ΑΠΟ ΤΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ (24/08/2025) ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΑ' ΜΑΤΘΑΙΟΥ

Ακούμε στην αυριανή περικοπή:

ἰδόντες δὲ οἱ σύνδουλοι αὐτοῦ τὰ γενόμενα ἐλυπήθησαν σφόδρα, καὶ ἐλθόντες διεσάφησαν τῷ κυρίῳ ἑαυτῶν πάντα τὰ γενόμενα. (Ματθ. 18, 31)

Όταν το είδαν αυτό οι σύνδουλοί του, λυπήθηκαν πάρα πολύ, και πήγαν και διηγήθηκαν στον κύριό τους όλα όσα έγιναν.

Ποια είναι η συνήθης παραίνεση που δίνουν πολλοί σήμερα; Να ακούς και να μη μιλάς. Να κάνεις τη δουλειά σου και να αδιαφορείς για τα όσα συμβαίνουν μη και και βρεις κανένα μπελά. Ευτυχώς για τον αδικημένο δούλο της παραβολής, δεν είχαν τη σημερινή νοοτροπία οι υπόλοιποι δούλοι που είδαν την αδικία που του έκανε ο ευεργετημένος δούλος από τον Κύριο, επειδή του χρώσταγε χρήματα. Ο ευεργετημένος δούλος χρωστούσε πολλά και ο Κύριος τον ευσπλαχνίστηκε και του χάρισε το χρέος. Όμως εκείνος, δεν έπραξε ομοίως για ένα μικρό χρέος που του χρωστούσε ένας άλλος δούλος και τον έστειλε φυλακή. Καταφανής η αδικία, η οποία σε κανέναν δεν αρέσει, ειδικά άμα είναι αυτός που αδικείται. Εν προκειμένῳ η αδικία δεν πέρασε απαρατήρητη. Μπορείς ο άρχοντας στην παραβολή (δηλ. ο Θεός) να μην την είδε γιατί έγινε μακριά του, ωστόσο την είδαν άλλοι. Και αυτοί πήγαν και πληροφόρησαν τον Κύριο για το τι συνέβη. Όχι γιατί ήταν καταδότες ή κατασκόπευαν το οτιδήποτε, αλλά γιατί η συνείδησή τους δεν θα ηρεμούσε αν δεν αποκαθίστατο η αλήθεια. Η αδικία δεν είναι υπόθεση μόνο μεταξύ αδικούντος και αδικημένου, αλλά όλων όσων την γνωρίζουν και είτε την καταγγέλλουν, είτε την επιδοκιμάζουν διά της ανοχής και της σιωπής τους. Πολλῷ δε μάλλον όταν αυτή συντελείται εντός του σώματος της Εκκλησίας. Η αδικία δεν έφερε οργή αλλά λύπη. Λύπη γιατί ο ευεργετηθείς ήταν ανάξιος της ευεργεσίας, λύπη γιατί η ευεργεσία δεν έφερε κι άλλη ευεργεσία. Και δεν έμεινε μόνο μεταξύ τους διότι η απανθρωπιά και η ασπλαχνία πρέπει να απομονώνονται και όχι να γίνονται ανεκτές, από όποιον κι αν προέρχονται. Και κυρίως να μην προκαλεί φόβο η όποια ενδεχόμενη αντίδραση του αδικούντος σε αυτόν που τον καταγγέλλει. Εν προκειμένῳ, τίποτα δεν μένει κρυφό από τον Κύριο μιας και ως Θεός μπορεί να βλέπει και να ακούσει τα πάντα. Είναι για μας η στάση αυτών που κατήγγειλαν την αδικία, παράδειγμα ανθρώπων που εναντιώνονται σ' αυτήν.        

Άλλα σχόλια για την αυριανή περικοπή, εδώ, εδώ, εδώ, εδώ και εδώ.

ΔΙΑΒΑΣΕ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ (=read more)...

