σοφίαν γὰρ καὶ παιδείαν ὁ ἐξουθενῶν ταλαίπωρος, καὶ κενὴ ἡ ἐλπὶς αὐτῶν, καὶ οἱ κόποι ἀνόνητοι καὶ ἄχρηστα τὰ ἔργα αὐτῶν· (Σοφ. Σολομώντος 3,11)
(Είναι δυστυχής εκείνος που νομίζει ότι δεν έχουν αξία η σοφία και η παιδεία, και σ' αυτούς δεν υπάρχει καμιά ελπίδα, και οι κόποι τους είναι μάταιοι και τα έργα τους άχρηστα)
Χωρίς σοφία και παιδεία ο άνθρωπος, δεν έχει παρά φρούδα και ασόβαρη ελπίδα. Κενή την λέει εύστοχα ο Σολομώντας. Δηλαδή, άδεια. Όπως κενός είναι ο άνθρωπος που υποβαθμίζει τη σοφία και την παιδεία. Μπροστά στο θάμπωμα του υλικού πλούτου, η πνευματικότητα παραμερίζεται. Η ύλη προτάσσεται ως το πρωτεύον ιδανικό. Η σοφία γίνεται ανάλογη της οικονομικής επιφάνειας ενώ η παιδεία περιορίζεται στα πλαίσια της εκπαίδευσης.
Κενή η ελπίδα, άχρηστα τα έργα, μάταιοι οι κόποι. Η περίοδος της ζωής μας στον υλικό κόσμο περιορισμένη και περιορισμένη είναι η χρήση της ύλης. Και η απόκτησή της φέρνει τη δυστυχία μιας και χωρίς παιδεία και σοφία, επέρχεται η απομάκρυνση από τους άλλους. Η ύλη υπόσχεται ευτυχία, αλλά δεν την φέρνει. Αυξάνει την εγωπάθεια και την απομόνωση...
Τα υλικά «Χριστούγεννα» πλησιάζουν, και το μυαλό πολλών είναι στο ότι δεν έχουν λεφτά να ξοδέψουν σε δώρα και διασκεδάσεις. Γιατί να μην ξοδέψουν σοφία και παιδεία άραγε; Μήπως δεν έχουν; Γιατί να έχουν; Τις υποβαθμίσαμε καταλλήλως... Η ελπίδα εγκλωβίστηκε στον τζόγο και έγινε κενή σαν κι αυτόν. Τα πνευματικά Χριστούγεννα θα παραμείνουν στην αφάνεια, μακριά από ρεβεγιόν, φωτάκια και βιτρίνες. Όπως πάντα άλλωστε.
(Είναι δυστυχής εκείνος που νομίζει ότι δεν έχουν αξία η σοφία και η παιδεία, και σ' αυτούς δεν υπάρχει καμιά ελπίδα, και οι κόποι τους είναι μάταιοι και τα έργα τους άχρηστα)
Χωρίς σοφία και παιδεία ο άνθρωπος, δεν έχει παρά φρούδα και ασόβαρη ελπίδα. Κενή την λέει εύστοχα ο Σολομώντας. Δηλαδή, άδεια. Όπως κενός είναι ο άνθρωπος που υποβαθμίζει τη σοφία και την παιδεία. Μπροστά στο θάμπωμα του υλικού πλούτου, η πνευματικότητα παραμερίζεται. Η ύλη προτάσσεται ως το πρωτεύον ιδανικό. Η σοφία γίνεται ανάλογη της οικονομικής επιφάνειας ενώ η παιδεία περιορίζεται στα πλαίσια της εκπαίδευσης.
Κενή η ελπίδα, άχρηστα τα έργα, μάταιοι οι κόποι. Η περίοδος της ζωής μας στον υλικό κόσμο περιορισμένη και περιορισμένη είναι η χρήση της ύλης. Και η απόκτησή της φέρνει τη δυστυχία μιας και χωρίς παιδεία και σοφία, επέρχεται η απομάκρυνση από τους άλλους. Η ύλη υπόσχεται ευτυχία, αλλά δεν την φέρνει. Αυξάνει την εγωπάθεια και την απομόνωση...
Τα υλικά «Χριστούγεννα» πλησιάζουν, και το μυαλό πολλών είναι στο ότι δεν έχουν λεφτά να ξοδέψουν σε δώρα και διασκεδάσεις. Γιατί να μην ξοδέψουν σοφία και παιδεία άραγε; Μήπως δεν έχουν; Γιατί να έχουν; Τις υποβαθμίσαμε καταλλήλως... Η ελπίδα εγκλωβίστηκε στον τζόγο και έγινε κενή σαν κι αυτόν. Τα πνευματικά Χριστούγεννα θα παραμείνουν στην αφάνεια, μακριά από ρεβεγιόν, φωτάκια και βιτρίνες. Όπως πάντα άλλωστε.
