰησοῦς εἶπε· σὺ εἶ Σίμων ὁ υἱὸς Ἰωνᾶ, σὺ κληθήσῃ Κηφᾶς, ὃ ἑρμηνεύεται Πέτρος. (Ιω. 1, 43)

Και τον έφερε στον Ιησού. Ο Ιησούς τον κοίταξε καλά και είπε: «Εσύ είσαι ο Σίμων, ο γιος του Ιωνά· εσύ θα ονομαστείς Κηφάς» –που σημαίνει Πέτρος.

Ο Ανδρέας, έφερε τον αδελφό του το Σίμωνα μπροστά στον Ιησού και εδώ έχουμε την πρώτη επαφή μεταξύ τους. Ο Ιωάννης δεν μας λέει τίποτα για τον Σίμωνα, το πως φερ' ειπείν αντέδρασε βλέποντας αυτόν που του υπέδειξε ο Ανδρέας ως το Μεσσία. Προφανώς τον κοίταγε αμήχανα. Ποια άλλη αντίδραση θα είχε άλλωστε ένας αγράμματος και απλοϊκός ψαράς; Ο Ιησούς όμως είδε στο πρόσωπο του Σίμωνα πολλά περισσότερα, μιας και δεν βλέπει μόνο το τώρα αλλά και το μετά. Είδε έναν σταθερό στην πίστη, έναν που θα είναι θεμέλιο για τους μαθητές και κάποιον που θα έχει πολύ σημαντική αποστολή. Τον κατονομάζει, δείχνοντας ότι ήδη τον γνωρίζει, παρότι δεν είναι κάποιος ονομαστός. Για τον Κύριο όμως είναι. Του αλλάζει το όνομα. Δεν είναι η πρώτη φορά που βλέπουμε αλλαγή ονόματος εκ Θεού, π.χ. ο Αβράμ που μετονομάστηκε σε Αβραάμ. Η αλλαγή ονόματος δεν είναι συμβολική, αλλά ανακοίνωση θείας αποστολής: Η Σάρα έγινε Σάρρα, ο Ιακώβ έγινε Ισραήλ.* Εδώ, ο Σίμων ως Πέτρος πλέον, θα γίνει «στήριγμα των αδελφών», θα ομολογήσει πρώτος την θεότητα του Χριστού, θα ενισχύει τους άλλους μαθητές και θα έχει πρωτεύοντα ρόλο στην πρώτη Εκκλησία. Το ότι δεν άλλαξε τα ονόματα των άλλων μαθητών δεν σημαίνει ότι καθένας τους δεν θα είχε σημαντική αποστολή και διακονία. Επίσης, η αλλαγή ονόματος σε Πέτρο, είναι μια προφητική δήλωση για το πως θα μεταμορφωθεί ο χαρακτήρας του: Από παρορμητικός σε σταθερό, από ανασφαλής σε ομολογητή, από αδύναμο σε μάρτυρα. Μόνο αυτός θα λάμβανε την αποστολή της θεμελιώδους σταθερότητας και θα ήταν η σταθερή μορφή που θα χρειάζονταν η πρωτοχριστιανική Εκκλησία στην αρχή της ύπαρξής της.  

*Σάρα (Sarai) = η κυρά μου, Σάρρα (Sarah) = η κυρά όλων

 Αβράμ = ένδοξος πατέρας, Αβραάμ = πατέρας έθνους

 Ιακώβ = αυτός που κρατά την πτέρνα, Ισραήλ = αυτός που αγωνίστηκε με το Θεό, ή υπερίσχυσε με το   Θεό.

Άλλα σχόλια για την αυριανή περικοπή, εδώ, εδώ, εδώ, εδώ, εδώ, και εδώ.

ΔΙΑΒΑΣΕ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ (=read more)...

«ΤΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΖΗΤΑΤΕ ΣΤΟΝ ΜΕΛΛΟΝΤΑ ΣΥΖΥΓΟ ΣΑΣ»

Δεν υπάρχει αμφιβολία όταν ακούμε ειδήσεις για δολοφονίες γυναικών από συζύγους ή συντρόφους, να αποστρεφόμαστε το τομάρι που το έπραξε. Κάναμε όμως τη σκέψη γιατί αφού ο τύπος είναι (και αποδείχτηκε) τομάρι, η αποθανούσα τον επέλεξε για σύντροφο ζωής; Πριν δηλαδή ήταν καλός και μετά του έστριψε η βίδα; Αυτό που θέλω να πω είναι, ότι κάποια σημάδια του κακού χαρακτήρα θα έδειχνε και πρότερα αλλά δεν τα είδε το θύμα. Δεν τα ήξερε; Τα έβλεπε και τα δικαιολογούσε; κ.λ.π. Από τη Βεντέτα Νο 28 (19/11/1965) το παρακάτω αρθράκι μιλάει για όσα οι τότε νέες θα έπρεπε να πρόσεχαν πριν μπούνε σε σχέση ζωής. Επειδή όμως η φύση του ανθρώπου δυστυχώς δεν αλλάζει προς το καλύτερο, εν πολλοίς ισχύουν και σήμερα... Το κακό είναι ότι οι νεότεροι δεν ακούν συμβουλές... 

ΔΙΑΒΑΣΕ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ (=read more)...

ΑΠΟ ΤΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ (23/11/2025) ΚΥΡΙΑΚΗ Θ' ΛΟΥΚΑ

Ακούμε στην αυριανή περικοπή:

ἀναπαύου, φάγε, πίε, εὐφραίνου (Λουκ. 12, 19)

ξεκουράσου, τρώγε, πίνε, διασκέδαζε.

Αυτές τις εντολές δίνει ο πλούσιος της παραβολής στη ψυχή του επειδή η σοδειά και τα κέρδη του ήταν υπέρ του δέοντος αυξημένα. Αν είμασταν στη θέση του, αυτά δεν θα λέγαμε κι εμείς; Ξεκούραση, φαΐ, ποτό και διασκέδαση. Αυτό δεν είναι εξάλλου το ιδεώδες της (κάθε) εποχής; Εγκλωβισμένος στην αυταπάτη της αφθονίας, του πλούτου, της ασφάλειας και της ηδονής, ο πλούσιος δεν έχει παρά να αφήσει εαυτόν να τον χαλιναγωγήσουν τα πάθη του. Ποια είναι η αυτοπραγμάτωσή του; Η άνευ κόπου διαρκής απόλαυση. Ει δυνατόν με πλήρη αδράνεια και με απέραντη τεμπελιά! Αυτά του προσφέρει ο πλούτος, τον οποίο ουσιαστικώς έχει θεοποιήσει. Όλα αυτά όμως αφενός απευθύνονται στο σώμα, αφετέρου κάνουν κακό στην ψυχή. Εδώ ο πλούσιος στέκεται μόνο στο σώμα, νομίζοντας ότι αυτή η κατάσταση θα ισχύει εσαεί. Ζει για το τώρα, εθελοτυφλώντας ότι κάποια στιγμή έρχεται και ο θάνατος. Αδιαφορεί για το παροδικό και εφήμερο της ύλης, και αμελεί για αυτό που μείνει μετά από αυτήν. Άραγε δεν γνωρίζει ότι μετά θάνατον ο υλικός πλούτος θα μείνει πίσω και στον άλλο κόσμο η ψυχή του θα είναι δίχως εφόδια (αρετές) για να βρεθεί εντός του παραδείσου; Σήμερα, αντιστοίχως εμείς που σκεφτόμαστε σαν τον άφρονα πλούσιο κι αν είχαμε τον πλούτο που είχε αυτός θα κάναμε τα ίδια, δεν το ξέρουμε; Και εμείς το ξέρουμε, και προφανώς κι εκείνος. Όμως, η δύναμη των παθών είναι πολύ μεγαλύτερη απ' όσο νομίζουμε, και εύκολα τυφλώνει την κρίση μας. Οι εντολές «ἀναπαύου, φάγε, πίε, εὐφραίνου» κάνουν έκδηλο το ότι ο πλούσιος βρισκόταν στο ναδίρ της πνευματικότητας. Σε αντίθεση με τον άσωτο υιό που κάποια στιγμή αντιλήφθηκε το πόσο χαμηλά είχε πέσει, ο πλούσιος ούτε καν το σκέφτηκε. Του το θύμισε παρακάτω (στχ. 20) ο Θεός, όταν ξαφνικά ο πλούσιος πέθανε. Η πνευματική αδράνεια τον έκανε ανίκανο να ξεφύγει από το τέλμα του. Βέβαια, αυτή του η αγάπη για τον πλούτο, είχε μετατραπεί σε λατρεία και κατά κάποιον τρόπο τον είχε θεοποιήσει. Γιατί να σκεφτεί διαφορετικά; Δεν διέφερε σε τίποτα από τα γουρούνια που τους αρέσει να κυλιόνται στο βούρκο και τις λάσπες. Απλά αυτός κυλιόταν στο βούρκο του πλούτου. Εμείς οφείλουμε να δούμε ως παράδειγμα προς αποφυγήν τον άφρονα πλούσιο, και να μιμηθούμε τους άγιους της Εκκλησίας που ακριβώς έπρατταν το αντίθετο από το «ἀναπαύου, φάγε, πίε, εὐφραίνου». Μελέτη, άσκηση, δουλειά και χαρά μέσα από την προσφορά χαράς, ήταν και είναι η ζωή τους. Κι όσο για τον υλικό πλούτο... πλήρη αδιαφορία. Αυτό το τελευταίο είναι δύσκολο για μας...    