«ΘΕΩΡΊΑ ΚΑΙ ΠΡΑΞΙΣ»

Οι διακοπές πολλών, αντί να είναι τον Ιούλιο που κάνει την πολύ τη ζέστη, είναι εκεί γύρω στο 15Αύγουστο. Κι έτσι αυτήν την περίοδο, η «νέκρα» στην πόλη και ο χαμός στην παραλία είναι το συνήθες φαινόμενο. Το παρακάτω εύθυμο διηγηματάκι από την Βεντέτα Νο 327 (12/8/1971) προσφέρεται για ανάγνωσμα χαλάρωσης είτε βρίσκεσαι στην παραλία, είτε ξάπλα πουθενά αλλού! Για να περνά η ώρα όσο ο οίστρος βρίσκεται κι αυτός σε διακοπές...!

ΔΙΑΒΑΣΕ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ (=read more)...

ΑΠΟ ΤΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ (17/08/2025) ΚΥΡΙΑΚΗ Ι' ΜΑΤΘΑΙΟΥ

Ακούμε στην αυριανή περικοπή:

Κύριε, ἐλέησόν μου τὸν υἱόν, ὅτι σεληνιάζεται καὶ κακῶς πάσχει· πολλάκις γὰρ πίπτει εἰς τὸ πῦρ καὶ πολλάκις εἰς τὸ ὕδωρ. (Ματθ. 17, 15)

Κύριε, σπλαχνίσου το γιο μου, γιατί είναι επιληπτικός και υποφέρει· πολλές φορές μάλιστα πέφτει στη φωτιά και στο νερό.

Γονυπετής πατέρας ζητάει από τον Ιησού να ελεήσει το γιο του γιατί σεληνιάζεται και υποφέρει άσχημα. Παθαίνει δηλαδή επιληπτικές κρίσεις, οι οποίες καθώς πίστευαν τότε, επηρεάζονταν από τις φάσεις της σελήνης. Και όχι μόνο. Πολλές φορές άλλοτε πέφτει στη φωτιά και άλλοτε στο νερό, κινδυνεύοντας σωματικά. Κάτι που μας υποδηλώνει την ύπαρξη δαιμόνιου. Η κατάσταση είναι τόσο σοβαρή που ούτε οι μαθητές κατάφεραν να θεραπεύσουν το παιδί (στχ. 16). Σε μια τέτοια περίπτωση, η ίαση δεν είναι ούτε εύκολη, αλλά ούτε και ανύπαρκτη. Ο πατέρας εν προκειμένῳ στρέφεται στον Κύριο, παρότι προηγουμένως οι μαθητές δεν τα κατάφεραν. Ασφαλώς θα είχε ακούσει για τις θεραπείες που έκανε ο Ιησούς και ήταν γι' αυτόν η μοναδική λύση. Το παιδί με τα συμπτώματα που είχε, κάποια στιγμή θα τραυματιζόταν θανάσιμα. Ο δαίμονας σε αυτά δεν κάνει εκπτώσεις: Αποσκοπεί στην καταστροφή του ανθρώπου, ψυχικά και σωματικά. Πλέον η κατάσταση βρισκόταν στα χέρια του Κυρίου. Θα μπορούσαμε να είμαστε κι εμείς στη θέση του δαιμονισμένου. Με αστάθεια και μεταπτωτικότητα της ψυχής χωρίς Χριστό όπως κάνει ο σεληνιασμός και με έντονα τα πάθη της οργής και της εμπάθειας (πυρ) αφενός και αφετέρου της ραθυμίας και της ψυχρότητας (ύδωρ). Αυτό το κακό σενάριο δεν μας περνάει από μυαλό όταν κλείνουμε την πόρτα στον Κύριο, και παράλληλα προσκαλούμε το δαίμονα πράττοντας αμαρτίες... Κάτι που θα φτάσει σε πώρωση και θα μας στερήσει τη δυνατότητα επιστροφής και μεταμέλειας. Η περιγραφή δαιμονισμένων μας δείχνει το που οδηγούμαστε αλλά λόγῳ αλαζονείας δεν το αποδεχόμαστε και το απορρίπτουμε.    

Άλλα σχόλια για την αυριανή περικοπή, εδώ, εδώ, εδώ, εδώ, και εδώ.

