Ταπεινούμενος, δι' εὐσπλαγχνίαν, πόδας ἔνιψας, τῶν Μαθητῶν σου, καὶ πρὸς δρόμον θεῖον τούτους κατεύθυνας, ἀπαναινόμενος Πέτρος δὲ νίπτεσθαι, αὖθις τῷ θείῳ ὑπείκει προστάγματι, ἐκνιπτόμενος, καὶ σοῦ ἐκτενῶς δεόμενος, δωρήσασθαι ἡμῖν τὸ μέγα ἔλεος.
Ταπεινώνοντας τον εαυτό σου από ευσπλαχνία, έπλυνες τα πόδια των μαθητών σου Κύριε, και τους κατεύθυνες προς το θείο δρόμο. Ο Πέτρος που αρνήθηκε να του πλύνεις τα πόδια, υπάκουσε στο θείο σου πρόσταγμα, και αφού πλύθηκαν τα πόδια του, σε παρακαλώντας να μας δωρίσεις το μέγα σου έλεος.
Ο Κύριος έπλυνε τα πόδια των μαθητών, μιας και δεν υπήρχε δούλος που συνήθως έκανε αυτή τη δουλειά και οι μαθητές δεν ήταν διατεθειμένοι να το πράξουν. Με αυτόν τον τρόπο τους έδωσε ένα παράδειγμα πως δεν ήρθε για να τον υπηρετήσουν αλλά για να υπηρετήσει. Τους έδειξε επίσης, τι σημαίνει πρακτικά η ταπείνωση. Εκείνος που ήταν ο δάσκαλος, δίχως εγωισμό, έσκυψε μπροστά στους μαθητές του να τους υπηρετήσει. Και κυρίως, τους μύησε στην κάθαρση που πρέπει να κάνουμε στην καρδιά μας, για να συμμετέχουμε στο μυστήριο της θείας ευχαριστίας, διά της συμβολικής σωματικής κάθαρσης. Μόνο ο Κύριος μπορεί να δώσει την άφεση στις αμαρτίες για να κρατάμε καθαρή την ψυχή μας. Με αυτόν τον τρόπο κατεύθυνε τους μαθητές στο θείο δρόμο για τη σωτηρία. Όμως ο Πέτρος δεν κατάλαβε το συμβολισμό, αλλά αρνήθηκε να του πλύνει τα πόδια ο Κύριος. Μάλιστα έδειξε τη γνωστή του έπαρση, λέγοντας ότι ποτέ δεν θα δεχόταν κάτι τέτοιο (Ιω. 13, 8)! Ωστόσο υποχώρησε όταν του είπε ο Κύριος ότι αν δεν υπακούσει δεν θα τον έχει μαζί του και ζήτησε το έλεός Του.
