Δεν υπάρχει αμφιβολία όταν ακούμε ειδήσεις για δολοφονίες γυναικών από συζύγους ή συντρόφους, να αποστρεφόμαστε το τομάρι που το έπραξε. Κάναμε όμως τη σκέψη γιατί αφού ο τύπος είναι (και αποδείχτηκε) τομάρι, η αποθανούσα τον επέλεξε για σύντροφο ζωής; Πριν δηλαδή ήταν καλός και μετά του έστριψε η βίδα; Αυτό που θέλω να πω είναι, ότι κάποια σημάδια του κακού χαρακτήρα θα έδειχνε και πρότερα αλλά δεν τα είδε το θύμα. Δεν τα ήξερε; Τα έβλεπε και τα δικαιολογούσε; κ.λ.π. Από τη Βεντέτα Νο 28 (19/11/1965) το παρακάτω αρθράκι μιλάει για όσα οι τότε νέες θα έπρεπε να πρόσεχαν πριν μπούνε σε σχέση ζωής. Επειδή όμως η φύση του ανθρώπου δυστυχώς δεν αλλάζει προς το καλύτερο, εν πολλοίς ισχύουν και σήμερα... Το κακό είναι ότι οι νεότεροι δεν ακούν συμβουλές...