ΔΙΑΒΑΣΕ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ (=read more)...

«ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ! ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ!»

15αύγουστος, και οι περισσότεροι σκέφτονται την ανάπαυλα της αργίας, την απόδραση από την πόλη και ολοένα και λιγότεροι την εορτή της Εκκλησίας. Είναι δε τόσο άσχετοι που εύχονται «Καλή Παναγιά», λες και η Παναγία άλλοτε είναι καλή και άλλοτε κακιά! Καλή γι' αυτούς είναι όταν υπάρχει αργία, χωρίς αργία είναι αδιάφορη... Το παρακάτω ποίημα προέρχεται από το περιοδικό «Προς τη Νίκη» Νο 252 (15/8/1976) της Χλόης Αχαϊκού, από εποχές που ο κόσμος πίστευε περισσότερο. Ευχές για υγεία, σωματική και πνευματική. Ειδικώς τη δεύτερη...

ΔΙΑΒΑΣΕ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ (=read more)...

ΓΕΛΑΣΤΕ ΠΑΡΑΚΑΛΩ

Η πόλη άδειασε και οι παραλίες γέμισαν. Κλασσικός Αύγουστος δηλαδή. Και με τη ζέστη σε ντουζένια, το μόνο που μπορώ να κάνω για να περάσει ευχάριστα η ώρα, είναι να βάλω ένα ανέκδοτο για ξορκίσουμε ζέστη και κούραση, έστω και στιγμιαία. Το γέλιο κάνει καλό...

ΔΙΑΒΑΣΕ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ (=read more)...

ΑΠΟ ΤΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ (10/8/2025) ΚΥΡΙΑΚΗ Θ' ΜΑΤΘΑΙΟΥ

Ακούμε στην αυριανή περικοπή:

εὐθέως δὲ ἐλάλησεν αὐτοῖς ὁ Ἰησοῦς λέγων· θαρσεῖτε, ἐγώ εἰμι· μὴ φοβεῖσθε. (Ματθ. 14, 27)

Αμέσως όμως ο Ιησούς τους μίλησε και τους είπε: «Έχετε θάρρος! Εγώ είμαι· μη φοβάστε».

Φοβισμένοι οι μαθητές βλέποντας μες τη νύχτα τη φιγούρα του Ιησού να περπατά στη φουρτουνιασμένη θάλασσα, τον άκουσαν να τους λέει να μην ολιγοπιστούν. Ανθρώπινη αντίδραση η ανησυχία σε περίπτωση θαλασσοταραχής, αλλά ο φόβος είναι δείγμα αδυναμίας. Οι μαθητές, παρότι είχαν εμπειρία από την προστασία που τους παρείχε ο Κύριος, εντούτοις φοβόντουσαν. Και όταν είδαν τη φιγούρα Του να περπατά στα κύματα φοβήθηκαν ακόμα πιο πολύ. Ο Ιησούς για να τους βγάλει από τη δύσκολη θέση, τους είπε να δείξουν θάρρος, γιατί βρίσκεται ο ίδιος εκεί. Η φράση «Εγώ ειμί» (=εγώ είμαι), χωρίς να πει το όνομά Του, αρκούσε να τους δηλώσει την παρουσία του. Η φωνή του τους είναι οικεία. Αν τους έδινε αποδείξεις για το ποιος ήταν, τότε θα είχε παρασυρθεί από τον φόβο των μαθητών. Εγώ είμαι, που σημαίνει πως όπου βρίσκεται ο Κύριος, δεν υπάρχει ούτε φόβος, ούτε πανικός, ούτε απελπισία. Συνεπώς, ούτε οι μαθητές, αλλά ούτε και εμείς αν βάλουμε το Θεό στη ζωή μας (προσκαλώντας την παρουσία Του, είτε με την προσευχή, είτε με την επίκληση του ονόματός του) θα πρέπει να νιώθουμε τρόμο και φόβο. 

