Ακούμε σήμερα μετά το ΙΕ' Αντίφωνο, το εξής τροπάριο σε ήχο πλ. β':
Μὴ ὡς Ἰουδαῖοι ἑορτάσωμεν· καὶ γὰρ τὸ Πάσχα ἡμῶν, ὑπὲρ ἡμῶν ἐτύθη Χριστὸς ὁ Θεός, ἀλλ' ἐκκαθάρωμεν ἑαυτοὺς ἀπὸ παντὸς μολυσμοῦ, καὶ εἰλικρινῶς δεηθῶμεν αὐτῷ. Ἀνάστα Κύριε, σῶσον ἡμᾶς ὡς φιλάνθρωπος.
Ας μην γιορτάσουμε σαν τους Ιουδαίους, γιατί το δικό μας Πάσχα, Χριστός ο Θεός θυσιάστηκε για μας. Αλλά ας καθαρίσουμε τους εαυτούς μας από κάθε μολυσμό και ας τον παρακαλέσουμε ειλικρινά, Ανάστα Κύριε σώσε μας ως φιλάνθρωπος.
Ο ιερός υμνογράφος μας προτρέπει να μην γιορτάσουμε το Πάσχα όπως οι Ιουδαίοι. Το δικό τους Πάσχα είναι μια ανάμνηση του περάσματος από την ερυθρά θάλασσα στη γη της επαγγελίας. Είναι ανάμνηση της απελευθέρωσης από τη σκλαβιά των Φαραώ της Αιγύπτου. Βέβαια είναι προτύπωση του χριστιανικού Πάσχα, δηλαδή συμβολισμός, προεικόνιση, αλλά τίποτα περισσότερο. Όσα τελούν αυτήν την ημέρα, έχουν μόνο συμβολικό χαρακτήρα. Όπως το άζυμο ψωμί, τα πικρά χόρτα, το αρνί. Το χριστιανικό Πάσχα είναι διαφορετικό. Εκτός από την ανάμνηση της ανάστασης, έχει πρωτίστως πνευματικό χαρακτήρα, διότι ο Χριστός θυσιάστηκε για την απελευθέρωση των ανθρώπων από την αμαρτία. Όχι κάποιο ζώο αλλά ο ένσαρκος Θεός. Κάτι για το οποίο οφείλουμε να έχουμε προετοιμαστεί κατάλληλα για τον εορτασμό του Πάσχα. Δηλαδή να έχουμε κάνει πνευματική άσκηση και νηστεία για να καθαρίσουμε εαυτόν από κάθε μολυσμό της αμαρτίας. Ακόμα περισσότερο, αυτόν τον αγώνα να τον κάνουμε βίωμα και να τον έχουμε ως πρώτιστο μέλημά μας. Διότι το Πάσχα για μας πρέπει να είναι η απελευθέρωση από την αμαρτία μέσα από μία συνεχή προσπάθεια. Μόνο έτσι η Ανάσταση γίνεται ευλογία για τον άνθρωπο.
