Φθινόπωρο χωρίς ψυχρούλα και μελαγχολία δεν γίνεται. Μπροστά στο φυλλορόισμα των δέντρων, στην αισθητή μείωση της ημέρας έναντι της νύχτας, που και που ο νους κάπου θα ανατρέξει στο παρελθόν να βρει παρηγοριά σε αναμνήσεις είτε ευχάριστες, είτε συναισθηματικά φορτισμένες. Έτσι, για να διακόψει τη ρουτίνα. Από την Βεντέτα Νο 192 (9/1/1969) το παρακάτω αισθηματικό διηγηματάκι συνάδει με τον φθινοπωρινό καιρό που διανύουμε και σχετίζεται με ανεκπλήρωτους έρωτες κλπ, κλπ. Για όσους έχουν μπροστά τους ένα βαρετό Σαββατοκύριακο, το οποίο δεν λέει να περάσει για να ξανάρθει η Δευτέρα που μας θέτει, θέλοντας και μη, εν κινήσει!