«Θαρσεῖτε» λοιπόν, γιατί χωρίς το θάρρος που προέρχεται από τη βεβαιότητα της παρουσίας του Χριστού, δεν θα προχωρήσει κανείς προς την πηγή της ζωής στην ουράνια βασιλεία. (Το ακούμε κι άλλες φορές από τον Ιησού, όπως στο Ματθ. 9, 2  Ματθ. 9, 22  Ιω. 16, 33). Και κυρίως καλεί ο Κύριος σε υπέρβαση της αδύναμης ανθρώπινης θέλησης. Το «μη φοβεῖσθε» (=μη φοβάστε) είναι μια προτροπή που εύκολα θα τη  λέγαμε σε κάποιον, όμως δεν θα μπορούσαμε να του παρέχουμε με την ίδια ευκολία την εγγύηση ότι όλα θα πάνε καλά. Ο Χριστός όμως, διά της πίστης μας, είναι εγγύηση και σιγουριά, παρέχει ελπίδα και εμπιστοσύνη. Οπότε στις δικές μας φουρτούνες, αρκεί να τον καλέσουμε και θα μας διώξει τον φόβο. Αρκεί να τον πιστεύουμε (με την έννοια να κινούμαστε στο δρόμο που Εκείνος χάραξε), και να συγκρατούμε την εγωπάθεια που μας κυριεύει και μας τυφλώνει.  

Άλλα σχόλια για την αυριανή περικοπή, εδώ, εδώ, εδώ, εδώ και εδώ.

ΔΙΑΒΑΣΕ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ (=read more)...

«ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΑ ΠΑΙΧΝΙΔΙΑ»

Ζέστη, παραλία, βαρεμάρα και διάβασμα. Κοινώς... χαλάρωση. Αυτό το μοτίβο βλέπει κανείς στις παραλίες αυτόν τον καιρό. Βλέπει κι άλλα, αλλά κυρίως αυτό. Περί διαβάσματος, το παρακάτω αισθηματικό διηγηματάκι από τη Βεντέτα Νο 61 (8/7/1966), είναι μια καλή πρόταση για κάτι ευκολοχώνευτο και ευκολοδιάβαστο. Αφορά στο κόλπο που κάνει κάποια για να διαπιστώσει τα αισθήματα του μπερμπάντη αγαπητικού της. Τελικά «είναι όλοι ίδιοι;», όπως αναρωτιέται η ηρωίδα, ή είναι «όλες ίδιες;» Καλή ανάγνωση.

ΔΙΑΒΑΣΕ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ (=read more)...

«ΓΙΑ ΝΑ ΕΧΕΤΕ ΜΙΑ ΚΟΜΨΗ ΣΙΛΟΥΕΤΑ...»

Πολλές φορές στα παλιά περιοδικά βρίσκω αρθράκια που δίνουν συμβουλές για τη γυναικεία σιλουέτα. Για να βάζουν τόσα πολλά, μάλλον οι αναγνώστριες δεν έκαναν τον κόπο να τα εφαρμόσουν. Καλοκαίρι διανύουμε, η όρεξη ανοίγει, οπότε η μάσα είναι στο φόρτε της (όπως και τις υπόλοιπες εποχές του έτους βέβαια) και κάποιες οδηγίες πρέπει να τις ακολουθήσουν οι φαγανούλες κυρίες ανεξαρτήτου ηλικίας. Από την Βεντέτα Νο 169 (1/8/1968) το παρακάτω αρθράκι λέγοντας πάνω κάτω γνωστές υποδείξεις. Το έβαλα γιατί μου άρεσε η έκφραση «Μην επιδιώξετε να χάσετε όλα τα περιττά κιλά σε μια εβδομάδα ή δεκαπέντε μέρες» και αναρωτήθηκα το πως γίνεται αυτό! Διότι άμα χαθούν ας πούμε 10 κιλά σε μια ή 2 εβδομάδες, τότε μιλάμε για ρεκόρ που θα γραφτεί το βιβλίο Γκίνες! Δυστυχώς περιττά κιλά λογίζονται τα πάνω των 5! Εμ, για καναδυό κιλάκια θα γραφόταν κοτζάμ άρθρο; Λέω εγώ τώρα...

ΔΙΑΒΑΣΕ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ (=read more)...