Άλλα σχόλια για την αυριανή περικοπή, εδώ, εδώ, εδώ, εδώ και εδώ.

ΔΙΑΒΑΣΕ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ (=read more)...

ΤΟ ΣΟΦΟ ΤΕΣΤ ΤΟΥ ΣΩΚΡΑΤΗ

Όταν σου λένε πως έχουν να σου πουν κάτι σημαντικό για κάποιον άλλο, τι κάνεις; Του λες να το ακούσεις αμέσως. Εκτός κι αν είσαι φιλόσοφος επιπέδου Σωκράτους... Βέβαια δεν είσαι, και ούτε πρόκειται να γίνεις, οπότε δεν θα κάτσεις να... φιλτράρεις την πληροφορία πριν καν την ακούσεις. Θα την φιλτράρεις, αν την φιλτράρεις αφού ακούσεις. Ο Σωκράτης όμως πριν ακούσει, άρχισε την ανάκριση και δεν του βγήκε σε κακό! Από τον Καζαμία 2025 (εκδόσεις Λιναρδάτου) το παρακάτω αρθράκι. 

ΔΙΑΒΑΣΕ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ (=read more)...

ΑΠΟ ΤΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ (16/11/2025) ΚΥΡΙΑΚΗ ΜΑΤΘΑΙΟΥ ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ ΚΑΙ ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΟΥ

Ακούμε στην αυριανή περικοπή:

Ὁ δὲ Ἰησοῦς ἀκούσας εἶπεν· οὐ χρείαν ἔχουσιν οἱ ἰσχύοντες ἰατροῦ, ἀλλ’ οἱ κακῶς ἔχοντες. (Ματθ. 9, 12)

Ο Ιησούς, αφού άκουσε, είπε: δεν έχουν ανάγκη οι υγιείς τον γιατρό, αλλά οι ασθενείς.

