Ακούμε στην αυριανή ευαγγελική περικοπή:
εἶτα λέγει τῷ Θωμᾷ· φέρε τὸν δάκτυλόν σου ὧδε καὶ ἴδε τὰς χεῖράς μου, καὶ φέρε τὴν χεῖρά σου καὶ βάλε εἰς τὴν πλευράν μου, καὶ μὴ γίνου ἄπιστος, ἀλλὰ πιστός. (Ιω. 20, 27)
Έπειτα λέει στο Θωμά: «Φέρε το δάχτυλό σου εδώ και δες τα χέρια μου, και φέρε το χέρι σου και βάλε το στην πλευρά μου και μη γίνεσαι άπιστος, αλλά πιστός».
Ο Κύριος μπροστά στο Θωμά, ο οποίος εξέφρασε αμφιβολίες στους υπόλοιπους μαθητές για την ανάσταση πριν ξαναεμφανισθεί ο αναστηθείς Ιησούς κοντά τους, δείχνει συγκατάβαση και ανοχή για τη στάση του άπιστου μαθητή του. Θα μπορούσε να τον επιτιμήσει, να του μιλήσει αυστηρά και να δείξει την απογοήτευσή Του για την αλαζονική στάση του Θωμά. [Όπως έχει παρομοίως κάνει για τον Πέτρο (Ματθ. 14, 31) ή τον Ιωάννη και τον Ιάκωβο (Μαρκ. 10, 38)] Εντούτοις του μίλησε στοργικά και του έδωσε μία απόδειξη του ποιός είναι, πριν δεχτεί να τον ψηλαφήσει. Χρησιμοποίησε τα ίδια λόγια που ο Θωμάς είπε στους μαθητές πριν εμφανισθεί και πάλι ο Κύριος (στχ. 25). Μόνο ο Ιησούς Χριστός θα τα γνώριζε ως Θεός που είναι. [Να θυμηθούμε παρομοίως στο Ιω. 1, 49, κατά την κλήση του Ναθαναήλ, ο Ιησούς ήξερε ότι ο Φίλιππος είχε κατά νου να πάει να ειδοποιήσει το φίλο του για τον Μεσσία] Και βέβαια ως Θεός γνωρίζει και τις δικές μας αμφιβολίες, ή ότι άλλο έχουμε κρυμμένο στο νου μας...
Τον προέτρεψε λοιπόν να βάλει τα χέρια του στις πληγές Του. Του πρόσφερε απτές αποδείξεις στο σώμα Του. Για να μη γίνει άπιστος αλλά πιστός. Τον λέει άπιστο; Όχι. Ούτε καν ολιγόπιστο, όπως στο Ματθ. 14, 31 τον Πέτρο. Είναι άπιστος ο Θωμάς, όπως τον κακώς επικράτησε να τον αποκαλούμε; Όχι. Λόγῳ των αμφιβολιών του, βρίσκονταν στο μεταίχμιο μεταξύ δύο αντίθετων αποφάσεων. Όπως έχω τονίσει, ακόμα οι μαθητές ήταν υπό δοκιμή πριν χριστούν απόστολοι. Η πίστη του Θωμά δοκιμάζονταν μπροστά στον φόβο και την αμφισβήτηση. Η πίστη του από τα θαύματα που είχε κάνει ο Ιησούς, ήταν αδύναμη. Οδηγήθηκε στην αλαζονεία, όπως θα κάναμε πολλοί από 'μας και δίσταζε να αποδεχτεί το θαύμα της αναστάσεως. Δεν το απέρριψε όμως, αλλά ήθελε επιβεβαίωση. Ο Κύριος είδε ότι στην καρδιά του η αμφιβολία παρότι ήταν αισθητή, δεν είχε επικρατήσει. «Έλα και δες» του είπε. Και μαζί σου, όλοι όσοι αμφισβητούν, όχι όμως εμμονικώς και με εμπάθεια όπως οι φαρισαίοι (παρά τα όσα θαύματα είχαν δει με τα μάτια τους). Η Εκκλησία ουδέποτε αρνήθηκε την αμφιβολία αφενός και αφετέρου την απόδειξη. Όταν όμως επικρατούν η εμμονή με την εμπάθεια, τότε η όποια αμφιβολία γίνεται όχι για να δυναμώσει η πίστη, αλλά για να τονωθεί ο εγωισμός και η έπαρση. «Δες λοιπόν» για να μη γίνεις άπιστος, του λέει ο Κύριος. Διότι αν δεν δεις, θα σκοτεινιάζει το νου σου η αμφισβήτηση. «Γίνε πιστός» του λέει. Δεν ήταν πιστός; Ήταν, αλλά δεν ήταν στερεή η πίστη του, όπως των υπόλοιπων δέκα. Επικράτησε ο φόβος και η πίστη του έγινε αδύναμη. Γι' αυτό η Εκκλησία μιλάει για συνεχή πνευματικό αγώνα, για να μην παρασύρετε ο νους και η πίστη να μην κλιδονίζεται.
