Ακούμε στην αυριανή περικοπή:
ἀεὶ γὰρ ἡμεῖς οἱ ζῶντες εἰς θάνατον παραδιδόμεθα διὰ Ἰησοῦν, ἵνα καὶ ἡ ζωὴ τοῦ Ἰησοῦ φανερωθῇ ἐν τῇ θνητῇ σαρκὶ ἡμῶν. (Β' Κορ. 4, 11)
Eπειδή, εμείς που ζούμε παραδινόμαστε στον θάνατο για χάρη του Iησού, ώστε να φανερωθεί στο θνητό μας σώμα η ζωή του Ιησού.
Αναφερόμενος στους αποστόλους, ο Παύλος, λέει ότι παραδίδονται για χάρη του Ιησού στο θάνατο. Παραδέχεται ότι η διδασκαλία του ευαγγελίου όχι απλά έχει κούραση, αλλά είναι επικίνδυνη διότι το κήρυγμα ενοχλεί και απειλούνται με θάνατο από τους διώκτες τους. Για να διαδώσουν τη διδασκαλία του Κυρίου που οδηγεί προς τη ζωή, εκείνοι ρισκάρουν τη ζωή τους. Με τον τρόπο που παρεμβαίνει και τους προστατεύει ο Χριστός, φανερώνεται ότι είναι ζωντανός και παρών στο έργο τους. Με άλλα λόγια, μας λέει ο απ. Παύλος, ότι αν ο Κύριος δεν ήταν Θεός και υπήρχε μόνο στην φαντασία τους, δεν θα μπορούσαν οι απόστολοι να φέρουν σε πέρας το έργο της διδασκαλίας. Ήταν ζωντανός ο Παύλος όχι γιατί ήταν ικανός στο να προστατεύεται από μόνος του, αλλά λόγῳ θείας παρέμβασης. Προφανώς είδε δει αρκετές φορές το χάρο με τα μάτια του. Τι πιο μεγάλη λοιπόν παρότρυνση για εκείνον και τους υπόλοιπους να συνεχίσουν παρά την κόπωση ή την καταβολή (εξασθένηση) ή και την εξάντληση ενίοτε που τους έριχνε κάτω (στχ. 9). Τι πιο μεγάλη απόδειξη για εμάς! Εύκολα κουραζόμαστε, πέφτουμε, και αντί να δούμε ότι παραμένουμε ζωντανοί επειδή έχει τρόπο να παρεμβαίνει ο Κύριος, παραπονιόμαστε και ψάχνουμε δικαιολογίες... Στο θνητό σώμα των αποστόλων φανερώθηκε η ζωή του Ιησού. Δηλαδή τους γέμισε ζωοποιό δύναμη και συνέχισαν αυτό που Εκείνος τους είχε δώσει εντολή να πράξουν (Ματθ. 28,19). Στο δικό μας θνητό σώμα, αν Τον δεχτούμε, θα φανερωθεί η ζωή του Ιησού για να σώσουμε εαυτόν (και τους γύρω μας, ως παράδειγμα τουλάχιστον)!