Αυτή είναι η απάντηση του Κυρίου στους Φαρισαίους που τον κατηγορούσαν επειδή έτρωγε και συναναστρεφόταν με τελώνες και αμαρτωλούς. Παρουσιάζει εαυτόν ως γιατρό που δεν ήρθε να τιμωρήσει τους αμαρτωλούς, αλλά να τους θεραπεύσει. Η αμαρτία είναι η ασθένεια της ψυχής του μεταπτωτικού ανθρώπου και ως φάρμακο είναι η μετάνοια. Ως γιατρός ο Κύριος, προστρέχει (από αγάπη) στους αμαρτωλούς και δεν τους αποστρέφεται. Σε αντίθεση βέβαια με τους Φαρισαίους που θεωρούσαν τον εαυτό τους υγιή και δεν καταλάβαιναν την (πνευματική) αρρώστια τους, με συνέπεια να μην μπορούν να θεραπευτούν. Θα μπορούσαμε να πούμε ότι εδώ ανταποδίδει την ειρωνεία των Φαρισαίων (στχ. 11) με αυτήν του την απάντηση ο Ιησούς. Εντούτοις, μας δείχνει την πνευματική διάσταση που έχει η Εκκλησία Του. Είναι ένα θεραπευτήριο ψυχών και όχι ένας σύλλογος υγιών και αναμάρτητων. Όποιος πιστεύει ότι είναι αναμάρτητος, τότε πόρρω απέχει από τη διδασκαλία της Εκκλησίας και διακατέχεται από την πλάνη των Φαρισαίων. Στη σωτηριολογική διάσταση της επαφής του Κυρίου με τους αμαρτωλούς, οφείλουμε να εστιάσουμε και να δράσουμε υπέρ των ασθενών στην πίστη. Μπορεί εμείς να μην είμαστε τόσο δυνατοί πνευματικώς για να έχουμε το ρόλο του ιατρού, (σ' αυτό προσφέρουν πεπειραμένοι και ασκητές ιερείς και μοναχοί) ωστόσο οφείλουμε να μην αποστρεφόμαστε τους αμαρτωλούς και να μην τους συμπεριφερόμαστε σαν μιάσματα, αλλά να τους προσφέρουμε λίγη έστω ανθρωπιά χωρίς καθωσπρεπισμό και υπεροψία, ώστε αν είναι δεκτικοί να στραφούν προς Χριστό να βρουν στην Εκκλησία ψυχική ανακούφιση. Επιπλέον, αν εμείς νιώσουμε πως ξεστρατίσαμε, να θυμόμαστε τον ιατρό - Ιησού, και να τρέξουμε σ' Εκείνον, γιατί είναι ο μόνος που θα μας αγκαλιάσει και θα μας θεραπεύσει.  

ΔΙΑΒΑΣΕ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ (=read more)...

ΣΥΝΤΑΓΕΣ ΤΗΣ ΜΑΜΑΣ: ΜΟΣΧΑΡΑΚΙ - ΣΤΗΘΟΣ ΓΕΜΙΣΤΟ

Ο φθινοπωρινός καιρός έχει μπει για τα καλά, οπότε πρέπει να τρώμε και καλά. Όσο μας επιτρέπει η τσέπη μας βέβαια... Μιας και πλησιάζει η νηστεία των Χριστουγέννων στις 15/11, προλαβαίνουν όσοι θα κατέβουν στην αρένα της ασκήσεως να φάνε κανένα κρεατικό μέχρι να το στερηθούν. Από το Ρομάντσο Νο 925 (22/11/1960) η παρακάτω συνταγή με στήθος μοσχαράκι γεμιστό με χοιρινό κιμά! Μιλάμε για μια πεντανόστιμη κρεατική πανδεσία, για όσους είναι φανατικοί κρεατοφάγοι! Για τις θερμίδες ωστόσο δεν θα πω τίποτα, είναι κάργα, αλλά μπρος την γαστρονομική απόλαυση, αυτό είναι μια ασήμαντη λεπτομέρεια. Με λίγη νηστεία και σωματική άσκηση, τις καίμε στο πιτς φυτίλι! Και καλή σας όρεξη!  

ΔΙΑΒΑΣΕ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ (=read more)...

ΑΠΟ ΤΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ (09/11/2025) ΚΥΡΙΑΚΗ Ζ' ΛΟΥΚΑ

Λέει ο Ιησούς στην σημερινή περικοπή:

καὶ εἶπεν ὁ Ἰησοῦς· τίς ὁ ἁψάμενός μου; ἀρνουμένων δὲ πάντων εἶπεν ὁ Πέτρος καὶ οἱ σὺν αὐτῷ· ἐπιστάτα, οἱ ὄχλοι συνέχουσί σε καὶ ἀποθλίβουσι, καὶ λέγεις τίς ὁ ἁψάμενός μου; (Λουκ. 8, 45)

Και είπε ο Ιησούς: Ποιος με άγγιξε; Ενώ όλοι το αρνούνταν, είπε ο Πέτρος και όσοι ήταν μαζί του: Διδάσκαλε, τα πλήθη σε συνωθούν και σε πιέζουν, και εσύ λες: Ποιος με άγγιξε;

