Τι περίεργο πράγμα το λάθος. Κυρίως αφού το διαπράξεις. Πιο πριν, συνήθως το λογάς για σωστό. Ενίοτε το διαπράττεις εν γνώση σου. Όπως και να 'χει, το λάθος άμα δεν διορθώνεται είναι πιο ζόρικο. Και δυστυχώς το βιώνουμε παντού. Υπάρχει κανείς που να μην έχει κάνει λάθη; Μόνο τα μωρά... Όσο μεγαλώνουμε, μεγαλώνουν κι αυτά, μας λέει το παρακάτω ποίημα του Αριστοτέλη Νικ. Ραψομανίκη (όπως το βρήκα στο ημερολόγιο) και έχουν ενσωματωθεί στη ζωή μας τόσο πολύ που έγιναν δεύτερη φύση μας. Τελικά, μόνο όταν τα ξεχνάμε κάπως απαλλασσόμαστε από αυτά, πρόσκαιρα...
