Δάκρυσι πλύνει, τοὺς πόδας ὑπεύθυνος, ἁμαρτίαις τοῦ πλάσαντος, καὶ ἐκμάσσει θριξί· διὸ τῶν ἐν βίῳ οὐ διήμαρτε, πεπραγμένων τῆς ἀπολυτρώσεως, ἀλλ' ἐβόα· Πάντα τὰ ἔργα Κυρίου, τὸν Κύριον ὑμνεῖτε, καὶ ὑπερυψοῦτε εἰς πάντας τοὺς αἰῶνας.
(Πλένει με τα δάκρυα της (η πόρνη) η ένοχη για της αμαρτίες της, τα πόδια αυτού που την έπλασε, και τα σκουπίζει με τα μαλλιά της. Για τούτο δεν απέτυχε να λάβει συγχώρηση για όσα έπραξε στο βίο της, αλλά φώναξε: Όλα τα έργα του Κυρίου υμνείτε και υπερδοξάσατε αυτόν σε όλους τους αιώνες.)
Η ενοχή για τις αμαρτίες, δεν επαρκεί για να λάβουμε συγχώρεση για τα αμαρτήματά μας. Ενοχή ένιωσε και ο Αδάμ, και προσπάθησε να αποφύγει το Θεό. Ενοχή ένιωσε και η πόρνη αλλά έτρεξε προς το Θεό να ζητήσει συγχώρεση. Δεν ήξερε βέβαια ότι μπροστά της είχε το ενσαρκωμένο β' πρόσωπο της Αγίας Τριάδος, αλλά πίστευε ότι είχε κάποιον άγιο, κάποιον προφήτη, κάποιον απεσταλμένο του Θεού. Έτρεξε παρά την ενοχή της να δηλώσει τη μετάνοιά της. Με το να του προσφέρει κάποια καλή υπηρεσία. Σε αντίθεση με τις επί πληρωμή «υπηρεσίες» που προσέφερε. Του έπλυνε τα πόδια για να δείξει ότι μπορεί να κάνει και καλές πράξεις. Να μεταφέρει εμπράκτως δι' Εκείνου το μήνυμα στο Θεό, ότι μετανόησε. Δεν πήγε απλά, ζητώντας διά λόγου μια συγχώρεση, ή να πληρώσει ένα συγχωροχάρτι. Με δάκρυα ειλικρινούς μετάνοιας ταπεινώθηκε πέφτοντας στα πόδια Του να τον υπηρετήσει. Ας θυμηθούμε ότι κι Εκείνος έπλυνε τα πόδια των μαθητών του στο μυστικό δείπνο για να τους τονίσει ότι ήλθε για να διακονήσει. Η πόρνη, μετανόησε, έλαβε την συγχώρεση και έπαψε να είναι πόρνη. Αν νιώθουμε για τις αμαρτίες μας ενοχές και τύψεις, αντί να καταδικάζουμε μόνοι μας τον εαυτό μας, ας καταφύγουμε στον Κύριο, όπως αυτή η μετανοούσα γυναίκα. Αν τον αποφύγουμε από τον φόβο της τιμωρίας, τότε οι αμαρτίες που καλλιεργήσαμε κατάφεραν να ολοκληρώσουν το σκοπό τους: να μας θανατώσουν ολοκληρωτικά.