Ο Ιησούς δεν ρωτούσε επειδή δεν ήξερε ποιος τον άγγιξε. Ως Θεός ασφαλώς και ήξερε. Ήθελε να αναδείξει την πίστη της γυναίκας που τον άγγιξε και με αυτό το μόνο άγγιγμα θεραπεύτηκε. Ο Πέτρος όμως, αδυνατώντας να καταλάβει αυτό, εξέφρασε μια φαινομενικώς ρεαλιστική θέση: Από τη στιγμή που σε πιέζουν και σε ακουμπούν πλήθη κόσμου, γιατί αναζητάς το ποιος σε άγγιξε; Ο Πέτρος έβλεπε τον όχλο που ακολουθούσε τον Ιησού, ο Κύριος την πίστη που είχαν όλοι αυτοί. Τι κι αν τον ακολουθούσε σε απόσταση αναπνοής μάλιστα πλήθος, μόλις μία γυναίκα είχε την απαιτούμενη πίστη για να της δοθεί η θεία χάρη και να θεραπευτεί. Μη λησμονούμε πως ο Κύριος όταν βλέπει πίστη ανταποκρίνεται αμέσως, και εδώ έκανε το θαύμα δίχως καν να σταθεί ενώπιον της γυναίκας. Τόσο πλήθος τον ακουμπούσε κι όμως κανείς δεν είχε πίστη, ή ορθότερα ισχυρή πίστη. Είχαν την περιέργεια να δουν και να ακούσουν αλλά μέχρις εκεί. Όπως σήμερα που κάμποσοι συρρέουν στις εκκλησίες, ειδικά σε εορταστικές ημέρες, αλλά όχι από πίστη, αλλά από συνήθεια... Να λοιπόν γιατί ο Κύριος αναζήτησε αυτήν που τον άγγιξε. Για να την κάνει παράδειγμα σε όλους τους άλλους, και βέβαια σε 'μας. Εκεί ήταν για όλους, αλλά επιβράβευσε την πίστη και αυτήν αναζήτησε. Δεν ωφελεί λοιπόν να βρισκόμαστε απλώς στο πλήθος. Ούτε η παρουσία άνευ πίστης έχει κάποια αξία. Τουναντίον μάλιστα. Αν μείνουμε στην οπτική αντίληψη του Πέτρου, τότε δεν κατανοούμε την πνευματική διάσταση του θαύματος. Μέχρι τότε ο Πέτρος και οι άλλοι μαθητές βρίσκονταν στο στάδιο της αισθητής εμπειρίας και όχι της πνευματικής διάκρισης. Ακόμη δεν είχαν ανέβει από τη φυσική στην πνευματική κατανόηση των πραγμάτων. Εμείς όμως, ως μέλη της Εκκλησίας, γνωρίζουμε ότι η σχέση με το Χριστό δεν είναι φυσική επαφή, αλλά μυστική κοινωνία με τη θεία χάρη.    

Άλλα σχόλια για την αυριανή περικοπή, εδώ, εδώ, εδώ, εδώ, εδώ, και εδώ.

ΔΙΑΒΑΣΕ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ (=read more)...

Ο ΣΟΦΟΣ ΘΑΛΗΣ, Ο ΜΑΚΡΙΝΟΣ ΟΥΡΑΝΟΣ ΚΑΙ ΤΟ ΠΗΓΑΔΙ!

Το να είσαι σοφός, σίγουρα είναι σπουδαίο πράγμα αλλά και θεμιτό από πολλούς. Βέβαια, η σοφία έχει το ελάττωμα να... σε παρασέρνει και να χάνεις τη γη από τα πόδια σου! Θέλει κι αυτή το ρέγουλό της, πως ν το κάνουμε. Στο παρακάτω κειμενάκι το πάθημα του σοφού Θαλή του Μιλήσιου είναι ωστόσο διδακτικό: Καλό το κυνήγι της σοφίας αλλά η προσοχή δεν πρέπει μόνο να μονοπωλείται σε αυτήν. Υπάρχουν κι άλλα πράγματα, όπως τα ατυχήματα! Το θέμα είναι να μαθαίνουμε από τα παθήματά μας, εκεί βρίσκεται η σοφία ή έστω κάτι από αυτήν.  (Το απόσπασμα το αλίευσα από το βιβλίο του καθηγητή Ι. Τουλουμάκου «Το χιούμορ την αρχαία Ελλάδα», 2003)

ΔΙΑΒΑΣΕ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ (=read more)...