Ακούμε σήμερα το εξής ιδιόμελο σε ήχο πλ. β' μετά τους Αίνους, στα απόστιχα Τριωδίου:
Ὁ Νυμφίος ὁ κάλλει ὡραῖος, παρὰ πάντας ἀνθρώπους, ὁ
συγκαλέσας ἡμᾶς, πρὸς ἑστίασιν πνευματικὴν τοῦ νυμφῶνός σου, τὴν
δυσείμονά μου μορφήν, τῶν πταισμάτων ἀπαμφίασον, τῇ μεθέξει τῶν
παθημάτων σου, καὶ στολὴν δόξης κοσμήσας, τῆς σῆς ὡραιότητος, δαιτυμόνα
φαιδρὸν ἀνάδειξον, τῆς Βασιλείας σου ὡς εὔσπλαγχνος.
(Εσύ, ο Νύμφιος Χριστέ, ο πιο όμορφος απ' όλους τους ανθρώπους, που μας κάλεσες στο πνευματικό συμπόσιο του νυμφώνα σου, την άσχημη μορφή των πταισμάτων μου αφαίρεσε, διά της συμμετοχής μου στα παθήματα σου, και αφού με τιμήσεις φορώντας μου την ένδοξη στολή της ωραιότητάς σου, ανέδειξέ με χαρούμενο συνδαιτυμόνα της βασιλείας σου, ως εύσπλαχνος.)
Μας καλεί ο Νύμφιος στο γαμήλιο πνευματικό τραπέζι του. Αστράφτοντας από την απόλυτη ομορφιά, εξωτερική και εσωτερική. Μας καλεί όλους ανεξαρτήτου κοινωνικής θέσης, φύλου, κ.α. Όπως στην παραβολή του Μεγάλου Δείπνου. Και η λάμψη του μας έλκει, όπως έλκει το φως κάθε πλάσμα όταν περιβάλεται από σκοτάδι. Όμως, ο ιερός υμνογράφος μας θυμίζει ότι η φορεσιά μας για αυτή την πρόσκληση δεν είναι η κατάλληλη. Διότι είναι βρώμικη από τις αμαρτίες μας. Πεπαλαιομένη από τη φθαρτότητα της ματαιοδοξίας μας. Μας προτρέπει λοιπόν να ζητήσουμε ειλικρινή μετάνοια για να μας αφαιρέσει την αποκρουστική στολή της αμαρτίας και να μας ντύσει με τα ιμάτια της ωραιότητας Του, ο Κύριος, να μας αναδείξει άξιους για να συμμετάσχουμε στο τραπέζι Του, να μπορέσουμε να γευτούμε τη χαρά, επειδή είναι φιλέσπλαχνος. Ας γονατήσουμε λοιπόν μπροστά Του, όπως τόσοι μετανοιωμένοι προσέτρεξαν για συγχώρεση και ας γευτούμε τη θεία χάρη Του.
